Quagga-feiten en cijfers

Naam:

Quagga (uitgesproken KWAH-gah, na zijn onderscheidende oproep); ook gekend als Equus quagga quagga

Habitat:

Vlaktes van Zuid-Afrika

Historische periode:

Laat Pleistoceen-Modern (300.000-150 jaar geleden)

Grootte en gewicht:

Ongeveer vier voet hoog en 500 pond

Eetpatroon:

Gras

Onderscheidende kenmerken:

Strepen op hoofd en nek; bescheiden grootte; bruine achterste

Over de Quagga

Van alle dieren die de afgelopen 500 miljoen jaar zijn uitgestorven, onderscheidt de Quagga zich als de eerste om zijn DNA in 1984 te laten analyseren. De moderne wetenschap verdween snel 200 jaar verwarring: toen het voor het eerst werd beschreven door Zuid Afrikaanse naturalisten, in 1778, was de Quagga gekoppeld als een soort geslacht Equus (dat paarden, zebra's en ezels omvat). Het DNA, gewonnen uit de huid van een geconserveerd exemplaar, toonde echter aan dat de Quagga eigenlijk een ondersoort van de klassieke Plains Zebra was, die tijdens het latere Pleistoceen ergens tussen 300.000 en 100.000 jaar geleden in Afrika afwijkde tijdperk. (Dit had geen verrassing moeten zijn, gezien de zebraachtige strepen die het hoofd en de nek van de Quagga bedekten.)

Helaas was de Quagga geen partij voor de boeren in Zuid-Afrika, die deze zebra uitloper waardeerden om zijn vlees en vacht (en er ook op jaagden alleen voor sport). Die Quaggas's die niet werden neergeschoten en gevild, werden op andere manieren vernederd; sommige werden gebruikt, min of meer met succes, om schapen te hoeden, en sommige werden geëxporteerd voor weergave in buitenlandse dierentuinen (een bekende en veel gefotografeerde persoon woonde in de London Zoo in het midden van de 19e eeuw). Een paar Quaggas hebben zelfs karren vol toeristen getrokken in het begin van de 19e eeuw in Engeland, wat een behoorlijk avontuur is geweest gezien de gemene, schichtige aard van de Quagga (zelfs vandaag staan ​​zebra's niet bekend om hun zachte aard, wat helpt te verklaren waarom ze werden nooit als moderne paarden gedomesticeerd.)

De laatste levende Quagga, een merrie, stierf in het zicht van de wereld, in een Amsterdamse dierentuin in 1883. Je hebt misschien echter de kans om een ​​levende Quagga te zien - of op zijn minst een moderne 'interpretatie' van een levende Quagga- dankzij het controversiële wetenschappelijke programma dat bekend staat als uitsterven. In 1987 bedacht een Zuid-Afrikaanse natuuronderzoeker een plan om de Quagga selectief terug te kweken uit een populatie vlaktes-zebra's, specifiek gericht op het reproduceren van het kenmerkende streeppatroon van de Quagga. Of de resulterende dieren al dan niet als echt Quaggas tellen, of technisch alleen zebra's zijn die oppervlakkig op Quaggas lijken, zal voor de toeristen waarschijnlijk niet uitmaken dat ze (in een paar jaar) een glimp van deze majestueuze beesten op de West-Kaap kunnen opvangen.