Medicalisering in de sociologie

Medicalisatie is een sociaal proces waardoor een menselijke ervaring of aandoening cultureel wordt gedefinieerd als pathologisch en daarom behandelbaar als een medische aandoening. Obesitas, alcoholisme, drugs- en seksverslaving, hyperactiviteit bij kinderen en seksueel misbruik zijn allemaal gedefinieerd als medische problemen die als gevolg hiervan steeds vaker door artsen worden behandeld en behandeld.

Historisch overzicht

In de jaren zeventig pionierden Thomas Szasz, Peter Conrad en Irving Zola met de term medicalisering om het fenomeen van het gebruik van geneesmiddelen voor de behandeling van mentale handicaps te beschrijven die vanzelfsprekend noch medisch noch biologisch van aard waren. Deze sociologen geloofden dat medicalisering een poging was van hogere regeringsbevoegdheden om verder in te grijpen in het leven van gemiddelde burgers.

Marxisten zoals Vicente Navarro gingen dit concept nog een stap verder. Hij en zijn collega's geloofden dat medicalisering een hulpmiddel is van een onderdrukkende kapitalistische samenleving die sociale en economische ongelijkheid wil bevorderen door de onderliggende oorzaken van ziekten te verhullen als een soort gif dat chemisch kan worden tegengegaan.

Maar je hoeft geen marxist te zijn om de mogelijke economische motivaties achter medicalisering te zien. In de jaren die volgden, werd medicalisering in wezen een modewoord waarmee farmaceutische bedrijven konden profiteren van de overtuiging dat sociale problemen konden worden opgelost met medicatie. Tegenwoordig is er een medicijn voor zowat alles waar je last van hebt. Kan niet slapen? Daar is een pil voor. Oeps, slaap je nu te veel? Hier ga je - nog een pil. Bezorgd en rusteloos? Pop nog een pil. Nu ben je overdag te suf? Welnu, uw arts kan daarvoor een oplossing voorschrijven.

Ziekte-Mongering

Het probleem, zo lijkt het, is dat de meeste van deze medicijnen eigenlijk niets genezen. Ze maskeren alleen de symptomen. In 2002 verscheen er in het British Medical Journal een redactioneel artikel waarin collega-medische professionals werden gewaarschuwd voor ziektevorming of het verkopen van ziekte aan volkomen gezonde mensen. Zelfs voor degenen die daadwerkelijk ziek zijn, is er nog steeds een groot gevaar in het op de markt brengen van psychische stoornissen of aandoeningen als behandelbaar:

"Ongepaste medicalisering brengt de gevaren van onnodige etikettering, slechte behandelbeslissingen, iatrogene ziekte en economisch afval met zich mee, evenals de alternatieve kosten die ontstaan ​​wanneer middelen worden afgeleid van het behandelen of voorkomen van meer ernstige ziekten."

Ten koste van de maatschappelijke vooruitgang, met name bij het opstellen van gezonde mentale routines en begrip van aandoeningen, krijgen we tijdelijke oplossingen voor langdurige persoonlijke problemen..

De voors

Zeker, dit is een controversieel onderwerp. Enerzijds is geneeskunde geen statische praktijk en verandert de wetenschap altijd. Honderden jaren geleden wisten we bijvoorbeeld niet dat veel ziekten werden veroorzaakt door bacteriën en niet door "slechte lucht". In de moderne samenleving kan medicalisering worden gemotiveerd door een aantal factoren, waaronder nieuw bewijs of medische observaties over mentale of gedragsstoornissen, evenals de ontwikkeling van nieuwe medische technologieën, behandelingen en medicijnen. Ook de maatschappij speelt een rol. Hoe schadelijk zou het bijvoorbeeld zijn voor alcoholisten, als we nog steeds geloven dat hun verslavingen morele tekortkomingen zijn, in plaats van een gecompliceerde samenvloeiing van verschillende psychologische en biologische factoren?

De nadelen

Anderzijds wijzen tegenstanders erop dat medicatie vaak de kwaal niet geneest, maar alleen de onderliggende oorzaken maskeert. En in sommige gevallen lost medicalisering eigenlijk een probleem op dat niet bestaat. Hebben onze jonge kinderen echt last van hyperactiviteit of "aandachtstekortstoornis" of zijn ze gewoon goed, kinderen? 

En hoe zit het met de huidige glutenvrije trend? De wetenschap vertelt ons dat echte glutenintolerantie, bekend als coeliakie, eigenlijk zeer zeldzaam is en slechts ongeveer 1 procent van de bevolking treft. Maar er is een enorme markt voor glutenvrij voedsel en supplementen, niet alleen gericht op mensen die daadwerkelijk de diagnose hebben gekregen van een ziekte, maar ook op mensen die zelf diagnosticeren en wiens gedrag schadelijker kan zijn voor hun gezondheid, omdat veel items hoog zijn in gluten bevatten essentiële voedingsstoffen.

Het is daarom belangrijk, als consumenten en als patiënten, als artsen en wetenschappers, dat we allemaal werken om, zonder vooroordelen, de mentale condities te bepalen die trouw zijn aan de menselijke ervaring en die moeten worden behandeld door de medische doorbraken van moderne technologie.