Het limbisch systeem van de hersenen

Het limbisch systeem is een reeks hersenstructuren die zich bovenop de hersenstam bevinden en begraven onder de cortex. Limbische systeemstructuren zijn betrokken bij veel van onze emoties en motivaties, met name die gerelateerd zijn aan overleven, zoals angst en woede. Het limbische systeem is ook betrokken bij gevoelens van plezier die gerelateerd zijn aan onze overleving, zoals die ervaren door eten en seks. Het limbisch systeem beïnvloedt zowel het perifere zenuwstelsel als het endocriene systeem.

Bepaalde structuren van het limbische systeem zijn ook betrokken bij het geheugen: twee grote limbische systeemstructuren, de amygdala en de hippocampus, spelen een belangrijke rol in het geheugen. De amygdala is verantwoordelijk voor het bepalen welke herinneringen worden opgeslagen en waar de herinneringen in de hersenen worden opgeslagen. Er wordt gedacht dat deze bepaling is gebaseerd op hoe groot een emotionele reactie een gebeurtenis oproept. De hippocampus stuurt herinneringen naar het juiste deel van de hersenhelft voor langdurige opslag en haalt ze op wanneer dat nodig is. Schade aan dit deel van de hersenen kan leiden tot het onvermogen om nieuwe herinneringen te vormen.

Een deel van de voorhersenen bekend als de diencephalon is ook opgenomen in het limbisch systeem. De diencephalon bevindt zich onder de hersenhelften en bevat de thalamus en hypothalamus. De thalamus is betrokken bij sensorische perceptie en regulering van motorische functies (d.w.z. beweging). Het verbindt delen van de hersenschors die betrokken zijn bij zintuiglijke waarneming en beweging met andere delen van de hersenen en het ruggenmerg die ook een rol spelen bij gevoel en beweging. De hypothalamus is een zeer kleine maar belangrijke component van het diencephalon. Het speelt een belangrijke rol bij het reguleren van hormonen, de hypofyse, lichaamstemperatuur, de bijnieren en vele andere vitale activiteiten.

Limbische systeemstructuren

• amygdala: de amandelvormige massa van kernen die betrokken zijn bij emotionele reacties, hormonale secreties en geheugen. De amygdala is verantwoordelijk voor angstconditionering of het associatieve leerproces waarmee we iets leren vrezen.
• Cingulate Gyrus: een vouw in de hersenen die betrokken is bij zintuiglijke input met betrekking tot emoties en de regulering van agressief gedrag.
• fornix: een gebogen, band van axonen van witte stof (zenuwvezels) die de hippocampus verbinden met de hypothalamus.
• Zeepaardje: een kleine kern die fungeert als een geheugenindexer - die herinneringen naar het juiste deel van het cerebrale halfrond verzendt voor langdurige opslag en ze indien nodig ophaalt.
• hypothalamus: ongeveer zo groot als een parel, stuurt deze structuur een veelheid aan belangrijke functies aan. Het maakt je 's ochtends wakker en zorgt ervoor dat de adrenaline stroomt. De hypothalamus is ook een belangrijk emotioneel centrum, het beheersen van de moleculen waardoor je je opgewonden, boos of ongelukkig voelt.
• Olfactory Cortex: ontvangt sensorische informatie van de reuklamp en is betrokken bij de identificatie van geuren.
• thalamus: een grote, dubbel gelobde massa grijze stofcellen die zintuiglijke signalen van en naar het ruggenmerg en de hersenen doorgeven.

Samengevat is het limbisch systeem verantwoordelijk voor het regelen van verschillende functies in het lichaam. Sommige van deze functies omvatten het interpreteren van emotionele reacties, het opslaan van herinneringen en het reguleren van hormonen. Het limbisch systeem is ook betrokken bij zintuiglijke waarneming, motorische functie en reukzin.

_{Bron:
Delen van dit materiaal aangepast van NIH Publicatie nr. 01-3440a en "Mind Over Matter" NIH Publicatie nr. 00-3592.}