Wat is hemodynamica?
Share
Haemodynamica is de studie van de bloedstroom. Het richt zich op hoe het hart bloed door het lichaam verdeelt of pompt. De studie van hemodynamica integreert een aantal wetenschappen, waaronder biologie, scheikunde en natuurkunde.
Terwijl het hart bloed door de bloedvaten pompt, helpt het zuurstof aan de organen en weefsels van het lichaam te leveren. Dit proces is van vitaal belang, zodat het lichaam zichzelf kan handhaven. Problemen met het hemodynamische systeem kunnen ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken, de meest voorkomende daarvan is hypertensie.
Belangrijke voorwaarden
- Haemodynamica: de studie van de bloedstroom
- Hartslag (of pols): het aantal keren dat een hart per minuut klopt
- Slagvolume: het volume bloed dat door een ventrikel wordt gepompt telkens wanneer het samentrekt
- Cardiale output: een maat voor hoe efficiënt het hart bloed door het lichaam beweegt
- Systemische vaatweerstand: de weerstand die het hart moet overwinnen om met succes bloed door het lichaam te pompen
- Bloeddruk: de kracht die door het bloed wordt uitgeoefend op de bloedvatwanden terwijl het erdoorheen stroomt
Het hemodynamisch systeem
De belangrijkste elementen van het hemodynamische systeem zijn hartslag, slagvolume, cardiale output, systemische vaatweerstand en bloeddruk.
Hartslag, of pols, is het aantal keren dat een hart per minuut klopt. De slagvolume is de hoeveelheid bloed die door een ventrikel wordt gepompt wanneer deze samentrekt. Op basis van het puls- en slagvolume kunnen we de cardiale output, dat is een maat voor hoeveel bloed het hart (met name de linker of rechter hartkamer) per tijdseenheid kan pompen. Het wordt berekend met behulp van de volgende formule:
Cardiale output = hartslag x slagvolume
Het gemiddelde slagvolume voor mensen is 75 ml per hartslag. Met dat slagvolume heeft een hart dat 70 keer per minuut klopt een cardiale output die ongeveer overeenkomt met het totale bloedvolume in het lichaam.
Cardiale output is dus een maat voor hoe efficiënt het hart bloed door het lichaam kan verplaatsen. Bij onze normale dagelijkse activiteiten moet de output zodanig zijn dat het lichaam bloed kan verdelen op basis van de eisen die eraan worden gesteld. Trainen is een veelvoorkomend voorbeeld van de behoefte aan verhoogde cardiale output.
Cardiale output is gerelateerd aan de wet van Ohm. De wet van Ohm stelt dat de stroom die door een geleider stroomt evenredig is met de spanning over de weerstand. Net als bij een circuit is de bloedstroombaan door het lichaam gerelateerd aan weerstand tegen de stroom die door de bloedvaten wordt uitgeoefend. De systemische vaatweerstand is de weerstand die het hart moet overwinnen om met succes bloed door het lichaam te pompen. Cardiale output vermenigvuldigd met systemische vaatweerstand is gelijk aan bloeddruk.
Wanneer de cardiale output is aangetast (bijv. Door hartfalen), zal het lichaam een moeilijke tijd hebben om zijn dagelijkse behoeften te beheren. Een afname van de cardiale output resulteert in een afname van de beschikbare zuurstof voor de weefsels en organen van het lichaam.
Hoe de bloedstroom te verhogen
Regelmatige lichaamsbeweging is een van de meest voorkomende en effectieve middelen om de bloedstroom te vergroten. Het is ook belangrijk om het lichaam te strekken na langdurig zitten. Gewoon opstaan en een paar minuten lopen na een lange periode van zitten zal de bloedstroom door het lichaam helpen vergroten.
Hemodynamische monitoring
De studie van hemodynamica is van vitaal belang omdat het lichaam zuurstof nodig heeft om te functioneren. In de geneeskunde wordt hemodynamische monitoring gebruikt om deze relatie tussen het cardiovasculaire systeem en de zuurstofbehoefte van de lichaamsweefsels te beoordelen. Dergelijke beoordelingen zijn bedoeld om medische professionals in staat te stellen de juiste beslissingen voor hun patiënten te nemen.
Evenzo, wanneer deze beoordelingen aangeven dat een patiënt problemen heeft om aan zijn eigen zuurstofbehoeften te voldoen, worden ze geclassificeerd als hemodynamisch onstabiel. Deze patiënten krijgen mechanische of farmacologische ondersteuning zodat ze de benodigde bloeddruk en cardiale output kunnen handhaven.
