Dit zijn de algemene oplosbaarheidsregels voor anorganische verbindingen, voornamelijk anorganische zouten. Gebruik de oplosbaarheidsregels om te bepalen of een verbinding in water zal oplossen of neerslaan.
Onthoud dat oplosbaarheid afhankelijk is van de temperatuur van het water. Verbindingen die niet oplossen bij kamertemperatuur kunnen oplosbaarder worden in warm water. Raadpleeg bij het gebruik van de tabel eerst de oplosbare verbindingen. Natriumcarbonaat is bijvoorbeeld oplosbaar omdat alle natriumverbindingen oplosbaar zijn, hoewel de meeste carbonaten onoplosbaar zijn.
Oplosbare verbindingen | Uitzonderingen (zijn onoplosbaar) |
Alkalimetaalverbindingen (Li+, na+, K+, Rb+, cs+) | |
ammoniumionverbindingen (NH4+ | |
Nitraten (NO3-), bicarbonaten (HCO3-), chloraten (ClO3-) | |
Halogeniden (Cl-, Br-, ik-) | Haliden van Ag+, Hg22+, Pb2+ |
Sulfaten (SO42-) | Sulfaten van Ag+, Ca2+, Sr2+, Ba2+, Hg22+, Pb2+ |
Onoplosbare verbindingen | Uitzonderingen (zijn oplosbaar) |
Carbonaten (CO32-), fosfaten (PO42-), chromaten (CrO42-), sulfiden (S2-) | Alkalimetaalverbindingen en die die het ammoniumion bevatten |
Hydroxiden (OH-) | Alkalimetaalverbindingen en die welke Ba bevatten2+ |
Onthoud als laatste tip dat oplosbaarheid niet alles of niets is. Terwijl sommige verbindingen volledig in water oplossen en sommige bijna volledig onoplosbaar zijn, zijn veel "onoplosbare" verbindingen in feite enigszins oplosbaar. Als u onverwachte resultaten krijgt in een experiment (of op zoek bent naar bronnen van fouten), onthoud dan dat een kleine hoeveelheid onoplosbare verbinding mogelijk deelneemt aan een chemische reactie.