Wat betekenen die Facebook-trotsfoto's echt?

Op 26 juni 2015 oordeelde het Amerikaanse Hooggerechtshof dat het ontkennen van mensen het recht om te trouwen op basis van seksuele geaardheid ongrondwettelijk is. Diezelfde dag introduceerde Facebook een eenvoudig te gebruiken hulpmiddel dat iemands profielfoto verandert in een regenboogvlag-achtige viering van gay pride. Slechts vier dagen later hadden 26 miljoen gebruikers van de site de profielfoto "Celebrate Pride" aangenomen. Wat betekent het?

In een basale, en nogal voor de hand liggende zin, toont het aannemen van het profiel van de gay pride profiel voor steun voor homorechten - het geeft aan dat de gebruiker bepaalde waarden en principes omhelst, die in dit geval aan een bepaalde burgerrechtenbeweging zijn gehecht. Dit kan het lidmaatschap van die beweging aangeven, of dat men zichzelf als bondgenoot beschouwt voor degenen die de beweging vertegenwoordigt. Maar vanuit sociologisch standpunt kunnen we dit fenomeen ook zien als het resultaat van impliciete groepsdruk. Een door Facebook geproduceerd onderzoek naar wat gebruikers ertoe heeft aangezet hun profielfoto te wijzigen in het gelijkteken dat hoort bij de Mensenrechtencampagne in 2013 bewijst precies dit.

Door het bestuderen van door gebruikers gegenereerde gegevens die via de site zijn verzameld, ontdekten Facebook-onderzoekers dat mensen het meest waarschijnlijk hun profielfoto in het gelijkteken zouden veranderen nadat ze verschillende anderen in hun netwerk hadden gezien. Dit was belangrijker dan andere factoren, zoals politieke opvattingen, religie en leeftijd, en dat is om een ​​paar redenen logisch. Ten eerste hebben we de neiging om zelf te selecteren in sociale netwerken waarin onze waarden en overtuigingen worden gedeeld. Dus in deze zin is het veranderen van je profielfoto een manier om die gedeelde waarden en overtuigingen opnieuw te bevestigen.

Ten tweede, en gerelateerd aan de eerste, als leden van een samenleving, worden we vanaf onze geboorte gesocialiseerd om de normen en trends van onze sociale groepen te volgen. We doen dit omdat onze acceptatie door anderen en ons lidmaatschap van de samenleving ervan uitgaat. Dus wanneer we een bepaald gedrag als een norm zien ontstaan ​​binnen een sociale groep waarvan we deel uitmaken, zullen we het waarschijnlijk aannemen omdat we het als verwacht gedrag gaan zien. Dit is gemakkelijk waar te nemen bij trends in kleding en accessoires, en lijkt het geval te zijn geweest bij de profielfoto's met een gelijkteken, evenals de trend van "het vieren van trots" via een Facebook-tool.

Wat betreft het bereiken van gelijkheid voor LGBTQ-mensen, is het feit dat de publieke uiting van steun voor hun gelijkheid een sociale norm is geworden een zeer positieve zaak, en dit gebeurt niet alleen op Facebook. Pew Research Center meldde in 2014 dat 54 procent van de ondervraagden het homohuwelijk ondersteunde, terwijl het aantal tegenstanders was gedaald tot 39 procent. De resultaten van deze enquête en de recente Facebook-trend zijn positieve signalen voor diegenen die vechten voor gelijkheid, omdat onze samenleving een weerspiegeling is van onze sociale normen, dus als het ondersteunen van het homohuwelijk normatief is, moet een samenleving die deze waarden in de praktijk weerspiegelt, volgen.

We moeten echter voorzichtig zijn met het te veel lezen van de belofte van gelijkheid in een Facebook-trend. Er is vaak een behoorlijk verschil tussen de waarden en overtuigingen die we publiekelijk uiten en de praktijk van ons dagelijks leven. Hoewel het nu normaal is om steun voor homohuwelijk en gelijkheid voor LGBTQ-mensen in grotere zin uit te drukken, dragen we desondanks nog steeds sociale gesocialiseerde vooroordelen bij - zowel bewust als onbewust - die heteroseksuele koppelingen verkiezen boven homoseksuele en geslachtsidentiteiten die komen overeen met nog steeds vrij rigide sociale gedragsnormen waarvan wordt verwacht dat ze overeenkomen met biologische seks (of, hegemonische mannelijkheid en vrouwelijkheid). We hebben nog meer werk te doen om het bestaan ​​van queer op geslacht en trans * mensen te normaliseren.

Dus als je, net als ik, je beeld hebt veranderd om homo en homo trots of je steun ervoor te weerspiegelen, houd er dan rekening mee dat gerechtelijke beslissingen geen gelijkwaardige samenleving zijn. De ongebreidelde persistentie van systemisch racisme vijf decennia nadat de Civil Rights Act was aangenomen, is een verontrustend bewijs hiervan. En de strijd voor gelijkheid - die veel meer is dan het huwelijk - moet ook offline worden uitgevochten, in onze persoonlijke relaties, onderwijsinstellingen, aannamepraktijken, in ons ouderschap en in onze politiek, als we het echt willen bereiken.