Hoe maak je een modelkomeet met een staart

 Een echte komeet is een mengsel van verschillende materialen. Hoewel elke komeet zijn eigen unieke chemische signatuur heeft, bevatten de meeste waterijs, organische verbindingen, stof en rotsachtige of steenachtige brokken. Het is leuk om je eigen komeet te maken en hem bloot te stellen aan een gesimuleerde zonnewind om zijn gedrag te observeren. Hier leest u hoe u een modelkomeet maakt die zich als de echte deal gedraagt.

Dit specifieke recept maakt gebruik van vast kooldioxide (droogijs) zodat het sublimeert in een komeetstaart wanneer het wordt blootgesteld aan hitte. Voel je vrij om ingrediënten te vervangen om te zien welk effect ze hebben op je model.

Wees voorzichtig met het droge ijs. Het is extreem koud en kan je bevriezing geven als je het aanraakt. Draag handschoenen!

Droogijs Model Comet-materialen

• Een kom of pot groot genoeg om je ingrediënten in te bewaren
• Een kopje water (het zal in ijs bevriezen wanneer het wordt gemengd met het koude droge ijs)
• Een kop vuil (dit bevat organische verbindingen en gruis, zoals een echte komeet)
• Een kopje zand (veel kometen bevatten silicaten, zoals zand of kwarts)
• Sommige houtskool (kometen bevatten donker materiaal, dat koolstof kan zijn, zoals houtskool)
• Een beetje huishoudelijke ammoniak of glazenwasser (ammoniak is een stikstofverbinding die wordt waargenomen in kometen)
• Een paar kopjes gemalen droogijs (kooldioxide komt veel voor bij kometen)
• Siroop (optioneel: voegt organische verbindingen toe en helpt de komeet aan elkaar te plakken)
• Krant (optioneel: plaats het op uw werkruimte om het opruimen te vergemakkelijken)

Maak de komeet

Als je droogijs in grote stukken aankomt, kun je het in een papieren zak doen en het met een hamer breken om het te pletten. Als u droogijskorrels krijgt, kunt u ze gebruiken zoals ze zijn.

Gebruik een houten lepel of gehandschoende hand om de ingrediënten te mengen en plet ze tot een klonterige bal. Net als echte kometen kan je model uit elkaar vallen. Een tip om het bij elkaar te houden is om het een paar momenten te laten rusten voordat je het opraapt en onderzoekt.

Je kunt de zonnewind simuleren om een ​​komeetstaart te maken door op het model te blazen. De warmte van je ademhaling bootst de warmte van de zon na. Ruik je de ammoniak? Echte kometen ruiken een beetje als glazenwasser!

Comet voor vloeibare stikstof

Een andere manier om een ​​komeet met een staart te simuleren is om vloeibare stikstof te gebruiken. Voor deze komeet dompelt u een poreus, rotsachtig materiaal in vloeibare stikstof en verwijdert u deze om het dampspoor te zien. Omdat vloeibare stikstof zelfs kouder is dan droogijs, wil je een tang met een lange steel gebruiken. Een goed materiaal voor de rotsachtige komeet is een houtskoolbriket.

Vergelijk de gesimuleerde komeet met een echte komeet

Kometen die we zien komen uit de Oortwolk of de Kuipergordel. De Oort Cloud is een materiaalsfeer die het zonnestelsel omringt. De Kuipergordel is een gebied buiten Neptunus dat vele ijzige lichamen bevat binnen het bereik van de zwaartekracht van de zon.

Een echte komeet kan worden beschouwd als een soort vuile sneeuwbal gemaakt van bevroren water, stof, rotsen en stof. Een komeet bestaat uit drie delen:

• Kern - Het "vuile sneeuwbal" -deel van de komeet is de kern, die bestaat uit meteoritisch vuil, bevroren gassen (zoals droogijs) en water.
• coma - Terwijl de kern van de komeet dicht genoeg bij de zon komt, warmt deze op en de bevroren gassen sublimeren in damp. De damp trekt stofdeeltjes mee weg van de kern. Licht dat door het stof wordt weerkaatst, verklaart de vage vorm van een komeet.
• Staart - Kometen zijn in beweging, dus laten ze een spoor van gas en stof achter zich. De zonnewind duwt ook materie weg van de komeet en ioniseert deze in een heldere staart. Afhankelijk van de locatie kan een komeet een of twee staarten hebben.