De Hyades vormen het gezicht van een sterrenstier

Er is een sterrenhemel in de lucht genaamd Taurus, de stier die elk jaar 's avonds van eind oktober tot en met maart zichtbaar is en de hemel vóór zonsopgang. Het gezicht van de stier verschijnt eigenlijk in een vee-vormige sterrenhoop in de lucht die je vrij gemakkelijk kunt waarnemen. Het wordt de Hyades genoemd (uitgesproken als "HOOG-uh-deez") en is een object met het blote oog voor de meeste mensen. Het is ook zichtbaar voor stargazers van bijna overal op de planeet. Om het te vinden, zoekt u in het sterrenbeeld Stier met behulp van een sterrenkaart of een app voor digitale astronomie. 

Dank de ouden voor hun scherpzinnige observaties

We zijn onze oude sterrenkijkende voorouders veel verschuldigd als het gaat om het verkennen van fascinerende dingen in de lucht. Bijvoorbeeld, Griekse astronomen identificeerden de Hyades en zijn nabijgelegen buurman - de Pleiades-sterrencluster - duizenden jaren geleden. Andere culturen merkten het ook op, alles zien van het gezicht van een stier tot de figuren van goden en godinnen in de structuur. Er zijn sterverhalen voor zowat elk object in de lucht, van elke cultuur die op onze planeet heeft geleefd. Men dacht dat de Hyades de dochters waren van de god Atlas en zusters waren van een andere groep dochters die door de Pleiaden werden afgebeeld. De Grieken waren niet de enigen die verhalen vertelden over deze clusters. De Maori vertelden bijvoorbeeld ook verhalen over de Hyades en de Pleiaden, net als culturen in het oude Noord-Amerika, China en Japan. Ze waren een populair gezicht en onderwerp voor mythologie. 

The Stars of the Hyades

In werkelijkheid zijn de Hyades nauwer verwant met een andere sterrenhoop genaamd "Praesepe", of de Bijenkorf, een vroeg voorjaarsobject voor waarnemers op het noordelijk halfrond. Astronomen hebben lang vermoed dat deze twee clusters een gemeenschappelijke oorsprong hadden in een oude wolk van gas en stof.

De Hyades-sterren liggen ongeveer 150 lichtjaar van ons verwijderd en vormden ongeveer 625 miljoen jaar geleden. Ze reizen samen door de ruimte in dezelfde richting. Uiteindelijk zullen ze, hoewel ze een lichte aantrekkingskracht op elkaar hebben, hun eigen weg gaan, net zoals de Pleiaden. Op dat moment reizen ze, hoewel hun sterren mogelijk zijn "losgekoppeld" van het cluster, nog steeds langs het oorspronkelijke traject. Astronomen noemen ze 'bewegende groep' of een 'bewegende cluster'. 

Er zijn ongeveer 400 sterren in de Hyades, maar we zien alleen ongeveer 6 of 7 met het blote oog. De vier helderste Hyades-sterren zijn rode reuzen, soorten sterren die verouderen. Ze hebben hun nucleaire brandstof doorlopen en zijn op weg naar ouderdom en uiteindelijke vernietiging. Deze sterren maken deel uit van de V-vorm waarvan oude sterrenkijkers dachten dat ze het gezicht vormden van een hemelse stier genaamd Taurus. 

Ontmoet het oog van de stier: Aldebaran

De helderste ster in de Hyades is echt niet in de Hyades. Het heet Aldebaran en de naam was, net als zoveel andere sternamen, gebaseerd op mythologie. Het ligt toevallig op de lijn van het zicht tussen ons en de Hyades. Het is een oranje getinte reus die slechts 65 lichtjaar verwijderd is. Aldebaran is een oude ster die uiteindelijk al zijn brandstoffen zal uitputten en uiteindelijk als een supernova kan exploderen voordat hij instort om een ​​neutronenster of een zwart gat te vormen. In tegenstelling tot Betelgeuse (de superreusachtige ster in de schouder van Orion, die op elk moment als een supernova kan exploderen), zal Aldebaran waarschijnlijk miljoenen jaren in de buurt zijn.

Zowel de Hyades als de Pleiaden zijn open clusters. Er zijn veel van deze groepen sterren in de Melkweg en andere sterrenstelsels. Het zijn associaties van sterren geboren in dezelfde wolken van gas en stof, maar zijn niet nauw met elkaar verbonden door de zwaartekracht zoals sterren in bolvormige sterrenhopen doen. De Melkweg bevat minstens duizend van deze verzamelingen sterren en astronomen bestuderen ze om te begrijpen hoe sterren van vergelijkbare leeftijden in de loop van de tijd evolueren. Vanaf het moment dat ze zich samen vormen in hun geboortewolken tot het moment dat ze sterven, laten clusterleden ons zien hoe sterren van ongeveer dezelfde leeftijd, maar verschillende massa's, in de loop van de tijd kunnen veranderen. Die veranderingen hebben geleid tot de verbazingwekkende diversiteit van sterren in het universum. 

De sterren met de hoogste massa in de Hyades zullen hun splijtstof zeer snel opgebruiken en na enkele honderden miljoenen jaren sterven. Diezelfde sterren verbruiken enorme hoeveelheden van de oorspronkelijke wolk terwijl ze zich vormen, wat de toevoer van sterrenmateriaal aan hun broers en zussen vermindert. Dus, net als de Hyades, bevatten veel open sterrenclusters leden van dezelfde leeftijd, maar sommige zien er ouder uit dan anderen.