Het trias-Jura-massale uitsterven

Over de hele geschiedenis van de aarde van 4,6 miljard jaar zijn er vijf grote massa-uitstervingsgebeurtenissen geweest. Deze catastrofale gebeurtenissen hebben grote percentages van al het leven ten tijde van de massale uitsterving volledig weggevaagd. Deze massale uitstervingsgebeurtenissen hebben gevormd hoe de levende wezens die het hebben overleefd evolueren en nieuwe soorten verschijnen. Sommige wetenschappers geloven ook dat we ons midden in het zesde massale uitstervingsevenement bevinden dat een miljoen jaar of langer zou kunnen duren.

Het vierde grote uitsterven

De vierde grote massale uitsterving gebeurde ongeveer 200 miljoen jaar geleden aan het einde van de Triasperiode van het Mesozoïcum om de Juraperiode in te luiden. Deze massa-uitstervingsgebeurtenis was eigenlijk een combinatie van kleinere massa-uitstervingsperioden die plaatsvonden gedurende de laatste 18 miljoen jaar of zo van de Trias. In de loop van dit uitsterven is naar schatting meer dan de helft van de bekende levende soorten destijds volledig uitgestorven. Hierdoor konden dinosaurussen gedijen en enkele van de opengelaten nissen overnemen vanwege het uitsterven van soorten die eerder dat soort rollen in het ecosysteem hadden gehad.

Wat eindigde de Trias?

Er zijn verschillende hypothesen over wat deze massale uitsterving veroorzaakte aan het einde van het Trias. Omdat men denkt dat de derde grote massa-uitsterving in verschillende kleine uitstervingsgolven heeft plaatsgevonden, is het heel goed mogelijk dat al deze hypotheses, samen met andere die misschien nog niet zo populair of gedacht zijn, de algehele oorzaak hadden kunnen zijn massa uitsterven gebeurtenis. Er is bewijs voor alle voorgestelde oorzaken.

Vulkanische activiteit: Een mogelijke verklaring voor deze catastrofale massa-uitsterving is ongewoon hoge niveaus van vulkanische activiteit. Het is bekend dat grote aantallen overstromingsbasalts rond de regio Midden-Amerika plaatsvonden rond de tijd van de massale uitsterving van het Trias-Jura. Van deze enorme vulkaanuitbarstingen wordt gedacht dat ze enorme hoeveelheden broeikasgassen zoals zwaveldioxide of koolstofdioxide hebben verdreven die het wereldwijde klimaat snel en verwoestend zouden verhogen. Andere wetenschappers geloven dat aerosols zouden worden verdreven uit deze vulkaanuitbarstingen die eigenlijk het tegenovergestelde van de broeikasgassen zouden doen en uiteindelijk het klimaat aanzienlijk zouden afkoelen.

Klimaatverandering: Andere wetenschappers geloven dat het meer een geleidelijk probleem van klimaatverandering was dat het grootste deel van de periode van 18 miljoen jaar omvatte die werd toegeschreven aan het einde van het uitsterven van het Trias. Dit zou hebben geleid tot veranderende zeespiegel en zelfs mogelijk een verandering in de zuurgraad in de oceanen die de daar levende soorten zou hebben aangetast.

Meteor Impact: Een minder waarschijnlijke oorzaak van het Triassic-Jurassic massa-uitstervingsgebeurtenis kan worden toegeschreven aan asteroïde of meteoorinslag, vergelijkbaar met wat naar verluidt het Krijt-Tertiaire massa-uitsterven (ook bekend als de KT Mass Extinction) heeft veroorzaakt toen de dinosaurussen allemaal uitstierven . Dit is echter niet een zeer waarschijnlijke reden voor de derde massa-uitsterving omdat er geen krater is gevonden die erop zou kunnen wijzen dat het verwoesting van deze omvang zou kunnen veroorzaken. Er was een meteooraanval dat dateert uit ongeveer deze periode, maar het was vrij klein en er wordt niet gedacht dat het een massa-uitstervingsgebeurtenis heeft veroorzaakt waarvan wordt gedacht dat het meer dan de helft van alle levende soorten op zowel land als in de oceanen. De asteroïde-impact kan echter heel goed een lokale massa-uitsterving hebben veroorzaakt die nu wordt toegeschreven aan de algemene grote massa-uitsterving die de Trias-periode beëindigde en het begin van de Jura-periode inluidde.