Wat is titratie?

Titratie is het proces waarbij de ene oplossing aan een andere oplossing wordt toegevoegd, zodat deze reageert onder omstandigheden waarin het toegevoegde volume nauwkeurig kan worden gemeten. Het wordt gebruikt in de kwantitatieve analytische chemie om een ​​onbekende concentratie van een geïdentificeerde analyt te bepalen. Titraties worden meestal geassocieerd met zuur-base reacties, maar ze kunnen ook andere soorten reacties omvatten.

Titratie wordt ook wel titrimetrie of volumetrische analyse genoemd. De chemische stof met onbekende concentratie wordt de analyt of titrand genoemd. Een standaardoplossing van een reagens met bekende concentratie wordt de titrant of titrator genoemd. Het volume titrant dat reageert (meestal om een ​​kleurverandering te produceren) wordt het titratievolume genoemd.

Hoe een titratie wordt uitgevoerd

Een typische titratie wordt opgezet met een Erlenmeyer-kolf of -beker met een precies bekend volume analyt (onbekende concentratie) en een kleurveranderingindicator. Een pipet of buret met een bekende concentratie titrant wordt boven de kolf of beker van een analyt geplaatst. Het startvolume van de pipet of buret wordt opgenomen. Titrant wordt in de analyt en indicatoroplossing gedruppeld totdat de reactie tussen titrant en analyt is voltooid, waardoor een kleurverandering (het eindpunt) wordt veroorzaakt. Het uiteindelijke volume van de buret wordt opgenomen, zodat het totale gebruikte volume kan worden bepaald.

De concentratie van analyt kan vervolgens worden berekend met behulp van de formule:

C_een = C_tV_tM / V_een

Waar:

• C_een is de analytconcentratie, meestal in molariteit
• C_t is de titrantconcentratie, in dezelfde eenheden
• V_t is het volume titrant, meestal in liters
• M is de molverhouding tussen het analyt en de reactant uit de evenwichtige chemische vergelijking
• V_een is het volume van een analyt, meestal in liters