Manot Cave - Vroegmoderne mensen uit Afrika en de Levant in

De Manot-grot is een actieve karstgrot met overvloedige speleothems, en, meer ter zake, bewijs van meerdere midden- en bovenste paleolithische beroepen die waarschijnlijk verband houden met zowel Neanderthalers als anatomisch moderne mensen (afgekort AMH). De grot bevindt zich in wat tegenwoordig Israël is, ongeveer 40 kilometer ten noordwesten van de vergelijkbaar gedateerde Neanderthaler-site van Qafzeh Cave en ongeveer hetzelfde noordoosten van de vier Neanderthaler-locaties op de berg Karmel, en ongeveer 220 meter (656 voet) erboven zeeniveau. Het interieur van de grot is een langwerpige hoofdzaal (80 m lang, 10-25 m breed), en het heeft twee lagere kamers verbonden vanuit het noorden en het zuiden.

Een schedelkap (calvaria) van een mensachtige schedel werd gevonden in de zijkamer die zich oostwaarts uitstrekte vanaf de noordoostelijke muur van de belangrijkste grot, bedekt door een dunne calcietkorst. De kamer is 7,7x4 m (25x13 ft) in vloeroppervlak en 1-2,5 m (4-8 ft) hoog. De schedelkap rustte op een stroomstenen richel, zonder los sediment in de buurt, en wordt niet direct geassocieerd met gelaagde archeologische lagen elders in de grot. De kalkhoudende korst die de calvaria rechtstreeks bedekte, was volgens Uranium-Thorium-methoden direct gedateerd tot 54.700 +/- 5.500 jaar geleden: onderzoekers suggereren dat, gezien de constante vochtigheid van de grot vandaag, de korstdatum waarschijnlijk de ware leeftijd van de schedel benadert. Men denkt dat AMH in Europa is aangekomen ca. 45.000 jaar geleden (bp).

Chronologie

Opgravingen geven aan dat de grot intensief bezet was tijdens de bovenste paleolithische periode, en, in mindere mate, de middelste paleolithische periode. Datums omvatten zowel data van de versneller-massaspectrometer radiokoolstof en Uranium-Thorium-datums.

• Ineenstorting van de grot, 30.000 jaar bp
• Bovenste paleolithicum (gebieden C en E) Levantine Aurignacian (39.000-35.000 bp), gekarineerde en neusneus op bladen, blaasjes en gewei-speerpunten, vergelijkbaar met Hayonim Cave en Ksar Akil Rockshelter; Columbella rustica en Nassarius gibbosulus schelpen, sommige geperforeerd, vermoedelijk voor persoonlijke versiering
• Ahmarian (46.000-42.000 bp): lange, smalle bladen met puntvormige platforms, burins, eindschrapers en el-Wad-punten
• Terminal midden paleolithisch / eerste bovenste paleolithicum (60.200-49.200 bp): meskernen, eindschrapers, Levallois-achtige messen, vergelijkbaar met Ksar Akil, Ucagizli-grot, Boker Tachit
• Midden Paleolithicum (gebieden A, C, D): Levallois kernen en vlokken, waarvan sommige werden gevonden in de latere assemblages

Kenmerken van Manot Cave

Kenmerken geassocieerd met de bewoning van de grot omvatten Area E, een dun levend oppervlak geassocieerd met de bovenste paleolithische component. Gebied E omvatte houtskoolresten, vuursteenartefacten, botten van dieren en twee verbrandingsgebieden, waarvan er een een haard is met witte gecalcineerde houtas, omgeven door een laag gebrande klei. Artefacten in gebied E omvatten eindschrapers, burins en "Dufour" blaasjes.

Gebied C is in de eerste plaats een vroeg-bovenste paleolithisch beroep, met een verspreiding van middelste paleolithische werktuigen. Vuursteengereedschap omvat Aurignacian-achtige messen en mesgereedschap, el-Wad-punten en gewei-punten. Gebied C omvatte ook geperforeerde schelpen en rode oker. Een recente studie van de litho's uit Area C (Weiner et al) suggereert dat 19 van de 20 onderzochte artefacten met warmte werden behandeld, een kenmerk van AMH dat voor het eerst ongeveer 70.000 jaar geleden definitief werd gebruikt in Zuid-Afrika.

Het familierecord van de grot geeft aan dat de inwoners berggazelle en Mesopotamische damherten exploiteerden. Zie de Manot Cave-projectgalerijpagina op Oudheid door Marder et al. voor details en foto's van de artefacten en sitefuncties.

Calvaria bij Manot Cave

Een groot intact deel van een menselijke schedel werd teruggevonden in de Manot-grot, inclusief het bovenste deel van het voorste bot, twee bijna volledige pariëtale botten en het achterhoofd. De calvaria is relatief klein en graciel, maar wordt verondersteld afkomstig te zijn van een volwassene. De schedelcapaciteit wordt geschat op 1.100 milliliter, ruim binnen het bereik van Anatomically Modern Human (AMH). Inderdaad, de meeste aspecten van de vorm van de schedel vallen binnen het bereik van moderne mensen, hoewel anderen, waaronder een coronale kiel en een occipitale knot, dat niet doen. Graafmachines Hershkovitz en collega's beweren dat de schedelkap een mozaïek bevat van 'archaïsche' en moderne eigenschappen zoals andere mensachtigen die in Afrika ten zuiden van de Sahara en de Levant zijn aangetroffen, nog maar 35.000 jaar geleden.

Gezien de datum en de formele aspecten van de schedel, Hershkovitz et al. beweren dat het individu uit Manot 1 waarschijnlijk lid was van een bevolking die uit Afrika migreerde en zich in de Levant vestigde tijdens de late Midden-Paleolithische of Midden-Boven-Paleolithische interface. Dus, zeggen de geleerden, Manot 1 is ofwel een vroege lokale Levantijnse anatomisch moderne mens, of het vertegenwoordigt een hybride tussen Neanderthalers en vroege AMH's.

In beide gevallen, suggereren de geleerden, woonden de inwoners van Manot Cave in de directe nabijheid van Neanderthalers, en dus was de Manot-schedelkap misschien een van de eerste afstammelingen van AMH-populaties die voorafgaand aan de migratie naar Europa met Neanderthalers waren gekruist.

oudheidkunde

Manot werd in de vroege 21e eeuw door bouwvakkers gevonden en tussen 2010-2014 opgegraven door een internationaal team onder leiding van de universiteit van Tel Aviv.

bronnen

Dit artikel maakt deel uit van de About.com-gids voor het bovenste paleolithicum en het woordenboek voor archeologie.

Hershkovitz I, Marder O, Ayalon A, Bar-Matthews M, Yasur G, Boaretto E, Caracuta V, Alex B, Frumkin A, Goder-Goldberger M et al. 2015. Levantijnse schedel uit Manot Cave (Israël) voorspelt de eerste Europese moderne mensen.Natuur in de pers. doi: 10.1038 / nature14134

Marder O, Alex B, Ayalon A, Bar-Matthews M, Bar-Oz G, Bar-Yosef Mayer DE, Berna F, Boaretto E, Caracuta V, Frumkin A et al. 2012. Het bovenste paleolithicum van de grot van Manot, West-Galilea, Israël: de opgravingen van 2011-12. Oudheid Project galerij.