Hoe werd Spinosaurus ontdekt?

Als je een film zou regisseren over de fossiele geschiedenis van de gigantische dinosaurus Spinosaurus, zou de eerste scène zich afspelen in de vlammende Egyptische woestijn, tijdens de gouden eeuw van het Europese kolonialisme, in 1912 - twee jaar vóór het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog - geïndustrialiseerde landen zoals Duitsland dachten er niets aan hun diplomaten en wetenschappers naar verre oorden te sturen, vanwaar ze (volgens sommigen gestolen) culturele en historische schatten verkregen.

Tijdens een expeditie naar de Bahariya-formatie van West-Egypte ontdekte een fossielenjager genaamd Richard Markgraf de gedeeltelijke overblijfselen van een enorme vleesetende theropod, inclusief bizar ogende structuren genaamd "neurale stekels" die uit de wervels van deze dinosaurus staken. Markgraf verscheepte de botten terug naar Duitsland, waar de eerbiedwaardige paleontoloog Ernst Stromer von Reichenbach hen het nieuwe geslacht en de nieuwe soort toewees Spinosaurus aegypticus (ook bekend als de "Egyptian Spine Lizard.")

Voer de "Marokkaanse wervelkolomhagedis" in

Het is niet waar, zoals veel mensen geloven, dat Spinosaurus uitsluitend werd gereconstrueerd op basis van de ontdekking van Markgraf. In de komende decennia kreeg von Reichenbach extra Spinosaurus-achtige fossielen van elders in Noord-Afrika, hoewel geen van hen zo indrukwekkend was als het Bahariya 'type fossiel'. Wel hebben ze von Reichenbach ertoe aangezet een nieuwe soort op te richten, Spinosaurus maroccanus ('Moroccan Spine Lizard'), die in lichte opzichten verschilde van zijn Egyptische tegenhanger.

Zelfs gezien het lot van de Spinosaurus aegypticus specimen, de geldigheid van S. maroccanus staat wankel. Tegenwoordig geloven de meeste paleontologen dat deze fossielen op de juiste manier moeten worden toegewezen aan het nauw verwante spinosaurusgenus Carcharodontosaurus ("Great White Shark Lizard") of de veel meer obscure en nog moeilijker uit te spreken Sigilmassasaurus. Dale Russell - beroemd om zijn speculaties over wat er van Troodon zou kunnen zijn geworden, zo niet vanwege het K / T-uitsterven - blijft geloven in de geldigheid van S. maroccanus, hoewel hij in de duidelijke minderheid onder zijn leeftijdsgenoten is.

Spinosaurus aegypticus, oorlogsslachtoffer

De originele fossielen waarop von Reichenbach is gebouwd Spinosaurus aegypticus werden gedeponeerd na de Eerste Wereldoorlog in de Beierse Staatscollectie in Paleontologie, in München - en werden vernietigd in een Britse bombardement op die stad op 24 en 25 april 1944. (Dit was vrij laat in de oorlog, nadat Duitsland had gehad, in alle opzichten al verslagen.) Gelukkig heeft von Reichenbach, net als elke goede paleontoloog, gedetailleerde tekeningen van de exemplaren en ten minste twee foto's achtergelaten, dus in zekere zin blijft het 'type fossiel' beschikbaar voor analyse.

Welke werkelijke fossielen van Spinosaurus zijn er nog? Hier is een korte lijst van de best geattesteerde fragmenten:

Het Canadian Museum of Nature heeft een 7-inch lange wervel, compleet met neurale boog, die onmisbaar was bij het benoemen van S. Maroccanus.

Het Museum National d'Histoire Naturelle in Parijs is in het bezit van een vijf-inch lang Spinosaurus snuitfragment dat is ontdekt in Algerije.

Het Museo di Storia Naturale di Milano, in Italië, heeft een ongewoon groot (bijna 40 inch) snuitfragment, acht keer zo lang als het exemplaar in Parijs hierboven.

In het Office National des Mines in Tunesië vind je een nog kleiner tand- en kaakfragment dat in dat land is ontdekt.

Dichter bij huis bevat de paleontologische collectie van de Universiteit van Chicago twee Spinosaurus-neusbeenderen verbonden door een "gecanneleerde kuif" van ongeveer zeven centimeter lang.

Waarom had Spinosaurus een zeil?

Gezien al dit gepraat over "type fossielen", fragmenten van snuiten en geribbelde toppen, is het gemakkelijk om het meest opvallende kenmerk van Spinosaurus uit het oog te verliezen: de lange neurale stekels die uit de bovenkant van zijn wervels steken. Aanvankelijk interpreteerde Ernst Stromer von Reichenbach deze als een grote klomp vet, net als de bult van een moderne kameel. (Ten minste één dinosaurus, Ouranosaurus, wordt verondersteld deze functie te hebben, waardoor hij vermoedelijk in staat zou zijn geweest om te overleven in droge klimaten).

De laatste jaren is het gewicht van mening echter dat de neurale stekels van Spinosaurus een dun zeil langs de rug van deze dinosaurus ondersteunden, in plaats van een dikke bult. Dat gezegd hebbende, het doel van dit zeil blijft een mysterie; het kan een seksueel gekozen kenmerk zijn geweest (dat wil zeggen, mannen van het geslacht met grotere, meer prominente zeilen hadden meer succes bij het paren met vrouwen), of ze kunnen zijn ontwikkeld om Spinosaurus te helpen zijn temperatuur te reguleren. Wil meer weten? Zie dit uitgebreide artikel, Waarom had Spinosaurus een zeil?