Wat is frenologie?

Frenologie is een pseudowetenschap die metingen van de menselijke schedel gebruikt om persoonlijkheidskenmerken, talenten en mentale vaardigheden te bepalen. Deze theorie, ontwikkeld door Franz Joseph Gall, werd populair in de 19e eeuw tijdens het Victoriaanse tijdperk en haar ideeën zouden bijdragen aan andere opkomende theorieën zoals evolutie en sociologie. Frenologie wordt als een pseudowetenschap beschouwd omdat haar beweringen niet op wetenschappelijke feiten zijn gebaseerd.

Belangrijkste afhaalrestaurants: wat is frenologie?

• Frenologie is de studie van persoonlijkheidskenmerken, talenten en mentale vermogens als gevolg van kromming van de schedel.
• Frenologie wordt beschouwd als een pseudowetenschap vanwege het gebrek aan wetenschappelijke ondersteuning voor haar claims.
• De theorie heeft bijgedragen aan de geneeskunde omdat het uitgangspunt is dat mentale functies gelokaliseerd zijn in hersengebieden.

Definitie en principes van frenologie

De term frenologie is afgeleid van de Griekse woorden phrēn (geest) en logo's (kennis). Frenologie is gebaseerd op het idee dat de hersenen het orgaan van de geest zijn en fysieke gebieden in de hersenen kunnen bijdragen aan het karakter van een persoon. Zelfs op het hoogtepunt van zijn populariteit was frenologie controversieel en wordt het nu door de wetenschap in diskrediet gebracht.

Franz Joseph Gall. Photos.com/Getty Images Plus

Frenologie is grotendeels gebaseerd op de ideeën en geschriften van de Weense arts Franz Joseph Gall. Andere voorstanders van deze pseudowetenschap waren Johann Kaspar Spurzheim en George Combe. Frenologen zouden de schedel meten en de bultjes van de schedel gebruiken om de kenmerken van een mens te bepalen. Gall geloofde dat er vermogens van de geest waren die konden worden gecategoriseerd en gelokaliseerd in verschillende regio's, organen genoemd, van de hersenen. Hij bracht 26 orgels in kaart met lege tussenruimten. Spurzheim en Combe zouden deze categorieën later hernoemen en verder verdelen in meer gebieden, zoals voorzichtigheid, welwillendheid, geheugen, tijdwaarneming, strijdbaarheid en vormwaarneming.

Gall ontwikkelde ook de vijf principes waarop frenologie is gebaseerd:

1. Het brein is het orgaan van de geest.
2. Menselijk mentaal vermogen kan worden georganiseerd in een eindig aantal vermogens.
3. Deze vermogens zijn afkomstig uit bepaalde gebieden van het oppervlak van de hersenen.
4. De grootte van de regio is een maat voor hoeveel het bijdraagt ​​aan het karakter van een individu.
5. De verhouding tussen schedeloppervlak en contour van het hersenoppervlak is voldoende voor een waarnemer om de relatieve grootte van deze gebieden te bepalen.

In 1815 publiceerde de Edinburgh Review een vernietigende kritiek op frenologie, die het publiek onder de aandacht bracht. In 1838, nadat Spurzheim de punten in de Edinburgh Review weerlegde, kreeg frenologie een grotere aanhang en werd de Phrenological Association opgericht. In het begin werd frenologie beschouwd als een opkomende wetenschap, die nieuwkomers de mogelijkheid bood om snel nieuwe vorderingen te maken. Het verspreidde zich al snel naar Amerika in de 19e eeuw en werd al snel succesvol. Een grote Amerikaanse voorstander was L.N. Fowler, die hoofden zou lezen voor een vergoeding en een lezing gaf over het onderwerp in New York. In tegenstelling tot de vroege versie van frenologie, waar wetenschappers meer gericht waren op het vaststellen van de waarheidsgetrouwheid, hield deze nieuwe vorm van frenologie zich vooral bezig met hoofdlezingen en het bespreken van hoe dit verband houdt met ras. Sommigen begonnen frenologie te gebruiken om racistische ideeën te promoten. Het is het werk van Fowler dat vandaag de frenologie, raciale zorgen en alles zou worden.

Gall's faculteiten

Gall creëerde 26 vermogens van de hersenen, maar het aantal nam in de loop van de tijd toe naarmate volgers zoals Combe meer divisies toevoegden. Beoefenaars die hoofden lezen, zouden de bultjes van de schedel voelen om te zien welke van de door Gall aangelegde gebieden meer prominent waren om persoonlijkheidskenmerken te bepalen. Dit werd praktisch gebruikt om prospectief loopbaanadvies te geven voor jonge kinderen, om compatibele minnaars te matchen en om ervoor te zorgen dat een potentiële werknemer eerlijk was.

