Is ectoplasma echt of nep?

Als je genoeg enge Halloween-films hebt gezien, heb je de term 'ectoplasma' gehoord. Slanker verliet groen slijmerig ectoplasmaslijm in zijn kielzog Ghostbusters. In The Haunting in Connecticut, Jonah straalt ectoplasma uit tijdens een seance. Deze films zijn fictie, dus je vraagt ​​je misschien af ​​of ectoplasma echt is.

Echte ectoplasma

Ectoplasma is een gedefinieerde term in de wetenschap. Het wordt gebruikt om het cytoplasma van het eencellige organisme, de amoebe, te beschrijven, die beweegt door delen van zichzelf te extruderen en de ruimte in te stromen. Ectoplasma is het buitenste gedeelte van het cytoplasma van een amoebe, terwijl endoplasma het binnenste gedeelte van het cytoplasma is. Ectoplasma is een heldere gel die de "voet" of pseudopodium van een amoebe helpt van richting te veranderen. Ectoplasma verandert afhankelijk van de zuurgraad of alkaliteit van de vloeistof. Het endoplasma is wateriger en bevat de meeste structuren van de cel.

Dus ja, ectoplasma is echt.

Ectoplasma van medium of spirit

Dan is er het bovennatuurlijke soort ectoplasma. De term werd bedacht door Charles Richet, de Franse fysioloog die in 1913 de Nobelprijs voor fysiologie of geneeskunde won voor zijn werk aan anafylaxie. Het woord komt van de Griekse woorden Ektos, wat "buiten" en plasma betekent, wat "gevormd of gevormd" betekent, met verwijzing naar de substantie waarvan wordt gezegd dat deze wordt gemanifesteerd door een fysiek medium in een trance. Psychoplasma en teleplasma verwijzen naar hetzelfde fenomeen, hoewel teleplasma ectoplasma is dat op een afstand van het medium werkt. Ideoplasma is ectoplasma dat zich vormt naar de gelijkenis van een persoon.

Richet was, zoals vele wetenschappers van zijn tijd, geïnteresseerd in de aard van het materiaal waarvan wordt gezegd dat het wordt uitgescheiden door een medium, dat een geest in staat zou kunnen stellen om te communiceren met een fysiek rijk. Wetenschappers en artsen waarvan bekend is dat ze ectoplasma hebben bestudeerd, zijn onder meer de Duitse arts en psychiater Albert Freiherr von Schrenck-Notzing, de Duitse embryoloog Hans Driesch, natuurkundige Edmund Edward Fournier d'Albe en de Engelse wetenschapper Michael Faraday. In tegenstelling tot Slimer's ectoplasma beschrijven accounts uit het begin van de 20e eeuw ectoplasma als een gaasachtig materiaal. Sommigen zeiden dat het doorzichtig begon en vervolgens materialiseerde om zichtbaar te worden. Anderen zeiden dat ectoplasma flauw gloeide. Sommige mensen rapporteerden een sterke geur geassocieerd met het spul. Andere rekeningen verklaarden dat ectoplasma uiteenviel bij blootstelling aan licht. De meeste rapporten beschrijven ectoplasma als koel en vochtig en soms wreed. Sir Arthur Conan Doyle, werkend met een medium geïdentificeerd als Eva C., verklaarde dat ectoplasma voelde als een levend materiaal, bewegend en reagerend op zijn aanraking.

Voor het grootste deel, mediums van de dag waren fraudeurs en hun ectoplasma bleek een hoax te zijn. Hoewel verschillende opmerkelijke wetenschappers experimenten op ectoplasma hebben uitgevoerd om de bron, samenstelling en eigenschappen ervan te bepalen, is het moeilijk te zeggen of ze de real deal of een voorbeeld van showmanschap analyseerden. Schrenck-Notzing verkreeg een monster van ectoplasma, dat hij beschreef als filmisch en georganiseerd als een biologisch weefselmonster, dat in epitheelcellen degradeerde met kernen, bolletjes en slijm. Terwijl onderzoekers het medium en het resulterende ectoplasma wogen, monsters aan licht blootstelden en deze kleurden, lijken er geen succesvolle pogingen geweest om chemische stoffen in de materie te identificeren. Maar het wetenschappelijk begrip van elementen en moleculen was destijds beperkt. Eerlijk gezegd was het meeste onderzoek gericht op het vaststellen of het medium en het ectoplasma al dan niet frauduleus waren

Modern ectoplasma

Een medium zijn was een levensvatbare onderneming aan het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw. In de moderne tijd beweren minder mensen mediums te zijn. Hiervan zijn slechts een handvol mediums die ectoplasma uitzenden. Hoewel video's van ectoplasma op het internet in overvloed aanwezig zijn, is er weinig informatie over monsters en testresultaten. Meer recente monsters zijn geïdentificeerd als menselijk weefsel of stukjes stof. Kortom, de reguliere wetenschap ziet ectoplasma met scepsis of ronduit ongeloof.

Maak zelfgemaakt ectoplasma

Het meest voorkomende "nep" ectoplasma was gewoon een vel fijne mousseline (een pure stof). Als je wilt voor het mediumeffect uit het begin van de 20e eeuw, kun je elk soort vel of spinnenwebmateriaal gebruiken. De slijmerige versie kan worden gerepliceerd met eiwitten (met of zonder stukjes draad of tissue) of slijm.

Lichtend recept voor ectoplasma

Hier is een leuk recept voor gloeiend ectoplasma dat gemakkelijk te maken is met gemakkelijk beschikbare materialen:

• 1 kopje warm water
• 4 gram heldere niet-giftige lijm (wit werkt ook, maar produceert geen duidelijk ectoplasma)
• 1/2 kopje vloeibaar zetmeel
• 2-3 eetlepels gloeien in de donkere verf of 1-2 theelepels gloeipoeder

1. Meng de lijm en water tot de oplossing uniform is.
2. Roer de glow paint of poeder erdoor.
3. Gebruik een lepel of je handen om het vloeibare zetmeel te mengen om ectoplasmaslijm te vormen.
4. Schijn een helder licht op het ectoplasma zodat het in het donker gloeit.
5. Bewaar uw ectoplasma in een afgesloten container om te voorkomen dat het uitdroogt.

Er is ook een recept voor eetbaar ectoplasma, voor het geval je ectoplasma uit je neus of mond moet druppelen.

Referenties

Crawford, W. J. De psychische structuren op de golfcirkel. Londen, 1921.