Hoe chemisch reinigen werkt

Stomerij is een proces dat wordt gebruikt om kleding en ander textiel te reinigen met een ander oplosmiddel dan water. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, is chemisch reinigen eigenlijk niet droog. Kleding wordt gedrenkt in een vloeibaar oplosmiddel, geschud en gecentrifugeerd om het oplosmiddel te verwijderen. Het proces lijkt veel op wat er gebeurt met een gewone commerciële wasmachine, met een paar verschillen die voornamelijk te maken hebben met het recyclen van het oplosmiddel, zodat het kan worden hergebruikt in plaats van in het milieu te worden afgegeven.

Stomerij is een ietwat controversieel proces omdat de chloorkoolwaterstoffen die als moderne oplosmiddelen worden gebruikt, het milieu kunnen beïnvloeden als ze vrijkomen. Sommige oplosmiddelen zijn giftig of ontvlambaar.

Stomerij Oplosmiddelen

Water wordt vaak het universele oplosmiddel genoemd, maar het lost niet echt alles op. Detergentia en enzymen worden gebruikt om vettige en op eiwit gebaseerde vlekken op te heffen. Hoewel water de basis kan zijn voor een goede allesreiniger, heeft het toch één eigenschap die het ongewenst maakt voor gebruik op delicate stoffen en natuurlijke vezels. Water is een polair molecuul, dus het interageert met polaire groepen in stoffen, waardoor de vezels tijdens het wassen opzwellen en rekken. Terwijl het drogen van de stof het water verwijdert, kan de vezel mogelijk niet in zijn oorspronkelijke vorm terugkeren. Een ander probleem met water is dat hoge temperaturen (heet water) nodig kunnen zijn om enkele vlekken te verwijderen, waardoor de stof mogelijk wordt beschadigd.

Oplosmiddelen voor chemisch reinigen zijn daarentegen niet-polaire moleculen. Deze moleculen interageren met vlekken zonder de vezels te beïnvloeden. Net als bij wassen in water heffen mechanische vlekken en wrijving de vlekken weg van de stof, zodat ze worden verwijderd met het oplosmiddel.

In de 19e eeuw werden op aardolie gebaseerde oplosmiddelen gebruikt voor commerciële stomerij, waaronder benzine, terpentijn en minerale alcohol. Hoewel deze chemicaliën effectief waren, waren ze ook brandbaar. Hoewel het toen nog niet bekend was, vormden de op aardolie gebaseerde chemicaliën ook een gezondheidsrisico.

Halverwege de jaren dertig begonnen gechloreerde oplosmiddelen petroleumoplosmiddelen te vervangen. Perchloorethyleen (PCE, "perc" of tetrachloorethyleen) kwam in gebruik. PCE is een stabiele, niet-brandbare, kosteneffectieve chemische stof, compatibel met de meeste vezels en gemakkelijk te recyclen. PCE is superieur aan water voor olieachtige vlekken, maar het kan kleurbloeding en -verlies veroorzaken. De toxiciteit van PCE is relatief laag, maar het is geclassificeerd als een giftige chemische stof door de staat Californië en wordt geleidelijk buiten gebruik gesteld. PCE blijft vandaag in gebruik door een groot deel van de industrie.

Andere oplosmiddelen worden ook gebruikt. Ongeveer 10 procent van de markt gebruikt koolwaterstoffen (bijv. DF-2000, EcoSolv, Pure Dry), die ontvlambaar en minder effectief zijn dan PCE, maar minder waarschijnlijk textiel beschadigen. Ongeveer 10-15 procent van de markt gebruikt trichloorethaan, dat kankerverwekkend is en ook agressiever dan PCE.

Superkritisch koolstofdioxide is niet giftig en minder actief als broeikasgas, maar niet zo effectief in het verwijderen van vlekken als PCE. Freon-113, gebromeerde oplosmiddelen, (DrySolv, Fabrisolv), vloeibare siliconen en dibutoxymethaan (SolvonK4) zijn andere oplosmiddelen die kunnen worden gebruikt voor chemisch reinigen.

Het stomerijproces

Wanneer je kleding bij de stomerij afzet, gebeurt er veel voordat je ze allemaal vers en schoon ophaalt in hun individuele plastic zakken.

1. Eerst worden kledingstukken onderzocht. Sommige vlekken kunnen een voorbehandeling vereisen. Zakken worden gecontroleerd op losse items. Soms moeten knoppen en sierstukken worden verwijderd voordat ze worden gewassen, omdat ze te delicaat zijn voor het proces of door het oplosmiddel kunnen worden beschadigd. Coatings op pailletten kunnen bijvoorbeeld worden verwijderd door organische oplosmiddelen.
2. Perchloorethyleen is ongeveer 70 procent zwaarder dan water (dichtheid van 1,7 g / cm³), dus kleding voor chemisch reinigen is niet zachtaardig. Textiel dat zeer delicaat, los of vatbaar voor vezels of kleurstoffen is, wordt in netzakken geplaatst om deze te ondersteunen en te beschermen.
3. Een moderne stomerij lijkt veel op een normale wasmachine. Kleding wordt in de machine geladen. Het oplosmiddel wordt aan de machine toegevoegd en bevat soms een extra "zeep" voor oppervlakteactieve stoffen om vlekken te verwijderen. De lengte van de wascyclus is afhankelijk van het oplosmiddel en vervuiling, meestal variërend van 8-15 minuten voor PCE en ten minste 25 minuten voor een koolwaterstofoplosmiddel.
4. Wanneer de wascyclus is voltooid, wordt het wasoplosmiddel verwijderd en begint een spoelcyclus met vers oplosmiddel. De spoeling helpt voorkomen dat kleurstof- en gronddeeltjes zich terug op de kleding afzetten.
5. Het extractieproces volgt de spoelcyclus. Het meeste oplosmiddel loopt uit de waskamer. De korf wordt gesponnen met ongeveer 350 - 450 rpm om het grootste deel van de resterende vloeistof eruit te spinnen.
6. Tot dit punt vindt stomerij plaats bij kamertemperatuur. De droogcyclus introduceert echter warmte. Kledingstukken worden in de droger gedroogd in warme lucht (60-63 ° C / 140-145 ° F). De uitlaatlucht wordt door een koelmachine geleid om resterende oplosmiddeldamp te condenseren. Op deze manier wordt ongeveer 99,99 procent van het oplosmiddel teruggewonnen en gerecycled om opnieuw te worden gebruikt. Voordat gesloten luchtsystemen in gebruik werden genomen, werd het oplosmiddel naar de omgeving geventileerd.
7. Na het drogen is er een beluchtingscyclus met koele buitenlucht. Deze lucht gaat door een actief kool- en harsfilter om eventueel overgebleven oplosmiddel op te vangen.
8. Ten slotte wordt de bekleding indien nodig opnieuw bevestigd en wordt de kleding geperst en in dunne plastic kledingzakken geplaatst.