Ontmoet de dodelijke blauwgeringde octopus

De blauwgeringde octopus is een uiterst giftig dier dat bekend staat om de heldere, iriserende blauwe ringen die het vertoont wanneer het wordt bedreigd. De kleine octopussen komen veel voor in tropische en subtropische koraalriffen en getijdenpoelen van de Stille Oceaan en de Indische Oceaan, variërend van Zuid-Japan tot Australië. Hoewel de blauwgeringde octopusbeet de krachtige neurotoxine tetrodotoxine bevat, is het dier volgzaam en het is onwaarschijnlijk dat het bijt tenzij het wordt gehanteerd.

Blauwgeringde octopussen behoren tot het geslacht Hapalochlaena, die vier soorten omvat: H. lunulata, H. fasciata, H. maculosa, en H. nierstrazi.

Snelle feiten: blauwgeringde octopus

• Gemeenschappelijke naam: Blauwgeringde octopus
• Wetenschappelijke naam: Hapalochlaena sp.
• Onderscheidende kenmerken: Kleine octopus met gelige huid die felblauwe ringen laat flitsen wanneer hij wordt bedreigd.
• Grootte: 12 tot 20 cm (5 tot 8 in)
• Dieet: Kleine krabben en garnalen
• Gemiddelde levensduur: 1 tot 2 jaar
• Habitat: Ondiepe warme kustwateren van de Indische en Stille Oceaan
• Beschermingsstatus: niet geëvalueerd; gebruikelijk binnen zijn bereik
• Koninkrijk: Animalia
• Phylum: Mollusca
• Klasse: Cephalopoda
• Bestelling: Octopoda
• Leuk weetje: de octopus met blauwe ringen is immuun voor zijn eigen gif.

Fysieke eigenschappen

Wanneer niet bedreigd, kunnen de ringen van de blauwgeringde octopus bruin of onzichtbaar zijn. Brook Peterson / Stocktrek Images / Getty Images

Net als andere octopussen heeft de octopus met blauwe ringen een zakachtig lichaam en acht tentakels. Gewoonlijk is een octopus met een blauwe ring taankleurig en past deze in zijn omgeving. De iriserende blauwe ringen verschijnen alleen wanneer het dier gestoord of bedreigd is. Naast maximaal 25 ringen heeft dit type octopus ook een blauwe lijn die door zijn ogen loopt.

Volwassenen variëren in grootte van 12 tot 20 cm (5 tot 8 in) en wegen 10 tot 100 gram. Vrouwtjes zijn iets groter dan mannetjes, maar de grootte van een octopus varieert enorm, afhankelijk van voeding, temperatuur en beschikbaar licht.

Prooi en voeren

De blauwgeringde octopus jaagt gedurende de dag op kleine krabben en garnalen, maar hij eet tweekleppigen en kleine vissen als hij ze kan vangen. De octopus springt op zijn prooi en gebruikt zijn tentakels om zijn vangst naar zijn mond te trekken. Dan doorboort zijn bek het exoskelet van de schaaldier en levert het verlammende gif. Het gif wordt geproduceerd door bacteriën in het speeksel van octopus. Het bevat tetrodotoxine, histamine, taurine, octopamine, acetylcholine en dopamine.

Zodra de prooi is geïmmobiliseerd, gebruikt de octopus zijn bek om stukjes van het dier af te scheuren om te eten. Het speeksel bevat ook enzymen die vlees gedeeltelijk verteren, zodat de octopus het uit de schaal kan zuigen. De blauwgeringde octopus is immuun voor zijn eigen gif.

Gif- en bijtbehandeling

Ontmoetingen met dit teruggetrokken wezen zijn zeldzaam, maar mensen zijn gebeten nadat ze per ongeluk op een octopus met blauwe ringen zijn gestapt. Een beet laat een klein merkteken achter en kan pijnloos zijn, dus het is mogelijk om zich niet bewust te zijn van gevaar totdat ademnood en verlamming optreden. Andere symptomen zijn misselijkheid, blindheid en hartfalen, maar de dood (als deze optreedt) is meestal het gevolg van verlamming van het middenrif. Er is geen antivenom voor een blauwe-octopusbeet, maar tetradotoxine wordt gemetaboliseerd en uitgescheiden binnen een paar uur.

Eerste hulp behandeling bestaat uit het uitoefenen van druk op de wond om de effecten van het gif te vertragen en kunstmatige ademhaling zodra het slachtoffer stopt met ademen, wat meestal binnen enkele minuten na de beet optreedt. Als kunstmatige beademing onmiddellijk wordt gestart en wordt voortgezet totdat het toxine is verdwenen, herstellen de meeste slachtoffers.

Gedrag

Hal Beral / Getty-afbeeldingen

Overdag kruipt de octopus door koraal en over de ondiepe zeebodem, in een poging prooidieren in een hinderlaag te lokken. Het zwemt door water door zijn sifon te verdrijven in een soort straalaandrijving. Hoewel jonge octopussen met blauwe ringen inkt kunnen produceren, verliezen ze dit defensieve vermogen naarmate ze volwassen worden. Het aposematische waarschuwingsscherm schrikt de meeste roofdieren af, maar de octopus stapelt zich op om de toegang tot zijn hol te blokkeren als een beveiliging. Blauw geringde octopussen zijn niet agressief.

Reproductie

Blauwringige octopussen worden seksueel volwassen als ze minder dan een jaar oud zijn. Een volwassen mannetje bespringt elke andere volwassen octopus van zijn eigen soort, of het nu mannelijk of vrouwelijk is. Het mannetje houdt de mantel van de andere octopus vast en probeert een gemodificeerde arm genaamd een hectocotylus in de holte van de vrouwelijke mantel te steken. Als de man succesvol is, laat hij spermatoforen vrij in de vrouw. Als de andere octopus een man of een vrouw is die al voldoende spermapakketten heeft, trekt de stijgende octopus zich meestal zonder problemen terug.

In haar leven legt het vrouwtje een enkele koppeling van ongeveer 50 eieren. Eieren worden in de herfst gelegd, kort na het paren en ongeveer zes maanden onder de armen van het vrouwtje geïncubeerd. Vrouwtjes eten niet tijdens het broeden van eieren. Wanneer de eieren uitkomen, zinken de jonge octopussen naar de zeebodem om prooi te zoeken, terwijl het vrouwtje sterft. De blauwgeringde octopus leeft een tot twee jaar.

Beschermingsstatus

Geen van de soorten blauwringige octopus is geëvalueerd met betrekking tot de staat van instandhouding. Ze staan ​​niet op de Rode Lijst van IUCN en zijn evenmin beschermd. Over het algemeen eten mensen deze octopussen niet, maar sommige worden gevangen voor de dierenhandel.