Een frenoloog, die de 'bultjes' op de hoofden van mensen leest en demonstreert hoe een hoofd te meten aan een klas schoolmeisjes (circa 1937). Hulton Archive / Getty Images

Gall's identificatiemethoden waren niet erg krachtig. Hij zou willekeurig de locatie van een faculteit selecteren en vrienden met dat kenmerk als bewijs onderzoeken. Zijn vroege studies bevatten gevangenen, waaruit hij 'criminele' hersengebieden identificeerde. Spurzheim en Gall zouden later de hele hoofdhuid verdelen in bredere regio's, zoals voorzichtigheid en idealiteit.

Zijn oorspronkelijke lijst van 26 orgels is als volgt: (1) instinct om te reproduceren; (2) ouderlijke liefde; (3) trouw; (4) zelfverdediging; (5) moord; (6) sluwheid; (7) gevoel van eigendom; (8) trots; (9) ambitie en ijdelheid; (10) voorzichtigheid; (11) educatieve aanleg; (12) gevoel van locatie; (13) geheugen; (14) verbaal geheugen; (15) taal; (16) kleurperceptie; (17) muzikaal talent; (18) rekenen, tellen en tijd; (19) mechanische vaardigheden; (20) wijsheid; (21) metafysische helderheid; (22) humor, causaliteit en gevoel van gevolgtrekking; (23) poëtisch talent; (24) goed karakter, medeleven en morele zin; (25) nabootsen; (26) en gevoel van God en religie.

Waarom is frenologie een pseudowetenschap?

Zonder wetenschappelijke ondersteuning voor zijn claims, wordt frenologie als een pseudowetenschap beschouwd. Zelfs tijdens het meest populaire tijdperk werd frenologie zwaar bekritiseerd en grotendeels verworpen door de grotere wetenschappelijke gemeenschap. John Gordon, die de vernietigende kritiek op frenologie schreef in de Edinburgh Review, bespotte de 'aanmatigende' gedachte dat het voelen van hobbels persoonlijkheidskenmerken kon bepalen. Andere artikelen gingen zo ver dat de termen frenoloog en dwaas synoniem waren.

Meer recent hebben afgestudeerden van de Universiteit van Oxford een empirisch onderzoek uitgevoerd om de claims van frenologie rigoureus te rechtvaardigen of te ontkrachten. Met behulp van MRI, hoofdhuidkromming tot hersengyrificatie (gyri zijn hersenkammen) en hoofdhuidmetingen voor levensstijlen, concludeerden de onderzoekers dat er geen bewijs was om te ondersteunen dat hoofdhuidkromming verband houdt met individuele kenmerken of dat een frenologische analyse statistisch significante effecten heeft opgeleverd.

Bijdrage van Phrenology aan de geneeskunde

De grootste bijdrage van Phrenology aan de geneeskunde is dat de vroege ideeën van Gall de belangstelling wekten in de wetenschappelijke gemeenschap over het begrijpen van de menselijke geest en hoe deze zich verhoudt tot de hersenen. Ondanks het feit dat ze zijn ontkracht door de vooruitgang in de neurowetenschappen, zijn sommige ideeën van frenologen bevestigd. Het idee dat mentale functies gelokaliseerd zijn in delen van de hersenschors van de hersenen is bijvoorbeeld ondersteund. Dankzij moderne beeldvorming van de hersenen konden wetenschappers functies in de hersenen lokaliseren en sommige spraakstoornissen zijn gecorreleerd met specifieke geatrofieerde of beschadigde hersengebieden. Gall's voorgestelde faculteit voor verbaal geheugen lag dicht bij de gebieden van Broca en Wernicke, die nu bekend staan ​​als belangrijke gebieden voor spraak.

bronnen

• Britannica, The Editors of Encyclopaedia. "Phrenology." Encyclopædia Britannica, Encyclopædia Britannica, Inc., 1 mei 2018, www.britannica.com/topic/phrenology.
• Kers, Kendra. "Waarom frenologie nu als een pseudowetenschap wordt beschouwd." Erg goed, Verywell Mind, 25 nov. 2018, www.verywellmind.com/what-is-phrenology-2795251.
• Jones, Oiwi Parker, et al. "Een empirische, 21e-eeuwse evaluatie van frenologie." BioRxiv, 2018, doi.org/10.1101/243089.
• "Wat deden Phrenologen eigenlijk?" Geschiedenis van frenologie op het web, www.historyofphrenology.org.uk/overview.htm.