Moon Jellyfish-feiten

De maan kwallen (Aurelia aurita) is een gewone gelei die gemakkelijk te herkennen is aan de vier hoefijzervormige gonaden, die zichtbaar zijn door de bovenkant van de doorzichtige bel. De soort krijgt zijn gemeenschappelijke naam voor de manier waarop zijn bleke klok lijkt op een volle maan.

Snelle feiten: Moon Jellyfish

• Wetenschappelijke naam: Aurelia aurita
• Veelvoorkomende namen: Maan kwallen, maan kwallen, gemeenschappelijke kwallen, schotel gelei
• Basic Animal Group: Ongewerveld
• Grootte: 10-16 inch
• Levensduur: 6 maanden als volwassene
• Eetpatroon: Carnivoor
• Habitat: Tropische en subtropische oceanen
• Bevolking: Overvloedig
• Beschermingsstatus: Niet geëvalueerd

Beschrijving

De maan kwallen heeft een doorzichtige 10 tot 16 inch bel met een pony van korte tentakels. De tentakels zijn bekleed met nematocysten (stekende cellen). De meeste maangelei hebben vier hoefijzervormige geslachtsklieren (voortplantingsorganen), maar een paar hebben drie of vijf. De bel en gonaden kunnen doorschijnend wit, roze, blauw of paars zijn, afhankelijk van het dieet van het dier. De kwal heeft vier mondarmen met franjes die langer zijn dan zijn tentakels.

Habitat en bereik

De soort leeft wereldwijd in tropische en subtropische oceanen. Het is gebruikelijk langs de Atlantische kust van Noord-Amerika en Europa. Maankwallen komen vaak langs kust- en epipelagische gebieden (bovenste laag van de oceaan) en kunnen het lagere zoutgehalte van estuaria en baaien overleven.

Dieet en gedrag

De maan kwallen is een carnivoor die zich voedt met zoöplankton, waaronder protozoa, diatomeeën, eieren, schaaldieren, weekdieren en wormen. De gelei is geen sterke zwemmer, voornamelijk met zijn korte tentakels om in de buurt van het wateroppervlak te blijven. Plankton komt vast te zitten in het slijm dat het dier bedekt en gaat via cilia in zijn mondholte voor de spijsvertering. Maankwallen absorberen hun eigen weefsel en krimpen als ze uitgehongerd zijn. Ze groeien naar hun normale grootte wanneer voedsel beschikbaar komt.

Hoewel waterstromen kwallen groeperen, leven ze eenzaam. Wetenschappers geloven dat kwallen met elkaar kunnen communiceren met behulp van chemicaliën die in het water worden vrijgegeven.

De levenscyclus van kwallen omvat zowel seksuele als aseksuele fasen. Dorling Kindersley / Getty Images

Reproductie en nakomelingen

De levenscyclus van kwallen heeft een seksuele en aseksuele component. Elke volwassene (een medusa genoemd) is mannelijk of vrouwelijk. In de open oceaan laten kwallen sperma en eieren vrij in het water. Bevruchte eieren ontwikkelen zich en groeien een paar dagen in het water als planula voordat ze zich hechten aan de zeebodem en uitgroeien tot poliepen. De poliep lijkt op een omgekeerde medusa. Poliepen laten aseksueel klonen af ​​die zich ontwikkelen tot volwassen medusa.

In het wild, aurelia kwallen reproduceren gedurende enkele maanden. Tegen het einde van de zomer worden ze vatbaar voor ziekten en weefselschade door de uitoefening van reproductie en afnemende voedselvoorziening. De meeste maankwallen leven waarschijnlijk ongeveer zes maanden, hoewel exemplaren in gevangenschap vele jaren kunnen leven. Zoals de 'onsterfelijke kwallen' (Turritopsis dohrnii), kunnen de maankwallen levenscyclusomkering ondergaan en worden ze in wezen jonger in plaats van ouder.

Beschermingsstatus

De IUCN heeft de maangelei niet beoordeeld op een staat van instandhouding. De kwallen zijn er in overvloed, met volwassen populaties spiking of "bloei" in juli en augustus.

De maan kwallen gedijt in water met een lagere dan normale concentratie opgeloste zuurstof. Opgeloste zuurstof daalt als reactie op verhoogde temperatuur of vervuiling. Kwallenroofdieren (lederschildpadden en oceaanzonnevis) kunnen niet tegen dezelfde omstandigheden, zijn onderhevig aan overbevissing en klimaatverandering en kunnen sterven wanneer ze per ongeluk drijvende plastic zakken eten die op gelei lijken..

Bloei van maankwallen in de zomer heeft oorzaken en gevolgen voor het milieu. Michael Nolan / Getty Images

Maankwallen en mensen

Maankwallen worden als voedsel geconsumeerd, vooral in China. De soort is zorgwekkend omdat een teveel aan gelei de planktonspiegel aanzienlijk verlaagt.

Mensen komen vaak maankwallen tegen vanwege hun overvloed en voorkeur voor kustwateren. Deze kwallen prikken, maar hun gif is mild en wordt als onschadelijk beschouwd. Vastzittende tentakels kunnen worden afgespoeld met zout water. Het gif kan vervolgens worden gedeactiveerd met warmte, azijn of zuiveringszout.

bronnen

• Arai, M. N. Een functionele biologie van Scyphozoa. Londen: Chapman and Hall. pp. 68-206, 1997. ISBN 978-0-412-45110-2.
• Hij, J .; Zheng, L .; Zhang, W .; Lin, Y. "Levenscyclusomkering in aurelia sp.1 (Cnidaria, Scyphozoa) ". PLAATT EEN. 10 (12): e0145314, 2015. doi: 10.1371 / journal.pone.0145314
• Hernroth, L. en F. Grondahl. Over de biologie van Aurelia Aurita. Ophelia. 22 (2): 189-199, 1983.
• Shoji, J .; Yamashita, R .; Tanaka, M. "Effect van lage concentraties opgeloste zuurstof op gedrag en predatiesnelheid van vissenlarven door maankwallen Aurelia aurita en door een jonge piscivore, Spaanse makreel Scomberomorus niphonius." Marine biologie. 147 (4): 863-868, 2005. doi: 10.1007 / s00227-005-1579-8
• Solomon, E. P .; Berg, L.R .; Martin, W. W. Biologie (6e ed.). Londen: Brooks / Cole. pp. 602-608, 2002. ISBN 978-0-534-39175-1.