Nagellak is een soort lak dat wordt gebruikt om vingernagels en teennagels te versieren. Omdat het sterk en flexibel moet zijn en bestand is tegen afbrokkelen en afbladderen, bevat nagellak een aantal chemicaliën. Hier is een blik op de chemische samenstelling van nagellak en de functie van elk van de ingrediënten.
Basic heldere nagellak kan worden gemaakt van nitrocellulose opgelost in butylacetaat of ethylacetaat. De nitrocellulose vormt een glanzende film terwijl het acetaatoplosmiddel verdampt. De meeste polijstmiddelen bevatten echter een uitgebreide lijst met ingrediënten.
Oplosmiddelen zijn vloeistoffen die worden gebruikt om andere ingrediënten in nagellak te mengen om een uniform product te verkrijgen. Gewoonlijk zijn de eerste ingrediënt (en) in nagellak oplosmiddelen. Zodra u de polish aanbrengt, verdampen de oplosmiddelen. De hoeveelheid en het type oplosmiddel bepalen hoe dik een polish is en hoe lang het duurt om te drogen. Voorbeelden van oplosmiddelen omvatten ethylacetaat, butylacetaat en alcohol. Tolueen, xyleen en formaline of formaldehyde zijn giftige chemicaliën die eens gebruikelijk waren in nagellak, maar die nu zelden worden gevonden of alleen in lage concentraties worden gevonden.
Filmvormers zijn chemicaliën die het gladde oppervlak op een nagellaklaag vormen. De meest voorkomende filmvormer is nitrocellulose.
Harsen laten de film hechten aan het nagelbed. Harsen zijn ingrediënten die diepte, glans en hardheid toevoegen aan de nagellaklaag. Een voorbeeld van een polymeer dat wordt gebruikt als een hars in nagellak is tosylamide-formaldehydehars.
Terwijl harsen en filmvormers polijststerkte en glans geven, produceren ze een broze lak. Weekmakers zijn chemicaliën die helpen polijsten flexibel te houden en de kans te verkleinen dat deze barst of schilfert, wat ze doen door ze te koppelen aan polymeerketens en de afstand daartussen te vergroten. Kamfer is een veel voorkomende weekmaker.
Pigmenten zijn chemicaliën die kleur toevoegen aan nagellak. Een verbazingwekkende verscheidenheid aan chemicaliën kan worden gebruikt als nagellakpigmenten. Veel voorkomende pigmenten zijn ijzeroxiden en andere kleurstoffen, zoals je zou vinden in verf of vernis.
Nagellak met een glinsterende of glinsterende werking kan parelmoer mineralen bevatten, zoals titaniumdioxide of gemalen mica. Sommige polijstmiddelen kunnen stukjes plastic glitter of andere additieven bevatten die een speciaal effect produceren.
Nagellakken kunnen verdikkingsmiddelen bevatten, zoals stearalkonium hectoriet, om te voorkomen dat de andere ingrediënten zich scheiden en om de lak gemakkelijker aan te brengen. Sommige polijstmiddelen bevatten ultraviolette filters, zoals benzofenon-1, die verkleuring helpen voorkomen wanneer de polijst wordt blootgesteld aan zonlicht of andere vormen van ultraviolet licht.