Santa Barbara Song Sparrow Feiten

The Santa Barbara Song Sparrow (Melospiza melodia graminea, sensu) is een nu uitgestorven ondersoort van liedmus die op Santa Barbara Island in Californië leefde en het meest verwant was aan de Channel Island Song Sparrow (Melospiza melodia graminea). Het was een van de kleinste van de 23 ondersoorten van liedmussen en had een verwaande korte staart.

Snelle feiten: Santa Barbara Song Sparrow

• Wetenschappelijke naam: Melospiza melodia graminea, sensu
• Gemeenschappelijke naam: Santa Barbara Song Sparrow
• Basic Animal Group: Vogel
• Grootte: 4,7-6,7 inch; spanwijdte 7,1-9,4 inch
• Gewicht: 0,4-1,9 gram
• Levensduur: 4 jaar
• Eetpatroon: Omnivoor
• Habitat: Op Santa Barbara Island, Kanaaleilanden, Californië
• Bevolking: 0
• Beschermingsstatus: Uitgestorven

Beschrijving

Er zijn 34 ondersoorten van zangmussen ter wereld: het is een van de meest polytypische vogels in Noord-Amerika, met veel variatie, vooral in geografisch beperkte soorten.

De Santa Barbara Song Sparrow leek op andere vergelijkbare ondersoorten en wordt beschreven als het meest lijkend op de Heermann's Song Sparrow (Melospiza melodia heermanni). Het was een van de kleinste mus-ondersoorten en werd gekenmerkt door een bijzonder grijze rug met donkere strepen. De meeste mussen zijn bruiner van kleur met donkere strepen.

Over het algemeen zijn de borst en buik van een liedmus wit met donkere strepen en een donkerbruine vlek in het midden van de borst. Het heeft een bruin bedekte kop en een lange, bruine staart die aan het uiteinde is afgerond. Het gezicht van de mus is grijs en gestreept. De liedjesmussen van Santa Barbara werden onderscheiden van andere liedjesmussen door een kleinere, slankere snavel en een staart die korter was dan de vleugel.

Habitat en bereik

Het is bekend dat de Santa Barbara Song Sparrow alleen bestaat op 639 hectare Santa Barbara Island (het kleinste van de Kanaaleilanden) in Los Angeles County, Californië.

De natuurlijke habitat van de mus op het eiland leek veel op de habitat van andere soorten van de liedmus, die over het algemeen overvloedig en aanpasbaar zijn op het vasteland van de Verenigde Staten. Habitatcomponenten op het eiland waar de mus op vertrouwde, waren:

• Struikgewas van struiken zoals alsem, dichte graslanden en andere struikgewas voor nestelen en beschutting (dekking)
• Voedselbronnen zoals gigantische coreopsis (Coreopsis gigantean, eenOok de "boomzonnebloem" genoemd), het Santa Barbara-eiland, voor altijd, struikgewas en boekweit
• Staand of stromend zoet water of een constante vochtbron van mist of dauw

Dieet en gedrag

In het algemeen is het bekend dat zangmussen vaak op de grond foerageren en ook in lage vegetatie waar ze worden beschermd tegen roofdieren door struikgewas en struiken. Net als andere soorten musmus, at de Santa Barbara Song Sparrow een verscheidenheid aan plantenzaden en insecten (waaronder kevers, rupsen, bijen, mieren en wespen en vliegen). In het voorjaar, tijdens de periode van nestelen en grootbrengen van jongen, namen insecten toe in termen van de belangrijke componenten van het dieet van de mus.

Het hele jaar door dieet van zangmussen in Californië is 21 procent insecten en 79 procent planten; de liedmus eet ook schaaldieren en weekdieren aan de kusten.

Reproductie en nakomelingen

Gebaseerd op bestaande soorten zangmussen op San Miguel, Santa Rosa en Anacapa-eilanden in de Kanalen, bouwde de zangmus van Santa Barbara compacte, open nesten van twijgen en ander plantmateriaal, die optioneel waren bekleed met gras. Het vrouwtje legde drie broedsels per seizoen, elk tussen twee tot zes roodbruine gemarkeerde, lichtgroene eieren. Incubatie varieerde van 12-14 dagen en werd verzorgd door het vrouwtje. Beide ouders waren betrokken bij het voeren totdat de mussen 9-12 dagen later waren uitgeweken. 

De vogels waren serieel en tegelijkertijd polygaam, en DNA-studies toonden aan dat 15 procent of meer van de jongen buiten het sociale paar waren.

Uitsterven proces

In de eerste helft van de 20e eeuw begon de mus nestelende habitat (struikgewas) op het eiland Santa Barbara te verdwijnen als gevolg van het opruimen van land voor landbouw en het browsen door geïntroduceerde geiten, Europese konijnen en rode konijnen uit Nieuw-Zeeland. Onnatuurlijke predatie bedreigde ook mussen in deze tijd, na de introductie van huiskatten op het eiland. De natuurlijke roofdieren van de mus waren de Amerikaanse torenvalk (Falco sparverius), Gemeenschappelijke raaf (Corvus corax) en Loggerhead Shrike (Lanius ludovicianus).

Zelfs met deze nieuwe uitdagingen om te overleven, handhaafden de zangmussen een levensvatbare populatie tot de zomer van 1958. Helaas verwoestte een grote brand in 1959 het grootste deel van de resterende habitat van de mussen. Men denkt dat de vogels in de jaren zestig van het eiland zijn uitgeroeid omdat jarenlange intensieve onderzoeken en bewaking gedurende de jaren negentig geen inwonende zangmussen op het eiland hebben onthuld.

De Amerikaanse Fish and Wildlife Service heeft officieel vastgesteld dat de Santa Barbara Song Sparrow was uitgestorven en op 12 oktober 1983 van de lijst met bedreigde soorten verwijderd, onder vermelding van een verlies aan habitat en predatie door wilde katten..

bronnen

• Arcese, Peter et al. "Song Sparrow Melospiza melodia." Vogels van Noord-Amerika: Cornell Lab of Ornithology, 1 januari 2002. 
• BirdLife International 2016. "Melospiza melodia." De IUCN Rode lijst van bedreigde: e.T22721058A94696727, 2016.
• "Santa Barbara-liedmus (Melospiza-melodia." ECOS online milieubehoudssysteem, Amerikaanse vis- en wildservice. graminea: Verwijderd vanwege uitsterven
• Van Rossem, A. J. "Een overzicht van de liedmussen van de Santa Barbara-eilanden." The Condor 26.6 (1924): 217-220.
• Zink, Robert M. en Donna L. Dittmann. "Gene Flow, Refugia en evolutie van geografische variatie in de Song Sparrow (Melospiza Melodia)." Evolutie 47.3 (1993): 717-29.