Wat is de Mariana-loopgraaf en waar is het?

De Mariana Trench (ook wel de Marianas Trench genoemd) is het diepste deel van de oceaan. Deze geul ligt in een gebied waar twee van de platen van de aarde (de Pacifische plaat en de Filipijnse plaat) samenkomen.

De Pacifische plaat duikt onder de Filipijnse plaat, die ook gedeeltelijk wordt meegesleurd. Er wordt ook gedacht dat water ermee kan worden meegevoerd en kan bijdragen aan sterke aardbevingen door rots te hydrateren en de platen te smeren, wat kan leiden tot een plotselinge slip.

Er zijn veel geulen in de oceaan, maar vanwege de locatie van deze geul is het de diepste. De Mariana Trench bevindt zich in een gebied van de oude zeebodem dat bestaat uit lava, dat dicht is en ervoor zorgt dat de zeebodem verder bezinkt. Omdat de geul zo ver weg is van rivieren, raakt hij niet vol met sediment zoals vele andere oceanische geulen. Dit draagt ​​ook bij aan de extreme diepte.

Waar is de Mariana-loopgraaf?

De Mariana Trench ligt in de westelijke Stille Oceaan, ten oosten van de Filipijnen en ongeveer 120 mijl ten oosten van de Mariana-eilanden.

In 2009 verklaarde president Bush het gebied rond Mariana Trench als een toevluchtsoord voor wilde dieren, het Marianas Trench Marine National Monument genaamd. Het beslaat ongeveer 95,216 vierkante mijl.

Grootte

De geul is 1,554 mijl lang en 44 mijl breed. De geul is meer dan vijf keer breder dan diep. Het diepste punt van de geul staat bekend als de Challenger Deep. Het is bijna zeven mijl (meer dan 36.000 voet) diep en het is een badkuip-vormige depressie.

De geul is zo diep dat aan de onderkant de waterdruk acht ton per vierkante inch is.

Water temperatuur

De watertemperatuur in het diepste deel van de oceaan is een koele 33-39 graden Fahrenheit, net boven het vriespunt.

Leven in de loopgraaf

De bodem van diepe gebieden zoals de Mariana Trench bestaat uit een "slijk" samengesteld uit de schelpen van plankton. Hoewel de geul en gebieden zoals het niet volledig zijn onderzocht, weten we dat er organismen zijn die op deze diepte kunnen overleven - waaronder bacteriën, micro-organismen, protisten, foraminifera, xenofoforen, garnalenachtige amfipoden en mogelijk zelfs sommige vissen.

De loopgraaf verkennen

De eerste reis naar de Challenger Deep werd gemaakt door Jacques Piccard en Don Walsh in 1960. Ze brachten niet veel tijd door op de bodem en konden niet veel zien, omdat hun onderzeeër te veel sediment omhoog schopte, maar ze meldden wel wat te zien platvis.

Sindsdien zijn reizen naar de Mariana-loopgraaf gemaakt om het gebied in kaart te brengen en monsters te verzamelen, maar de mens was pas in 2012 op het diepste punt in de geul. In maart 2012 voltooide James Cameron met succes de eerste solo menselijke missie naar de Challenger Deep.

bronnen

Jackson, Nicholas. "Racing to the Bottom: Exploring the Deepest Point on Earth." Technologie, de Atlantische Oceaan, 26 juli 2011.

Lovett, Richard A. "Hoe de Mariana-loopgraaf het diepste punt van de aarde werd." National Geographic News. National Geographic Partners, LLC, 7 april 2012.

"Mariana Trench." Nationaal natuurreservaat. U.S. Fish & Wildlife Service, Department of the Interior, 12 juni 2019. 

"Nieuwe kijk op de diepste geul." NASA Earth Observatory. EOS Project Science Office, 2010.

Oskin, Becky. "Mariana Trench: The Deepest Depths." Planeet aarde. LiveScience, Future US, Inc., 6 december 2017, New York, NY. 

"Plate Motions begrijpen." USGS, Amerikaanse ministerie van Binnenlandse Zaken, 15 september 2014.

Washington University in St. Louis. "Seismisch onderzoek bij de Mariana geul zal water volgen dat naar beneden in de aardmantel wordt gesleept." ScienceDaily. ScienceDaily, 22 maart 2012.