De jetstream Wat het is en hoe het ons weer beïnvloedt

Je hebt waarschijnlijk de woorden "jetstream" vaak gehoord tijdens het kijken naar weersvoorspellingen op tv. Dat komt omdat de jetstream en de locatie ervan cruciaal zijn om te voorspellen waar weersystemen zullen reizen. Zonder dat zou er niets zijn dat ons dagelijks weer van locatie naar locatie zou kunnen "sturen".

Rivieren van snel bewegende lucht

Jet streams, genoemd naar hun gelijkenis met snel bewegende waterstralen, zijn banden van sterke wind in de bovenste niveaus van de atmosfeer. Jetstromen vormen zich aan de grenzen van contrasterende luchtmassa's. Wanneer warme en koude lucht elkaar ontmoeten, zorgt het verschil in hun luchtdruk als gevolg van hun temperatuurverschillen (onthoud dat warme lucht minder dicht is, en koude lucht, dichter) ervoor dat lucht stroomt van hogere druk (de warme luchtmassa) naar lagere druk (de koude luchtmassa), waardoor hoge winden ontstaan. Omdat de temperatuurverschillen, en dus de druk, erg groot zijn, evenals de sterkte van de resulterende winden.

Jetstreamlocatie, snelheid, richting

Straalstromen "leven" in de tropopauze (ongeveer 6 tot 9 mijl van de grond) en zijn enkele duizenden mijlen lang. Straalstroomwinden variëren in snelheid van 120 tot 250 mph, maar kunnen meer dan 275 mph bereiken. Vaak herbergt de jet windzakken die sneller bewegen dan de omringende jetstream. Deze "jetstreaks" spelen een belangrijke rol bij neerslag en stormvorming. (Als een jetstreak visueel is verdeeld in vierden, zoals een taart, zijn de kwadranten links voor en rechts achter het meest gunstig voor neerslag en stormontwikkeling. Als een zwak lagedrukgebied door een van deze locaties gaat, wordt het snel sterker in een gevaarlijke storm.)

Straalwinden waaien van west naar oost, maar slingeren ook van noord naar zuid in een golfvormig patroon. Deze golven en grote rimpelingen (bekend als planetaire of Rossby-golven) vormen U-vormig troggen van lage druk waardoor koude lucht naar het zuiden kan morsen, en ondersteboven U-vormig ruggen van hoge druk die warme lucht naar het noorden brengen.  

Ontdekt door Weather Balloons

Een van de eerste namen in verband met de jetstream is Wasaburo Oishi. Een Japanse meteoroloog, Oishi ontdekte de jetstream in de jaren 1920 terwijl hij weerballonnen gebruikte om wind op het hoogste niveau bij Mount Fuji te volgen. Zijn werk bleef echter onopgemerkt buiten Japan. In 1933 nam de kennis van de jetstream toe toen de Amerikaanse vlieger Wiley Post begon met het verkennen van lange-afstandsvluchten op grote hoogte. Ondanks deze ontdekkingen werd de term "jetstream" pas in 1939 bedacht door de Duitse meteoroloog Heinrich Seilkopf.

Maak kennis met de Polar en Subtropical Jets

Hoewel we het meestal hebben over de jetstream alsof er maar één was, zijn er eigenlijk twee: een polaire jetstream en een subtropische jetstream. Het noordelijk halfrond en het zuidelijk halfrond hebben elk een polaire en een subtropische tak van de straal.

• De Polar Jet: In Noord-Amerika staat de poolstraal beter bekend als "de jet" of de "mid-latitude jet" (zogenaamd omdat deze voorkomt op de mid-breedtegraden).
• De subtropische jet: De subtropische straal is genoemd naar zijn bestaan ​​op 30 ° N en 30 ° S breedtegraad - een klimaatzone die bekend staat als de subtropen. Het vormt zich bij het grenstemperatuurverschil tussen lucht op gemiddelde breedtegraden en warmere lucht nabij de evenaar. In tegenstelling tot de poolstraal is de subtropische straal alleen in de winter aanwezig - de enige tijd van het jaar waarin temperatuurcontrasten in de subtropen sterk genoeg zijn om straalwinden te vormen.

De subtropische straal is in het algemeen zwakker dan de polaire straal. Het is het meest uitgesproken over de westelijke Stille Oceaan.

Jetpositie verandert met de seizoenen

Jetstreams veranderen van positie, locatie en sterkte afhankelijk van het seizoen.

In de winter kunnen gebieden op het noordelijk halfrond kouder worden dan normale perioden, omdat de straalstroom "lager" dompelt en koude lucht binnenlaat vanuit de poolgebieden. Hoewel de hoogte van de straalstroom typisch 20.000 voet of meer is, kunnen de invloeden op weerpatronen ook aanzienlijk zijn. Hoge windsnelheden kunnen stormen besturen en leiden en verwoestende droogtes en overstromingen veroorzaken. Een verschuiving in de jetstream is een verdachte in de oorzaken van de Dust Bowl.

In het voorjaar begint de pooljet vanuit zijn winterpositie langs het onderste derde deel van de VS naar het noorden te reizen, terug naar zijn "permanente" thuis op 50-60 ° N breedtegraad (boven Canada). Terwijl de jet geleidelijk noordwaarts optilt, worden hoogtes en dieptepunten "gestuurd" langs zijn pad en over de regio's waar hij zich momenteel bevindt. Waarom beweegt de jetstream? Welnu, jetstromen "volgen" de Zon, de primaire bron van warmte-energie op aarde. Bedenk dat in het voorjaar op het noordelijk halfrond de verticale stralen van de zon gaan van het slaan van de Steenbokskeerkring (23,5 ° zuiderbreedte) tot het raken van meer noordelijke breedtegraden (tot het de Kreeftskeerkring, 23,5 ° noorderbreedte, op de zomerzonnewende bereikt) . Aangezien deze noordelijke breedtegraden warm zijn, moet de straalstroom, die zich voordoet nabij de grenzen van koude en warme luchtmassa's, ook naar het noorden verschuiven om aan de tegenovergestelde rand van warme en koele lucht te blijven.

Jets zoeken op weerkaarten

Op plattegronden: Veel nieuws en media die weersvoorspellingen uitzenden, tonen de jetstream als een bewegende band van pijlen door de VS, maar de jetstream is geen standaardkenmerk van oppervlakteanalysekaarten.

Hier is een eenvoudige manier om de jetpositie te bekijken: aangezien het hoge- en lagedruksystemen stuurt, noteert u eenvoudig waar deze zich bevinden en trekt u een ononderbroken gebogen lijn ertussen, waarbij u ervoor zorgt dat uw lijn erover buigt highs en eronder dieptepunten.

Op kaarten op het hoogste niveau: De straalstroom "leeft" op hoogtes van 30.000 tot 40.000 voet boven het aardoppervlak. Op deze hoogten is de atmosferische druk ongeveer 200 tot 300 mb; daarom worden de bovenste en bovenste luchtkaarten van 200 en 300 mb meestal gebruikt voor het voorspellen van jetstreams.

Wanneer u naar andere kaarten op het hoogste niveau kijkt, kan de jetpositie worden geraden door te kijken waar druk- of windcontouren zich dicht bij elkaar bevinden.