Overzicht van Hawk Bells

Een haviksklok (ook wel havik of haviksklok genoemd) is een klein rond voorwerp van messing of koper, oorspronkelijk gebruikt als onderdeel van valkerijuitrusting in middeleeuws Europa. Haviksklokken werden ook naar de Amerikaanse continenten gebracht door vroege Europese ontdekkingsreizigers en kolonisators in de 16e, 17e en 18e eeuw als potentiële handelsgoederen. Wanneer ze worden gevonden in de Mississippiaanse context in de zuidelijke Verenigde Staten, worden haviksklokken beschouwd als bewijs voor direct of indirect Mississippiaans contact met vroege Europese expedities zoals die van Hernando de Soto, Pánfilo de Naváez of anderen.

Klokken en middeleeuwse valkerij

Het oorspronkelijke gebruik van haviksklokken was natuurlijk in valkerij. Hawking, het gebruik van getrainde roofvogels om vrij wild te vangen, is een topsport die uiterlijk in 500 na Christus in heel Europa werd opgericht. De primaire roofvogel die werd gebruikt bij het haviken was peregrine en gyrfalcon, maar ze waren alleen in handen van de hoogst gerangschikte individuen. De lagere adel en rijkere burgers oefenden valkerij met de havik en de mushavik.

Haviksklokken maakten deel uit van de uitrusting van de middeleeuwse valkenier, en ze waren in paren aan een van de poten van de vogels bevestigd door een korte lederen riem, een bewit genoemd. Andere Hawking parafernalia omvatten lederen draden genaamd jesses, kunstaas, kappen en handschoenen. De klokken zijn noodzakelijkerwijs gemaakt van licht materiaal, met een gewicht van niet meer dan zeven gram (1/4 ounce). Haviksklokken gevonden op archeologische vindplaatsen zijn groter, hoewel niet meer dan 3,2 centimeter in diameter.

Historisch bewijs

Spaanse historische archieven uit de 16e eeuw beschrijven het gebruik van haviksklokken (in het Spaans: "cascabeles grandes de bronce" of grote koperen haviksklokken) als handelsartikelen, samen met ijzeren messen en scharen, spiegels en glazen kralen en kleding , maïs en cassave. Hoewel klokken niet specifiek worden genoemd in de Kronieken van de Soto, werden ze als handelsgoederen verdeeld door verschillende Spaanse ontdekkingsreizigers, waaronder Pánfilo de Naváez, die klokken gaf aan Dulchanchellin, een hoofd van de Mississippian in Florida, in 1528; en Pedro Menéndez de Aviles, die in 1566 Calusa-hoofdmannen onder andere klokken presenteerde.

Daarom worden in de zuidelijke helft van wat tegenwoordig de Verenigde Staten zijn haviksklokken vaak aangehaald als bewijs van de expedities Pánfilo de Naváez en Hernando de Soto uit het midden van de 16e eeuw.

Soorten klokken

Twee soorten haviksklokken zijn geïdentificeerd binnen de Amerikaanse continenten: de Clarksdale-bel (meestal uit de 16e eeuw) en de Flushloop-bel (meestal uit de 17e-19e eeuw), beide genoemd door Amerikaanse archeologen, in plaats van de oorspronkelijke fabrikant.

De Clarksdale-bel (vernoemd naar de Clarksdale-heuvel in Mississippi waar de typebel werd gevonden) bestaat uit twee onversierde koperen of koperen hemisferen die aan elkaar zijn gekrompen en zijn beveiligd door een vierkante flens rond het middengedeelte. Aan de voet van de bel zijn twee gaten verbonden door een smalle spleet. De brede lus (vaak 5 cm [~ 2 in] of beter) aan de bovenkant wordt beveiligd door de uiteinden door een gat in het bovenste halfrond te duwen en de afzonderlijke uiteinden aan de binnenkant van de bel te solderen.

De Flushloop-bel heeft een dunne strook messing voor een bevestigingslus, die werd vastgezet door de uiteinden van de lus door een gat in de bel te duwen en ze te scheiden. De twee hemisferen werden gesoldeerd in plaats van aan elkaar gekrompen, waardoor er weinig of geen oppervlakteflens overbleef. Veel exemplaren van de Flushloop-bel hebben twee decoratieve groeven die elk halfrond omcirkelen.

Daten met de Hawk Bell

Over het algemeen zijn klokken van het Clarksdale-type de zeldzamere vorm en worden ze vaak ontdekt in eerdere contexten. De meeste dateren uit de 16e eeuw, hoewel er uitzonderingen zijn. Flushloop klokken zijn over het algemeen gedateerd in de 17e eeuw of later, met de meerderheid uit de 18e en 19e eeuw. Ian Brown heeft betoogd dat Flushloop klokken van Engelse en Franse makelij zijn, terwijl de Spanjaarden de bron zijn van de Clarksdale.

Klokken van Clarksdale zijn gevonden in veel historische Mississippiaanse locaties in de zuidelijke Verenigde Staten, zoals Seven Springs (Alabama), Little Egypt en Poarch Farm (Georgia), Dunn's Creek (Florida), Clarksdale (Mississippi), Toqua (Tennessee); evenals bij Nueva Cadiz in Venezuela. 

bronnen

Boyd CC, Jr. en Schroedl GF. 1987. Op zoek naar Coosa. Amerikaanse oudheid 52 (4): 840-844.

Brown IW. 1979. Bells. In: Brain JP, redacteur. Tunica Treasure. Cambridge: Peabody Museum of Archaeology and Ethnology, Harvard Univesity. p 197-205.

Mitchem JM en McEwan BG. 1988. Nieuwe gegevens over vroege klokken uit Florida. Zuidoostelijke archeologie 7 (1): 39-49.

Prummel W. 1997. Bewijs van haviken (valkerij) van botten van vogels en zoogdieren. International Journal of Osteoarchaeology 7 (4): 333-338.