Over de grootte van een parel, de hypothalamus regisseert een veelheid aan belangrijke functies in het lichaam. De hypothalamus bevindt zich in het diencephalon-gebied van de voorhersenen en is het controlecentrum voor veel autonome functies van het perifere zenuwstelsel. Door verbindingen met structuren van het endocriene en zenuwstelsel kan de hypothalamus een vitale rol spelen bij het handhaven van homeostase. Homeostase is het proces van het handhaven van lichamelijk evenwicht door fysiologische processen te volgen en aan te passen.
Bloedvatverbindingen tussen de hypothalamus en hypofyse laat hypothalamische hormonen de secretie van de hypofyse reguleren. Sommige van de fysiologische processen gereguleerd door de hypothalamus omvatten bloeddruk, lichaamstemperatuur, cardiovasculaire systeemfuncties, vochtbalans en elektrolytenbalans. Als een limbisch systeem structuur, de hypothalamus beïnvloedt ook verschillende emotionele reacties. De hypothalamus regelt emotionele reacties door zijn invloed op de hypofyse, het skeletspierstelsel en het autonome zenuwstelsel.
De hypothalamus is betrokken bij verschillende functies van het lichaam, waaronder:
Richtingmatig wordt de hypothalamus gevonden in het diencephalon. Het is inferieur aan de thalamus, posterieur aan het optische chiasma en aan de zijkanten begrensd door de temporale lobben en optische kanalen. De locatie van de hypothalamus, met name de nabijheid van en interacties met de thalamus en hypofyse, stelt hem in staat om te fungeren als een brug tussen het zenuwstelsel en het endocriene systeem.
Hormonen geproduceerd door de hypothalamus omvatten:
De hypothalamus bestaat uit meerdere kernen (neuronenclusters) die kan worden verdeeld in drie regio's. Deze gebieden omvatten een voorste, middelste of tuberale en achterste component. Elke regio kan verder worden onderverdeeld in gebieden die kernen bevatten die verantwoordelijk zijn voor een verscheidenheid aan functies.
Regio | functies |
---|---|
Voorste | thermoregulatie; geeft oxytocine, anti-diuretisch hormoon en gonadotropine-vrijmakend hormoon vrij; regelt slaap-waakcycli. |
Midden (Tuberaal) | Regelt bloeddruk, hartslag, verzadiging en neuro-endocriene integratie; geeft groeihormoonafgevend hormoon af. |
Achterste | Betrokken bij geheugen, leren, opwinding, slaap, verwijding van de pupillen, rillingen en voeding; geeft anti-diuretisch hormoon vrij. |
De hypothalamus heeft verbindingen met verschillende delen van het centrale zenuwstelsel. Het verbindt met de hersenstam, het deel van de hersenen dat informatie doorgeeft van de perifere zenuwen en het ruggenmerg naar de bovenste delen van de hersenen. De hersenstam omvat de middenhersenen en delen van de achterhersenen. De hypothalamus maakt ook verbinding met het perifere zenuwstelsel. Deze verbindingen stellen de hypothalamus in staat om vele autonome of onvrijwillige functies te beïnvloeden (hartslag, pupilvernauwing en -uitzetting, enz.). Bovendien heeft de hypothalamus verbindingen met andere limbische systeemstructuren, waaronder de amygdala, hippocampus, thalamus en olfactorische cortex. Deze verbindingen stellen de hypothalamus in staat om emotionele reacties op sensorische input te beïnvloeden.
Aandoeningen van de hypothalamus voorkomen dat dit belangrijke orgaan normaal functioneert. De hypothalamus geeft een aantal hormonen vrij die verschillende endocriene functies regelen. Als zodanig leidt schade aan de hypothalamus tot een gebrek aan productie van hypothalamische hormonen die nodig zijn om belangrijke activiteiten te regelen, zoals het handhaven van de waterbalans, temperatuurregeling, slaapcyclusregeling en gewichtscontrole. Omdat hypothalamische hormonen ook de hypofyse beïnvloeden, heeft schade aan de hypothalamus invloed op organen die onder hypofysecontrole staan, zoals de bijnieren, geslachtsklieren en schildklier. Aandoeningen van de hypothalamus omvatten hypopituïtarisme (onvoldoende productie van hypofysehormoon), hypothyreoïdie (onvoldoende schildklierhormoonproductie) en seksuele ontwikkelingsstoornissen.
Hypothalamische ziekte wordt meestal veroorzaakt door hersenletsel, chirurgie, ondervoeding gerelateerd aan eetstoornissen (anorexia en boulimia), ontsteking en tumoren.