De kleine Magellanic Cloud

De Small Magellanic Cloud is een favoriet doelwit van sterren kijken voor waarnemers op het zuidelijk halfrond. Het is eigenlijk een sterrenstelsel. Astronomen classificeren het als een dwergvormig type melkwegstelsel dat ongeveer 200.000 lichtjaar verwijderd is van ons Melkwegstelsel. Het maakt deel uit van de Lokale Groep van meer dan 50 sterrenstelsels die door zwaartekracht zijn samengebonden in deze regio van het universum.

Vorming van de Small Magellanic Cloud

Nauwgezette studie van de kleine en grote magellanische wolken geeft aan dat ze allebei ooit geblokkeerde spiraalstelsels waren. In de loop van de tijd hebben de zwaartekrachtinteracties met de Melkweg hun vormen echter vervormd en uit elkaar getrokken. Het resultaat is een paar onregelmatig gevormde sterrenstelsels die nog steeds interactie hebben met elkaar en met de Melkweg.

Eigenschappen van de Small Magellanic Cloud

De Small Magellanic Cloud (SMC) heeft een diameter van ongeveer 7000 lichtjaar (ongeveer 7% van de diameter van de Melkweg) en bevat ongeveer 7 miljard zonnemassa's (minder dan één procent van de massa van de Melkweg). Hoewel het ongeveer de helft van de grootte van zijn metgezel, de Grote Magellanic Cloud, is, bevat de SMC bijna evenveel sterren (ongeveer 7 miljard versus 10 miljard), wat betekent dat het een hogere stellaire dichtheid heeft.

De stervormingssnelheid is momenteel echter lager voor de Small Magellanic Cloud. Dit komt waarschijnlijk omdat het minder vrij gas heeft dan zijn grotere broer of zus en daarom in het verleden periodes van snellere vorming heeft doorgemaakt. Het heeft het grootste deel van zijn gas verbruikt en dat heeft nu de sterbevalling in dat sterrenstelsel vertraagd.

De Small Magellanic Cloud bevindt zich ook verder weg van de twee. Ondanks dit is het nog steeds zichtbaar vanaf het zuidelijk halfrond. Om het goed te zien, moet je het zoeken in heldere, donkere luchten vanaf elke locatie op het zuidelijk halfrond. Het is zichtbaar in de avondlucht die eind oktober tot en met januari begint. De meeste mensen verwarren de Magellanic Clouds met stormwolken in de verte. 

Ontdekking van de grote Magellanic-wolk

Zowel de grote als de kleine Magelhaense wolken zijn prominent aanwezig in de nachtelijke hemel. Het eerste geregistreerde woord van zijn positie aan de hemel werd opgemerkt door de Perzische astronoom Abd al-Rahman al-Sufi, die leefde en observeerde in het midden van de 10e eeuw.

Het was pas in de vroege 1500 dat verschillende schrijvers de aanwezigheid van de wolken begonnen vast te leggen tijdens hun reizen over de oceaan. In 1519 bracht Ferdinand Magellan het in populariteit door zijn geschriften. Zijn bijdrage aan hun ontdekking leidde uiteindelijk tot hun naamgeving ter ere van hem. 

Pas in de 20e eeuw realiseerden astronomen zich dat de Magellanic Clouds eigenlijk hele andere sterrenstelsels waren, gescheiden van de onze. Daarvoor werd aangenomen dat deze objecten, samen met andere vage plekken in de lucht, afzonderlijke nevels waren in de Melkweg. Dankzij nauwe studies van het licht van variabele sterren in de Magellanic Clouds konden astronomen nauwkeurige afstanden tot deze twee satellieten bepalen. Tegenwoordig bestuderen astronomen ze op aanwijzingen voor stervorming, sterfte en interacties met de Melkweg.

Zal de kleine Magellanic Cloud samengaan met de Melkweg?

Onderzoek suggereert dat beide Magellanic Clouds voor een aanzienlijk deel van hun bestaan ​​in een baan rond de Melkweg hebben gestaan ​​op ongeveer dezelfde afstand. Het is echter niet waarschijnlijk dat ze zich zo vaak als hun huidige positie hebben gewaagd.

Dit heeft ertoe geleid dat sommige wetenschappers suggereren dat de Melkweg uiteindelijk de veel kleinere sterrenstelsels zal consumeren. Ze hebben wel trailers van waterstofgas die tussen hen in en naar de Melkweg stromen. Dit geeft enig bewijs van interacties tussen de drie sterrenstelsels. Recente studies met observatoria als de Hubble-ruimtetelescoop lijken aan te tonen dat deze sterrenstelsels te snel in hun banen bewegen. Dit zou kunnen voorkomen dat ze in botsing komen met onze melkweg. Dat sluit nauwere interacties in de toekomst niet uit, omdat Andromeda Galaxy een langdurige interactie aangaat met de Melkweg. Die "dans van de sterrenstelsels" zal de vorm van alle sterrenstelsels die op drastische manieren zijn betrokken veranderen.