Plesiadapis Habitat, Gedrag en Dieet

Naam:

Plesiadapis (Grieks voor "bijna Adapis"); uitgesproken als PLESS-ee-ah-DAP-iss

Habitat:

Bossen van Noord-Amerika en Eurazië

Historische periode:

Late Paleoceen (60-55 miljoen jaar geleden)

Grootte en gewicht:

Ongeveer twee voet lang en 5 pond

Eetpatroon:

Fruit en zaden

Onderscheidende kenmerken:

Lemur-achtig lichaam; knaagdierachtige kop; knagende tanden

Over Plesiadapis

Een van de vroegste prehistorische primaten die tot nu toe zijn ontdekt, leefde Plesiadapis tijdens het Paleoceen-tijdperk, slechts vijf miljoen jaar nadat de dinosauriërs uitstierven - wat veel verklaart zijn vrij kleine omvang (Paleoceen-zoogdieren moesten nog de grote maten bereiken die typerend zijn voor de zoogdierlijke megafauna van het latere Cenozoïcum). De maki-achtige Plesiadapis leek in niets op een moderne mens, of zelfs op de latere apen waaruit mensen evolueerden; integendeel, dit kleine zoogdier viel op door de vorm en opstelling van zijn tanden, die al semi-geschikt waren voor een omnivoor dieet. Gedurende tientallen miljoenen jaren zou evolutie de afstammelingen van Plesiadapis van de bomen naar de open vlakten sturen, waar ze opportunistisch alles aten dat op hun weg kruipte, sprong of gleed, terwijl tegelijkertijd steeds grotere hersenen evolueerden.

Het duurde verrassend lang voordat paleontologen Plesiadapis konden begrijpen. Dit zoogdier werd ontdekt in Frankrijk in 1877, slechts 15 jaar nadat Charles Darwin zijn verhandeling over evolutie publiceerde, Over de herkomst van soorten, en in een tijd waarin het idee dat mensen evolueerden van apen en apen uiterst controversieel was. De naam, Grieks voor "bijna Adapis", verwijst naar een andere fossiele primaat die ongeveer 50 jaar eerder werd ontdekt. We kunnen nu uit het fossiele bewijs afleiden dat de voorouders van Plesiadapis in Noord-Amerika woonden, mogelijk samenleven met dinosaurussen, en vervolgens geleidelijk overgingen naar West-Europa via Groenland.