Het leven en de erfenis van Hermann Oberth, Duitse rakettheorist

Hermann Oberth (25 juni 1894, stierf op 29 december 1989) was een van de belangrijkste rakettheoretici van de 20e eeuw, verantwoordelijk voor de theorieën die de raketten besturen die ladingen en mensen naar de ruimte hokken. Hij was een visionaire wetenschapper geïnspireerd door sciencefiction. Oberth liet een gemengde erfenis na vanwege zijn betrokkenheid bij de ontwikkeling van V-2-raketten voor nazi-Duitsland, dat tijdens de Tweede Wereldoorlog enkele duizenden in Groot-Brittannië doodde. Op latere leeftijd hielp Oberth echter bij het ontwikkelen van raketten voor het Amerikaanse leger, en zijn werk droeg bij aan de ontwikkeling van het Amerikaanse ruimtevaartprogramma.

Vroege leven

Hermann Oberth werd geboren op 25 juni 1894 in het kleine stadje Hermannstadt, Oostenrijk-Hongarije (vandaag Sibiu, Roemenië). Op jonge leeftijd kreeg Oberth roodvonk en bracht een deel van zijn jeugd door met herstellen in Italië. Tijdens de lange dagen van recuperatie las hij het werk van Jules Verne, een ervaring die zijn liefde voor sciencefictionromans ontwikkelde. Zijn fascinatie voor raketten en ruimtevaart bracht hem op 14-jarige leeftijd ertoe om na te denken over het idee van vloeibare raketten en hoe ze konden werken om materialen de ruimte in te sturen..

Vroege theorieën

Toen hij 18 werd, begon Oberth aan zijn universiteitsstudie aan de Universiteit van München. Op aandringen van zijn vader studeerde hij medicijnen in plaats van raketten. Zijn academische werk werd onderbroken door het begin van de Eerste Wereldoorlog, waarin hij diende als een medic in oorlogstijd.

Na de oorlog studeerde Oberth natuurkunde en zette zijn interesse in raketten en voortstuwingssystemen grotendeels alleen voort. Gedurende deze periode realiseerde hij zich dat raketten die bedoeld waren om de ruimte te bereiken, moesten worden 'opgevoerd'; dat wil zeggen, ze zouden een eerste fase nodig hebben om van de aarde te stijgen, en ten minste een of twee andere fasen om ladingen naar een baan om de aarde of verder naar de maan en daarbuiten te brengen.

In 1922 diende Oberth zijn theorieën over raketaandrijving en bewegingen in als Ph.D. stelling, maar zijn theorieën werden verworpen als pure fantasie. Onverschrokken publiceerde Oberth zijn proefschrift als een boek genaamd Die Rakete zu den Planetraümen (Door Rocket into Planetary Space) in 1929. Hij patenteerde zijn raketontwerpen en lanceerde zijn eerste raket twee jaar later, met de hulp van een jonge Wernher von Braun.

Het werk van Oberth inspireerde de vorming van een amateur-raketgroep genaamd Verein für Raumschiffart, waarvoor hij als informeel adviseur diende. Hij doceerde ook natuurkunde en wiskunde aan een plaatselijke middelbare school en werd een van de eerste wetenschappelijke adviseurs van een filmproducent, die met Fritz Lang aan de film werkte Frau im Mond in 1929. 

Bijdragen uit de Tweede Wereldoorlog

In de jaren tussen de twee wereldoorlogen streefde Oberth zijn raketontwerp na en legde hij contact met twee andere reuzen in het veld: Robert H. Goddard en Konstantin Tsiolkovsky. In 1938 werd hij faculteitslid aan de Technische Universiteit van Wenen, werd vervolgens Duits staatsburger en ging werken in Peenemünde, Duitsland. Hij werkte samen met Wernher von Braun om de V-2-raket voor nazi-Duitsland te ontwikkelen, een krachtige raket die uiteindelijk 3.500 mensen in Groot-Brittannië doodde tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Oberth werkte aan zowel vloeibare als vaste raketten. Hij verhuisde in 1950 naar Italië om te werken aan ontwerpen voor de Italiaanse marine. In 1955 arriveerde hij in de Verenigde Staten, waar hij werkte aan een team voor het ontwerpen en bouwen van ruimtegebonden raketten voor het Amerikaanse leger.

Later Life and Legacy

Hermann Oberth ging uiteindelijk met pensioen en keerde terug naar Duitsland in 1958, waar hij de rest van zijn leven bezig was met theoretisch werk in de wetenschap, filosofie en politieke theorie. Hij keerde terug naar de Verenigde Staten om getuige te zijn van de lancering van Apollo 11 voor de eerste maanlanding, en later voor de lancering van Challenger op STS-61A in 1985. Oberth stierf op 29 december 1989 in Nürnberg, Duitsland.

Oberths vroege inzicht in hoe raketmotoren materialen naar de ruimte stuwen inspireerden raketwetenschappers om het "Oberth-effect" naar hem te noemen. Het Oberth-effect verwijst naar het feit dat raketten die met hoge snelheden reizen meer bruikbare energie genereren dan raketten die met lagere snelheden bewegen.

Dankzij zijn grote interesse in raketten, geïnspireerd door Jules Verne, stelde Oberth zich een aantal zeer plausibele "futuristische" ruimtevaartideeën voor. Hij schreef een boek genaamd The Moon Car, die een manier beschrijft om naar de maan te reizen. Hij suggereerde ook ideeën voor toekomstige ruimtestations en een telescoop die rond de planeet cirkelt. Tegenwoordig zijn het internationale ruimtestation en de Hubble-ruimtetelescoop (onder andere) de vervulling van de bijna profetische wetenschappelijke verbeelding van Oberth.

Hermann Oberth Snelle feiten

• Voor-en achternaam: Hermann Julius Oberth
• Geboren: 25 juni 1894 in Hermannstadt, Oostenrijk-Hongarije
• Ging dood: 29 december 1989 in Neurenberg, Duitsland.
• Bekend om: Rakettheoreticus die V-2-raketten ontwikkelde voor nazi-Duitsland en later bijdroeg aan het Amerikaanse ruimtevaartprogramma.
• Naam echtgenoot: Mathilde Hummel
• Kinderen: Vier

bronnen

• Dunbar, Brian. "Hermann Oberth." NASA, NASA, 5 juni 2013, www.nasa.gov/audience/foreducators/rocketry/home/hermann-oberth.html.
• Redd, Nola Taylor. "Hermann Oberth: Duitse vader van Rocketry." Space.com, Space.com, 5 maart 2013, www.space.com/20063-hermann-oberth.html.
• Britannica, The Editors of Encyclopaedia. "Hermann Oberth." Encyclopædia Britannica, Encyclopædia Britannica, Inc., 19 april 2017, www.britannica.com/biography/Hermann-Julius-Oberth.