De Barking Dog-chemiedemonstratie is gebaseerd op een exotherme reactie tussen stikstofoxide of stikstofmonoxide en koolstofdisulfide. Ontsteking van het mengsel in een lange buis resulteert in een helderblauwe chemoluminescente flits, vergezeld van een karakteristiek blaf- of woefgeluid.
Deze demonstratie moet worden voorbereid en uitgevoerd in een zuurkast door een persoon die een veiligheidsbril draagt. Koolstofdisulfide is giftig en heeft een laag vlampunt.
Wanneer het stikstofmonoxide of stikstofoxide wordt gemengd met koolstofdisulfide en wordt ontstoken, stroomt een verbrandingsgolf door de buis. Als de buis lang genoeg is, kunt u de voortgang van de golf volgen. Het gas voor het golffront wordt gecomprimeerd en explodeert op een afstand die wordt bepaald door de lengte van de buis (daarom klinkt het 'blaffen' in harmonischen wanneer u het mengsel opnieuw ontsteekt). Het helderblauwe licht dat de reactie vergezelt, is een van de weinige voorbeelden van een chemoluminescente reactie die optreedt in de gasfase. De exotherme ontledingsreactie tussen stikstofmonoxide (oxidatiemiddel) en koolstofdisulfide (brandstof) vormt stikstof, koolmonoxide, koolstofdioxide, zwaveldioxide en elementaire zwavel.
3 NO + CS2 → 3/2 N2 + CO + SO2 + 1/8 S8
4 NO + CS2 → 2 N2 + CO2 + ZO2 + 1/8 S8
Deze reactie werd uitgevoerd door Justus von Liebig in 1853 met behulp van stikstofmonoxide en koolstofdisulfide. De demonstratie werd zo goed ontvangen dat Liebig het een tweede keer uitvoerde, hoewel deze keer een explosie plaatsvond (Koningin Therese van Beieren kreeg een kleine wond op de wang). Het is mogelijk dat het stikstofmonoxide in de tweede demonstratie besmet was met zuurstof, om stikstofdioxide te vormen.
Er is ook een veiliger alternatief voor dit project dat u met of zonder laboratorium kunt doen.