De wetenschap achter klimaatverandering Oceanen

Het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) publiceerde zijn vijfde beoordelingsrapport in 2013-2014, waarin de nieuwste wetenschap achter de wereldwijde klimaatverandering is samengebracht. Hier zijn de hoogtepunten van onze oceanen.

De oceanen spelen een unieke rol bij het reguleren van ons klimaat, en dit komt door de hoge soortelijke warmte van water. Dit betekent dat veel warmte nodig is om de temperatuur van een bepaalde hoeveelheid water te verhogen. Omgekeerd kan deze grote hoeveelheid opgeslagen warmte langzaam worden afgegeven. In de context van oceanen matigt dit vermogen om grote hoeveelheden warmte af te geven de klimaten. Gebieden die kouder moeten zijn vanwege hun breedtegraad, blijven warmer (bijvoorbeeld Londen of Vancouver), en gebieden die warmer moeten zijn, blijven koeler (bijvoorbeeld San Diego in de zomer). Deze hoge specifieke warmtecapaciteit, in combinatie met de enorme massa van de oceaan, stelt het in staat om meer dan 1000 keer meer energie op te slaan dan de atmosfeer kan voor een vergelijkbare temperatuurstijging. Volgens het IPCC:

• De bovenste oceaan (van het oppervlak tot 2100 ft) is sinds 1971 aan het opwarmen. Aan het oppervlak zijn de zeewatertemperaturen gestegen met 0,25 graden Celsius als een wereldwijd gemiddelde. Deze opwarmingstrend was geografisch ongelijk, met bijvoorbeeld gebieden met een grotere opwarming in de Noord-Atlantische Oceaan.
• Deze stijging van de temperatuur van de oceaan vertegenwoordigt een enorme hoeveelheid energie. In het energiebudget van de aarde wordt 93% van de waargenomen toename veroorzaakt door het opwarmen van oceaanwater. De rest manifesteert zich door opwarming op de continenten en het smelten van ijs.
• Er zijn belangrijke veranderingen geweest in hoe zout de oceaan is. De Atlantische Oceaan is zouter geworden door meer verdamping en de Stille Oceaan is frisser geworden door toegenomen regenval.
• Surf's Up! Er is voldoende bewijs om met middelmatig vertrouwen te stellen dat de golven in de Noord-Atlantische Oceaan sinds de jaren 1950 met maar liefst 20 cm (7,9 inch) per decennium groter zijn geworden.
• Tussen 1901 en 2010 is het wereldwijde gemiddelde zeeniveau met 19 cm gestegen (7,5 in). Het stijgingspercentage is de afgelopen decennia versneld. Veel continentale landmassa's hebben wat rebound ervaren (een opwaartse verticale beweging), maar niet genoeg om deze stijging van de zeespiegel te verklaren. Het grootste deel van de waargenomen stijging is te wijten aan de opwarming en dus expansie van water.
• Extreme gebeurtenissen op volle zee veroorzaken overstromingen langs de kust en zijn meestal het gevolg van de samenvallende gevolgen van een grote storm en vloed (bijvoorbeeld de landing van orkaan Sandy op de kustlijn van New York en New Jersey in 2012). Tijdens deze zeldzame gebeurtenissen zijn waterniveaus hoger geregistreerd dan tijdens extreme gebeurtenissen in het verleden, en deze toename is voornamelijk te wijten aan de stijgende gemiddelde zeespiegel die hierboven is besproken.
• Oceanen absorberen koolstofdioxide uit de atmosfeer, waardoor de concentraties van koolstof uit kunstmatige bronnen toenemen. Als gevolg hiervan is de pH van het oppervlaktewater van de oceanen gedaald, een proces dat verzuring wordt genoemd. Dit heeft belangrijke implicaties voor het leven in zee, omdat de verhoogde zuurgraad de vorming van schalen voor zeedieren zoals koraal, plankton en schelpdieren verstoort.
• Omdat warmer water minder zuurstof kan bevatten, is de concentratie zuurstof in veel delen van de oceanen gedaald. Dit was het duidelijkst langs kustlijnen, waar afvoer van voedingsstoffen in de oceaan ook bijdraagt ​​aan lagere zuurstofniveaus.

Sinds het vorige rapport zijn grote hoeveelheden nieuwe gegevens gepubliceerd en kon het IPCC veel meer uitspraken doen met meer vertrouwen: het is in ieder geval zeer waarschijnlijk dat de oceanen zijn opgewarmd, de zeespiegel is gestegen, de contrasten in het zoutgehalte zijn toegenomen en dat de concentraties kooldioxide zijn toegenomen en verzuring hebben veroorzaakt. Er blijft veel onzekerheid bestaan ​​over de effecten van klimaatverandering op grote circulatiepatronen en cycli, en er is nog relatief weinig bekend over veranderingen in de diepste delen van de oceaan.

Vind hoogtepunten uit de conclusies van het rapport over:

• Waargenomen effecten van de opwarming van de aarde op de atmosfeer en het landoppervlak.
• Waargenomen opwarmingseffecten op het ijs.
• Waargenomen opwarming van de aarde en zeespiegelstijging.

Bron

IPCC, vijfde beoordelingsrapport. 2013. Observaties: Oceanen.