De zeedraak, of Seadragon, is een kleine vis die voorkomt in ondiepe kustwateren van Tasmanië en Zuid- en West-Australië. De dieren lijken qua grootte en lichaamsvorm op zeepaardjes, maar hebben kleine, bladachtige vinnen die ze camoufleren tegen roofdieren. Hoewel zeepaardjes objecten met hun staart kunnen vastgrijpen, zijn zeedraakstaarten niet prehensiel. Zeedraken stuwen zichzelf onhandig voort met hun transparante rug- en borstvinnen, maar drijven vooral met stroming.
Andere namen: Glauert's seadragon, Lucas's seadragon
Onderscheidende kenmerken: Kleine vis die lijkt op een zeepaardje met kleine bladachtige vinnen
Gemiddelde grootte: 20 tot 24 cm (10 tot 12 in)
Eetpatroon: Carnivoor
Levensduur: 2 tot 10 jaar
Habitat: Zuidelijke en westelijke kustgebieden van Australië
Beschermingsstatus: Minste zorg
Koninkrijk: Animalia
stam: Chordata
Klasse: Actinopterygii
Bestellen: Syngnathiformes
Familie: Syngnathidae
Leuk weetje: De groene zeedraak is het mariene embleem van Zuid-Australië, terwijl de gemeenschappelijke zeedraak het mariene embleem van Victoria is.
Soorten zeedraken
Er zijn twee phyla en drie soorten zeedraken.
Phylum Phyllopteryx
Phyllopteryx taeniolatus (gemeenschappelijke zeedraak of weedy zeedraak): De gewone of onkruidige zeedraak komt voor voor de kust van Tasmanië en in Australische wateren variërend van de Oost-Indische Oceaan tot de Zuidwestelijke Stille Oceaan. Deze zeedraken hebben kleine bladachtige aanhangsels op hun vinnen en een paar beschermende stekels. De dieren zijn roodachtig, met paarse en rode aftekeningen. Mannetjes zijn donkerder en smaller dan vrouwtjes. Gemeenschappelijke zeedraken bereiken een lengte van 45 cm (18 inch). Ze worden gevonden in riffen, zeewier en zeegras.
Phyllopteryx dewysea (robijnrode zeedraak): De robijnrode zeedraak werd ontdekt in 2015. Deze soort leeft in de kust van West-Australië. De robijnrode zeedraak lijkt in de meeste opzichten op de gewone zeedraak, maar hij is rood gekleurd. Wetenschappers geloven dat de kleuring het dier kan helpen zichzelf te camoufleren in de diepere wateren waarin het leeft, waarin rode tinten gemakkelijker worden geabsorbeerd.
De gewone of onkruidige zeedraak heeft stekels en minder groene aanhangsels dan de groene zeedraak. Pere Soler, Getty Images
Phylum Phycodurus
Phycodurus eques (groene zeedraak of Glauert's zeedraak): De lommerrijke zeedraak heeft talloze bladachtige uitsteeksels die hem camoufleren tegen roofdieren. Deze soort leeft langs de zuidelijke en westkust van Australië. Lommerrijke zeedraken veranderen van kleur om op te gaan in hun omgeving. Ze worden 20 tot 24 cm lang (8,0 tot 9,5 inch).
Bladuitsteeksels en de mogelijkheid om van kleur te veranderen, maken de lommerrijke zeedraak bijna onzichtbaar tegen zijn omgeving. Shin Okamoto, Getty Images
Eetpatroon
Zeedraakmonden hebben geen tanden, maar deze dieren zijn carnivoren. Ze gebruiken hun snuit om larvale vissen en kleine schaaldieren op te zuigen, zoals plankton, mysid-garnalen en amfipoden. Vermoedelijk zouden vele soorten zeedraken eten, maar hun camouflage is voldoende om hen tegen de meeste aanvallen te beschermen.
Reproductie
Behalve paring zijn zeedraken solitaire dieren. Ze bereiken seksuele volwassenheid met een tot twee jaar oud, op welk moment de mannetjes hofvrouwen. Een vrouwtje produceert tot 250 roze eieren. Ze worden bevrucht als ze ze op de staart van het mannetje legt. De eieren hechten zich aan een gebied dat de broedplaats wordt genoemd en dat eieren van zuurstof voorziet totdat ze uitkomen. Net als bij zeepaardjes, zorgt het mannetje voor de eieren totdat ze uitkomen, wat ongeveer 9 weken duurt. Het mannetje schudt en pompt zijn staart om het uitkomen te vergemakkelijken. Zeedraken worden volledig onafhankelijk zodra ze uitkomen.
Zowel weedy als lommerrijke zeedraken worden vermeld als "Minst Concern" op de IUCN Rode lijst van bedreigde soorten. Er zijn onvoldoende gegevens om de staat van instandhouding van de robijnrode zeedraak te evalueren. Sommige zeedraken worden aangespoeld door stormen. Hoewel bijvangst van vissen en aquariumcollectie de soort beïnvloeden, wordt niet aangenomen dat deze effecten de soort enorm beïnvloeden. De belangrijkste bedreigingen zijn vervuiling, aantasting van habitats en verlies van habitats.
Gevangenschap en fokinspanningen
Net als zeepaardjes zijn zeedraken moeilijk in gevangenschap te houden. Hoewel het niet illegaal is om er een te bezitten, verbiedt Australië hun vangst en verleent alleen vergunningen voor onderzoek en instandhoudingsinspanningen. Je kunt deze fascinerende dieren bekijken in de meeste grote aquaria en dierentuinen.
Onderzoekers hebben met succes de gewone of onkruidige zeedraak gefokt. Terwijl Ocean Rider in Kona, Hawaii lommerrijke zeedraken heeft gekregen om te paren en eieren te produceren, zijn er nog geen lommerrijke zeedraken in gevangenschap geboren.
bronnen
Branshaw-Carlson, Paula (2012). "Seadragonhouderij in het nieuwe millennium: lessen uit het verleden zullen een duurzame toekomst creëren" (PDF). Internationaal aquariumcongres 2012 9-14 september 2012. Kaapstad: Internationaal aquariumcongres 2012.
Connolly, R. M. (september 2002). "Bewegingspatronen en gebruik van habitats door lommerrijke voorouders ultrasoon gevolgd". Journal of Fish Biology. 61 (3): 684-695. doi: 10.1111 / j.1095-8649.2002.tb00904.x
Martin-Smith, K. & Vincent, A. (2006): Exploitatie en handel van Australische zeepaardjes, pipehorses, zeedraken en pipefishes (Family Syngnathidae). grote Afrikaanse antilope, 40: 141-151.
Morrison, S. & Storrie, A. (1999). Wonders of Western Waters: The Marine Life of South-Western Australia. KALMTE. p. 68. ISBN 0-7309-6894-4.
Stiller, Josefin; Wilson, Nerida G .; Rouse, Greg W. (18 februari 2015). "Een spectaculaire nieuwe soort Seadragon (Syngnathidae)". Royal Society Open Science. The Royal Society. 2 (2): 140458. doi: 10.1098 / rsos.140458