Wat is Phronesis?

In de klassieke retoriek is phronesis voorzichtigheid of praktische wijsheid. Bijvoeglijk naamwoord: phronetic.

In de ethische verhandeling Over deugden en ondeugden (soms toegeschreven aan Aristoteles), phronesis wordt gekenmerkt als de "wijsheid om raad te vragen, om de goederen en kwaden en alle dingen in het leven te beoordelen die wenselijk zijn en vermeden moeten worden, om alle beschikbare goederen fijn te gebruiken, om zich correct te gedragen in de samenleving, om gepaste gelegenheden te observeren, om gebruik zowel spraak als actie met scherpzinnigheid, om deskundige kennis te hebben van alle dingen die nuttig zijn "(vertaald door H. Rackam).

Etymologie:
Van het Grieks, "denk, begrijp"

Praktische wijsheid

• "[Het] concept van overtuiging duidt ... op het menselijk vermogen tot praktisch oordeel oordeel Ik bedoel de mentale activiteit van het reageren op bepaalde situaties op een manier die gebaseerd is op onze gewaarwordingen, overtuigingen en emoties zonder door hen te worden bepaald op enigerlei wijze herleidbaar tot een eenvoudige regel. Dit soort oordeel kan inhouden dat nieuwe informatie wordt geïntegreerd in bestaande denkpatronen, die patronen worden bijgesteld om ruimte te maken voor een nieuw perspectief, of beide. Er zijn verschillende soorten van oordeel - logisch, esthetisch, politiek en misschien anderen - maar het concept dat ik in gedachten heb is het nauwst verbonden met wat Aristoteles praktische wijsheid noemde, of phronesis, en wat Aquinas als voorzichtigheid besprak, en het is ook gekoppeld aan ons idee van gezond verstand. "
  (Bryan Garsten, Reddende overtuiging: een verdediging van retoriek en oordeel. Harvard Univ. Pers, 2006)

Phronesis in sprekers en doelgroepen

• "Voor zover retoriek wordt opgevat als een kunst, in staat tot praktische verfijning, phronesis, of praktische wijsheid, wordt vaak beschouwd als een van de bijproducten of relationele 'goederen' verbeterd en gecultiveerd door retorisch gedrag. Voor Aristoteles was praktische wijsheid een van de retorische bestanddelen van ethos. Maar misschien wel het belangrijkste, deze dwingende intellectuele deugd werd ook in het publiek gecultiveerd door het beoefenen van overleg. In feite, de methoden van uitvinding en argument, samen met de enorme reeks gemeenplaatsen en topoi, kunnen allemaal worden opgevat als apparaten voor de verbetering van phronesis in sprekers en publiek. "
  (Thomas B. Farrell, "Phronēsis." Encyclopedia of Rhetoric and Composition: Communication from Ancient Times to the Information Age, ed. van Theresa Enos. Routledge, 1996)

Phronesis and Invented Ethos

• "Redenering overtuigt omdat we denken het is een teken van karakter. Niemand leidt dat af omdat iemand een arts is en gezondheid kent, dat de arts daarom gezond is. Maar we maken altijd die conclusie met betrekking tot retoriek en phronesis. We gaan ervan uit dat als iemand goed advies kan geven, hij of zij een goed persoon moet zijn. Dergelijke conclusies zijn gebaseerd op de overtuiging dat phronesis en goedheid zijn meer dan kennis. Redenering is voor ons overtuigend omdat het bewijs is, feilbaar en onhaalbaar zoals al dat bewijs moet zijn, van phronesis en karakter.
  "Het is bewijs voor het personage dat in de toespraak is gecreëerd [dat wil zeggen ethos uitgevonden]."
  (Eugene Carver, Aristotle's Rhetoric: An Art of Character. Univ. of Chicago Press, 1994)

Het voorbeeld van Pericles

• "In de Retoriek [van Aristoteles], Pericles is een voorbeeldfiguur van retorische effectiviteit, zowel voor zijn bekwame keuze van overtuigende strategieën als voor de overtuigende aantrekkingskracht van zijn eigen karakter. Dat wil zeggen, Pericles is een voorbeeld van hoe nauw succesvolle retoriek verbonden is phronesis: de beste retorici beschikken over een praktische wijsheid die de meest effectieve middelen van overtuiging in een specifieke situatie kan onderscheiden, inclusief een beroep op hun eigen reputatie als personen van praktische wijsheid. Aristoteles bouwt de fonetische kracht van onderscheidingsvermogen op in zijn invloedrijke definitie van retoriek als het vermogen om in elk afzonderlijk geval de beschikbare middelen van overtuiging te zien ... "
  (Steven Mailloux, "Rhetorical Hermeneutics Still Again: or, On the Track of phronesis." Een aanvulling op retoriek en retoriek, ed. door Walter Jost en Wendy Olmsted. Wiley-Blackwell, 2004)