Een redox-indicator is een indicatorsamenstelling die van kleur verandert bij specifieke potentiële verschillen. Een redox-indicatorverbinding moet een gereduceerde en geoxideerde vorm met verschillende kleuren hebben en het redox-proces moet omkeerbaar zijn. Verder moet het oxidatie-reductie-evenwicht snel worden bereikt. Slechts een paar klassen verbindingen zijn nuttig als redoxindicatoren:
Fenanthroline en bipyridine metaalcomplexen: De metallorganische systemen veranderen van kleur naarmate het metaal van oxidatietoestand verandert.
Organische redoxverbindingen: In deze indicatoren neemt een proton deel aan de redoxreactie. Een voorbeeld van dit type indicator is methyleenblauw.
Redox Indicator Voorbeelden
Het molecuul 2,2'-Bipyridine is een redox-indicator. In oplossing verandert het van lichtblauw naar rood bij een elektrodepotentiaal van 0,97 V.
bronnen
Hewitt, L.F. "Potentiële oxidatie-reductie in bacteriologie en biochemie." Oxidatie-reductiepotentieel in bacteriologie en biochemie. 6e Ed. (1950).
Ram W. Sabnis, Erwin Ross, Jutta Köthe, Renate Naumann, Wolfgang Fischer, Wilhelm-Dietrich Mayer, Gerhard Wieland, Ernest J. Newman, Charles M. Wilson (2009). Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry. Weinheim: Wiley-VCH. doi: 10.1002 / 14356007.a14_127.pub2