Feiten over Livermorium - Element 116 of Lv

Livermorium (Lv) is element 116 op het periodiek systeem der elementen. Livermorium is een zeer radioactief door de mens gemaakt element (niet in de natuur waargenomen). Hier is een verzameling interessante feiten over element 116, evenals een overzicht van de geschiedenis, eigenschappen en toepassingen:

Interessante feiten over Livermorium

• Livermorium werd voor het eerst geproduceerd in 19 juli 2000 door wetenschappers die samenwerken bij het Lawrence Livermore National Laboratory (VS) en het Joint Institute for Nuclear Research (Dubna, Rusland). In de Dubna-faciliteit werd een enkel atoom van levermorium-293 waargenomen na het bombarderen van een curium-248-doelwit met calcium-48-ionen. Het element 116 atoom raakte in flerovium-289, via alfa-verval.
• Onderzoekers van Lawrence Livermore hadden de synthese van element 116 in 1999 aangekondigd door krypton-86 en lood-208 kernen te fuseren tot ununoctium-293 (element 118), dat in levermorium-289 verviel. Ze trokken de ontdekking echter terug nadat niemand (inclusief zijzelf) het resultaat kon repliceren. In 2002 kondigde het lab zelfs aan dat de ontdekking was gebaseerd op gefabriceerde gegevens die waren toegeschreven aan de hoofdauteur, Victor Ninov.
• Element 116 werd eka-polonium genoemd, met behulp van de naamgevingsconventie van Mendeleev voor niet-geverifieerde elementen, of ununhexium (Uuh), met behulp van de IUPAC-naamgevingsconventie. Zodra de synthese van een nieuw element is geverifieerd, hebben de ontdekkers het recht om het een naam te geven. De Dubna-groep wilde element 116 moscovium noemen, naar de Oblast Moskou, waar Dubna zich bevindt. Het Lawrence Livermore-team wilde de naam livermorium (Lv), dat Lawrence Livermore National Laboratory en Livermore, Californië, waar het zich bevindt, herkent. De stad is op zijn beurt vernoemd naar de Amerikaanse rancher Robert Livermore, dus kreeg hij indirect een element naar hem vernoemd. De IUPAC keurde de naam livermorium op 23 mei 2012 goed.
• Als onderzoekers ooit genoeg van element 116 zouden synthetiseren om het waar te nemen, is het waarschijnlijk dat livermorium bij kamertemperatuur een vast metaal is. Op basis van zijn positie op het periodiek systeem, moet het element chemische eigenschappen vertonen die vergelijkbaar zijn met die van zijn homoloog element, polonium. Sommige van deze chemische eigenschappen worden ook gedeeld door zuurstof, zwavel, selenium en tellurium. Op basis van zijn fysische en atomaire gegevens wordt verwacht dat levermorium de +2 oxidatietoestand begunstigt, hoewel enige activiteit van de +4 oxidatietoestand kan optreden. De oxidatietoestand +6 wordt helemaal niet verwacht. Verwacht wordt dat Livermorium een ​​hoger smeltpunt heeft dan polonium, maar een lager kookpunt. Verwacht wordt dat Livermorium een ​​hogere dichtheid heeft dan polonium.
• Livermorium ligt nabij een eiland van nucleaire stabiliteit, gecentreerd op copernicium (element 112) en flerovium (element 114). Elementen op het eiland van stabiliteit vervallen bijna uitsluitend via alfa-verval. Livermorium mist de neutronen om echt op het 'eiland' te zijn, maar zijn zwaardere isotopen vervallen langzamer dan zijn lichtere.
• Het molecuul levermoraan (LvH₂) zou de zwaarste homoloog van water zijn.

Atomaire gegevens van Livermorium

Elementnaam / symbool: Livermorium (Lv)

Atoomnummer: 116

Atoomgewicht: [293]

Ontdekking: Gemeenschappelijk Instituut voor nucleair onderzoek en Lawrence Livermore National Laboratory (2000)

Elektronen configuratie: [Rn] 5f¹⁴ 6d¹⁰ 7s² 7p⁴  of misschien [Rn] 5f¹⁴ 6d¹⁰ 7s² 7p²_1/2 7p² _3/2, om de 7p subshell split weer te geven

Elementgroep: p-block, groep 16 (chalcogenen)

Elementperiode: periode 7

Dichtheid: 12,9 g / cm3 (voorspeld)

Oxidatiestaten: waarschijnlijk -2, +2, +4 met de +2 oxidatietoestand waarvan wordt voorspeld dat deze het meest stabiel is

Ionisatie-energieën: Ionisatie-energieën zijn voorspelde waarden:

1: 723,6 kJ / mol
2e: 1331,5 kJ / mol
3: 2846,3 kJ / mol

Atoomradius: 183 uur

Covalent Radius: 162-166 pm (geëxtrapoleerd)

isotopen: Er zijn 4 isotopen bekend met massa nummer 290-293. Livermorium-293 heeft de langste halfwaardetijd, die ongeveer 60 milliseconden is. 

Smeltpunt: 637-780 K (364-507 ° C, 687-944 ° F) voorspeld

Kookpunt:1035-1135 K (762-862 ° C, 1403-1583 ° F) voorspeld

Gebruik van Livermorium: Momenteel is het enige gebruik van livermorium voor wetenschappelijk onderzoek.

Livermorium Bronnen: Superzware elementen, zoals element 116, zijn het resultaat van kernfusie. Als wetenschappers erin slagen nog zwaardere elementen te vormen, kan livermorium worden gezien als een vervalproduct.

toxiciteit: Livermorium vormt een gezondheidsrisico vanwege de extreme radioactiviteit. Het element heeft geen bekende biologische functie in enig organisme.

Referenties

• Fricke, Burkhard (1975). "Superzware elementen: een voorspelling van hun chemische en fysische eigenschappen". Recente impact van natuurkunde op anorganische chemie. 21: 89-144.
• Hoffman, Darleane C .; Lee, Diana M .; Pershina, Valeria (2006). "Transactiniden en de toekomstige elementen". In Morss; Edelstein, Norman M .; Fuger, Jean. De chemie van de elementen Actinide en Transactinide (3e editie). Dordrecht, Nederland: Springer Science + Business Media.
• Oganessiaan, Yu. ts .; Utyonkov; Lobanov; Abdullin; Polyakov; Shirokovsky; Tsyganov; Gulbekian; Bogomolov; Gikal; Mezentsev; Iliev; Subbotin; Sukhov; Ivanov; Buklanov; Subotic; Itkis; Humeurig; Wild; Stoyer; Stoyer; LOUGHEED; Laue; Karelin; Tatarinov (2000). "Observatie van het verval van ²⁹²116". Fysieke beoordeling C. 63:
• Oganessiaan, Yu. ts .; Utyonkov, V .; Lobanov, Yu .; Abdullin, F .; Polyakov, A .; Shirokovsky, I .; Tsyganov, Yu .; Gulbekian, G .; Bogomolov, S .; Gikal, B. N .; et al. (2004). "Metingen van dwarsdoorsneden en vervaleigenschappen van de isotopen van elementen 112, 114 en 116 geproduceerd in de fusiereacties ^233.238U, ²⁴²Pu, en ²⁴⁸Cm+⁴⁸Ca". Fysieke beoordeling C. 70 (6).