Pastoralisme verwijst naar een fase in de ontwikkeling van de beschaving tussen jacht en landbouw en ook naar een manier van leven die afhankelijk is van het hoeden van vee, met name hoefdieren.
De steppen en het Nabije en Midden-Oosten worden in het bijzonder geassocieerd met pastoralisme, hoewel bergachtige regio's en gebieden die te koud zijn voor landbouw ook pastoralisme kunnen ondersteunen. In de steppen in de buurt van Kiev, waar het wilde paard ronddoolde, gebruikten de herders hun kennis van het hoeden van vee om het paard te domesticeren.
Pastoralisten richten zich op het fokken van vee en verzorgen en gebruiken dieren zoals kamelen, geiten, runderen, jakken, lama's en schapen. Diersoorten variëren afhankelijk van waar de herders in de wereld wonen; meestal zijn het gedomesticeerde herbivoren die plantaardig voedsel eten. De twee belangrijkste levensstijlen van pastoralisme zijn nomadisme en transhumance. De nomaden oefenen een seizoensgebonden migratiepatroon dat jaarlijks verandert, terwijl transhumance pastoralists een patroon gebruiken om hooglandvalleien in de zomer te koelen en warmere valleien in de koude wintertijd.
Deze vorm van zelfvoorzienende landbouw, ook bekend als landbouw om te eten, is gebaseerd op het hoeden van gedomesticeerde dieren. In plaats van afhankelijk te zijn van gewassen om te overleven, zijn pastorale nomaden voornamelijk afhankelijk van dieren die melk, kleding en tenten leveren.
Enkele belangrijke kenmerken van pastorale nomaden zijn:
De verplaatsing van vee voor water en voedsel omvat transhumance. De belangrijkste onderscheidende factor met betrekking tot nomadisme is dat herders die de kudde leiden hun familie achter moeten laten. Hun levensstijl is in harmonie met de natuur, het ontwikkelen van groepen mensen met het ecosysteem van de wereld, die zich inbedden in hun omgeving en biodiversiteit. De belangrijkste plaatsen waar u transhumance kunt vinden, zijn mediterrane locaties zoals Griekenland, Libanon en Turkije.
Tegenwoordig wonen de meeste herders in Mongolië, delen van Centraal-Azië en Oost-Afrikaanse locaties. Pastorale samenlevingen omvatten groepen van herders die hun dagelijks leven rond pastoralisme richten door het verzorgen van kuddes of kuddes. De voordelen van pastoralisme zijn onder meer flexibiliteit, lage kosten en bewegingsvrijheid. Pastoralisme heeft overleefd vanwege extra functies, waaronder een licht regelgevingskader en hun werk in regio's die niet geschikt zijn voor de landbouw.
Bron
Andrew Sherratt "Pastoralism" De Oxford Companion to Archaeology. Brian M. Fagan, ed., Oxford University Press 1996. Oxford University Press.