Het leven en de tijden van Dr. Ronald E. McNair

Elk jaar herinneren NASA en leden van de ruimtegemeenschap de astronauten die verloren waren toen de space shuttle Uitdager explodeerde na lancering vanuit het Kennedy Space Center, Florida op 28 januari 1986. Dr. Ronald E. McNair was een lid van die bemanning. Hij was een gedecoreerde NASA-astronaut, wetenschapper en getalenteerde muzikant. Hij stierf samen met de ruimtevaartuigencommandant, F.R. "Dick" Scobee, de piloot, commandant M.J. Smith (USN), missiespecialisten, luitenant-kolonel E.S. Onizuka (USAF) en Dr. Judith.A. Resnik en twee civiele payloadspecialisten, de heer G.B. Jarvis en mevrouw S. Christa McAuliffe, de astronaut in de ruimte.

Het leven en de tijden van Dr. McNair

Ronald E. McNair werd op 21 oktober 1950 geboren in Lake City, South Carolina. Hij hield van sporten en als volwassene werd hij een 5e graad zwarte gordel karate-instructeur. Zijn muzikale smaak neigde naar jazz en hij was een volleerd saxofonist. Hij hield ook van hardlopen, boksen, voetbal, kaartspelen en koken.

Als kind stond McNair bekend als een vraatzuchtige lezer. Dit leidde tot een vaak verteld verhaal dat hij naar de plaatselijke bibliotheek ging (die toen alleen blanke burgers diende) om boeken te bekijken. Het verhaal, zoals herinnerd door zijn broer Carl, eindigde met een jonge Ronald McNair die te horen kreeg dat hij geen boeken kon controleren en de bibliothecaris belde zijn moeder om hem te komen halen. Ron zei dat hij zou wachten. De politie arriveerde en de officier vroeg eenvoudigweg aan de bibliothecaris: "Waarom geef je hem niet gewoon de boeken"? Zij deed. Jaren later werd dezelfde bibliotheek genoemd in het geheugen van Ronald McNair in Lake City. 

McNair studeerde in 1967 af aan Carver High School; behaalde zijn BS in Natuurkunde aan de North Carolina A&T State University in 1971 en behaalde een Ph.D. in de natuurkunde van het Massachusetts Institute of Technology in 1976. Hij ontving een eredoctoraat van de rechten van North Caroline A&T State University in 1978, een eredoctoraat van de wetenschap van het Morris College in 1980 en een eredoctoraat van de wetenschap van de Universiteit van South Carolina in 1984.

McNair: the Astronaut-Scientist

Tijdens het MIT heeft Dr. McNair enkele belangrijke bijdragen geleverd in de natuurkunde. Hij heeft bijvoorbeeld een van de vroegste ontwikkeling van chemische waterstoffluoride en hogedruk koolmonoxide-lasers uitgevoerd. Zijn latere experimenten en theoretische analyse van de interactie van intense CO₂ (koolstofdioxide) laserstraling met moleculaire gassen zorgde voor nieuwe inzichten en toepassingen voor zeer opgewonden polyatomaire moleculen.

In 1975 bracht McNair tijd door met het onderzoeken van laserfysica bij E'cole D'ete Theorique de Physique, Les Houches, Frankrijk. Hij publiceerde verschillende artikelen op het gebied van lasers en moleculaire spectroscopie en gaf vele presentaties in de VS en in het buitenland. Na zijn afstuderen aan MIT werd Dr. McNair staffysicus bij Hughes Research Laboratories in Malibu, Californië. Zijn opdrachten omvatten de ontwikkeling van lasers voor isotopenscheiding en fotochemie met behulp van niet-lineaire interacties in vloeistoffen bij lage temperatuur en optische pomptechnieken. Hij deed ook onderzoek naar elektro-optische lasermodulatie voor satelliet-naar-satelliet ruimtecommunicatie, de constructie van ultrasnelle infrarooddetectors, ultraviolette atmosferische teledetectie.

Ronald McNair: Astronaut

McNair werd in januari 1978 door NASA geselecteerd als kandidaat voor astronauten. Hij voltooide de eenjarige training- en evaluatieperiode en kwalificeerde zich voor toewijzing als missiespecialist-astronaut bij ruimteveerbemanningen.

Zijn eerste ervaring als missiespecialist was aan boord van STS 41-B Uitdager. Het werd gelanceerd vanuit Kennedy Space Center op 3 februari 1984. Hij maakte deel uit van een bemanning met ruimtevaartuigencommandant, Mr. Vance Brand, de piloot, Cdr. Robert L. Gibson en collega-missie-specialisten Capt. Bruce McCandless II en Lt. Col. Robert L. Stewart. De vlucht zorgde voor de juiste shuttle-inzet van twee Hughes 376 communicatiesatellieten en het testen van rendez-vous sensoren en computerprogramma's. Het markeerde ook de eerste vlucht van de Manned Maneuvering Unit (MMU) en het eerste gebruik van de Canadese arm (bediend door McNair) om de EVA-bemanningsleden rond te positioneren Challenger laadruimte. Andere projecten voor de vlucht waren de inzet van de Duitse SPAS-01 Satellite, een reeks experimenten met akoestische levitatie en chemische scheiding, Cinema 360 filmopnames, vijf Getaway Specials (kleine experimentele pakketten) en talloze mid-dek experimenten. Dr. McNair was primair verantwoordelijk voor alle payload-projecten. Zijn vlucht daarop Uitdager missie culmineerde in eerste landing op de startbaan op Kennedy Space Center op 11 februari 1984.

Zijn laatste vlucht was ook aan boord Uitdager, en hij is nooit in de ruimte gekomen. Naast zijn taken als missiespecialist voor de noodlottige missie, had McNair een muzikaal stuk uitgewerkt met de Franse componist Jean-Michel Jarre. McNair was van plan een saxofoon solo met Jarre uit te voeren terwijl hij in een baan om de aarde was. De opname zou op het album zijn verschenen Rendez-Vous met de prestaties van McNair. In plaats daarvan werd het opgenomen in zijn geheugen door saxofonist Pierre Gossez en is het gewijd aan het geheugen van McNair.

Eer en erkenning

Dr. McNair werd geëerd gedurende zijn carrière, beginnend op de universiteit. Hij studeerde magna cum laude af aan North Carolina A&T ('71) en werd Presidential Scholar ('67 -'71) genoemd. Hij was een Ford Foundation Fellow ('71 -'74) en een National Fellowship Fund Fellow ('74 -'75), NATO Fellow ('75). Hij won de Omega Psi Phi Scholar of Year Award ('75), Service Commendation van Los Angeles Public School System ('79), Distinguished Alumni Award ('79), National Society of Black Professional Engineers Distinguished National Scientist Award ('79), Friend of Freedom Award ('81), Who's Who Among Black Americans ('80), een AAU Karate Gold Medal ('76), en ook regionale Blackbelt Karate Championships uitgewerkt.

Ronald McNair heeft een aantal voor hem genoemde scholen en andere gebouwen, plus gedenktekens en andere voorzieningen. De muziek die hij aan boord van Challenger zou moeten spelen, verschijnt op Jarre's acht album en wordt "Ron's Piece" genoemd. 

Uitgegeven door Carolyn Collins Petersen.