Plantinsecten, familie Miridae

Zoals hun naam al doet vermoeden, voeden de meeste plantenwantsen zich met planten. Besteed een paar minuten aan het onderzoeken van elke plant in je tuin, en er is een goede kans dat je er een plantinsect op zult vinden. De familie Miridae is de grootste familie in de hele orde Hemiptera.

Beschrijving

In een groep zo groot als de familie Miridae is er veel variatie. Plantenwantsen variëren bijvoorbeeld in grootte van een kleine 1,5 mm tot een respectabele 15 mm lange. De meeste meten binnen het bereik van 4-10 mm. Ze variëren ook nogal wat in kleur, met sommige sportieve saaie camouflage en anderen met heldere aposematische tinten.

Als leden van dezelfde familie hebben plantenwantsen echter een aantal gemeenschappelijke morfologische kenmerken: vier-segmentige antennes, vier-segmented labium, drie-segmented tarsi (in de meeste soorten) en een gebrek aan ocelli.

De vleugels zijn een bepalende eigenschap van de Miridae. Niet alle planteninsecten hebben volledig gevormde vleugels als volwassenen, maar die met twee paar vleugels die plat over de rug liggen en in rust overlappen. Plantinsecten hebben een wigvormig gedeelte (de cuneus genoemd) aan het einde van het dikke, leerachtige deel van de voorvleugels.

Classificatie

Koninkrijk - Animalia
Phylum - Arthropoda
Klasse - Insecta
Bestel - Hemiptera
Familie - Miridae

Eetpatroon

De meerderheid van de planteninsecten voeden zich met planten. Sommige soorten zijn gespecialiseerd in het eten van een bepaald soort plant, terwijl anderen zich meestal voeden met een verscheidenheid aan waardplanten. Plantinsecten eten liever de stikstofrijke delen van de waardplant - de zaden, stuifmeel, knoppen of opkomende nieuwe bladeren - in plaats van het vaatweefsel.

Sommige planteninsecten jagen op andere plantenetende insecten, en een paar zijn aaseters. Predaceous plant bugs kunnen zich specialiseren op een bepaald insect (een bepaald schaal insect, bijvoorbeeld).

Levenscyclus

Zoals alle echte insecten, ondergaan planteninsecten eenvoudige metamorfose met slechts drie levensfasen: ei, nimf en volwassen. Miride-eieren zijn vaak wit of crèmekleurig en meestal lang en dun van vorm. Bij de meeste soorten steekt de vrouwelijke plantinsect het ei in de stengel of het blad van de waardplant (meestal alleen maar soms in kleine clusters). De plantinsect lijkt op de volwassene, hoewel het functionele vleugels en reproductieve structuren mist.

Speciale aanpassingen en verdedigingen

Sommige plantenwantsen vertonen myrmecomorphy, een gelijkenis met mieren die hen kan helpen predatie te voorkomen. In deze groepen heeft de Mirid een opvallend afgeronde kop, goed onderscheiden van het smalle pronotum, en de voorvleugels zijn aan de basis vernauwd om de smalle taille van een mier na te bootsen.

Bereik en distributie

De familie Miridae telt wereldwijd al meer dan 10.000 soorten, maar duizenden anderen kunnen nog steeds niet worden beschreven of onontdekt. Alleen al in Noord-Amerika wonen bijna 2000 bekende soorten.

bronnen

• _{Borror en DeLong's introductie tot de studie van insecten, 7e editie, door Charles A. Triplehorn en Norman F. Johnson.}
• _{Encyclopedia of Entomology, 2e editie, bewerkt door John L. Capinera.}
• _{Biologie van de planteninsecten (Hemiptera: Miridae): plagen, roofdieren, opportunisten, door Alfred G. Wheeler en Sir Richard E. Southwood.}
• _{Familie Miridae, Plant Bugs, Bugguide.net, bezocht op 2 december 2013.}