Wat is de Pittman-Robertson-wet?

Het vroege deel van de 20^th eeuw was een dieptepunt voor veel diersoorten in Noord-Amerika. De marktjacht had populaties van shorebird en eenden gedecimeerd. Bizons waren gevaarlijk dicht bij uitsterven. Zelfs bevers, Canadese ganzen, whitetail herten en wilde kalkoenen, tegenwoordig veel voorkomend, bereikten zeer lage dichtheden. Die periode werd een scharniermoment in de conservatiegeschiedenis, toen enkele conservatiepioniers bezorgdheid in daden omzetten. Ze zijn verantwoordelijk voor verschillende belangrijke stukken wetgeving die de eerste Noord-Amerikaanse natuurbeschermingswetten zijn geworden, waaronder de Lacey Act en de Migratory Bird Treaty Act.

Naar aanleiding van dat succes werd in 1937 een nieuwe wet aangenomen om natuurbehoud te financieren: de Federal Aid in Wildlife Restoration Act (bijgenaamd voor haar sponsors als de Pittman-Robertson Act of PR Act). Het financieringsmechanisme is gebaseerd op een belasting: voor elke aankoop van vuurwapens en munitie is een accijns van 11% (10% voor pistolen) inbegrepen in de verkoopprijs. De accijns wordt ook geïnd voor de verkoop van bogen, kruisbogen en pijlen.

Wie krijgt PR-fondsen?

Eenmaal verzameld door de federale overheid, gaat een klein deel van de fondsen naar jagervoorlichtingsprogramma's en onderhoudsprojecten voor schietbanen. De rest van het geld is beschikbaar voor individuele staten voor natuurherstel. Om een ​​staat Pittman-Robertson-fondsen te laten verzamelen, moet het een agentschap hebben dat is aangewezen als verantwoordelijk voor het beheer van wilde dieren. Elke staat heeft er tegenwoordig een, maar dit voorbehoud was oorspronkelijk een krachtige stimulans voor staten om serieus stappen te nemen in de richting van natuurbehoud.

Het bedrag dat een staat elk jaar wordt toegewezen, is gebaseerd op een formule: de helft van de toewijzing is in verhouding tot het totale gebied van de staat (daarom krijgt Texas meer geld dan Rhode Island) en de andere helft is gebaseerd op het aantal van jachtvergunningen die dat jaar in die staat werden verkocht.

Vanwege dit toewijzingssysteem voor fondsen moedig ik niet-jagers vaak aan om een ​​jachtvergunning te kopen. De opbrengst van de licentieverkoop gaat niet alleen naar een staatsagentschap dat hard werkt om onze natuurlijke hulpbronnen te beheren, maar uw licentie zal helpen meer geld van de federale overheid naar uw eigen staat te leiden en helpen bij het beschermen van de biodiversiteit.

Waarvoor worden PR-fondsen gebruikt?

De PR-wet stond de distributie van $ 760,9 miljoen toe voor het herstel van wilde dieren in 2014. Sinds de oprichting genereerde de wet meer dan $ 8 miljard aan inkomsten. Naast het bouwen van schietbanen en het bieden van jagerseducatie, zijn deze gelden door overheidsinstanties gebruikt om miljoenen hectaren natuurhabitat te kopen, habitatherstelprojecten uit te voeren en natuurwetenschappers in te huren. Het zijn niet alleen spelsoorten en jagers die profiteren van PR-fondsen, omdat projecten vaak gericht zijn op niet-spelsoorten. Bovendien komen de meeste bezoekers van beschermde gebieden van de staat voor niet-jachtactiviteiten zoals wandelen, kanoën en vogels kijken.  

Het programma is zo succesvol geweest dat een zeer vergelijkbaar programma werd ontworpen voor de recreatievisserij en in 1950 werd aangenomen: de Federal Aid in Sport Fish Restoration Act, die vaak de Dingell-Johnson Act wordt genoemd. Via een accijns op visuitrusting en motorboten leidde de wet Dingell-Johnson in 2014 tot de herverdeling van $ 325 miljoen aan financiering voor het herstel van de vishabitat.

bronnen

The Wildlife Society. Policy Briefs: Federal Aid in Wildlife Restoration Act.

Ministerie van Binnenlandse Zaken van de Verenigde Staten. Persbericht, 25/03/2014.

Volg Dr. Beaudry: Pinterest | Facebook | Twitter | Google+