Karetschildpad

De karetschildpad (Eretmochelys imbricaat) heeft een prachtig schild, waardoor deze schildpad bijna is uitgestorven. Hier kun je meer te weten komen over de natuurlijke geschiedenis van deze soort. 

Hawksbill Turtle Identification

De karetschildpad groeit tot lengtes van 3,5 voet lang en gewichten tot 180 pond. Hawksbill-schildpadden werden genoemd naar de vorm van hun snavel, die lijkt op de snavel van een roofvogel.

De hawksbill werd gewaardeerd om zijn schaal, die werd gebruikt in kammen, borstels, ventilatoren en zelfs meubels. In Japan wordt hawksbill shell genoemd bekko. Nu wordt de karetvisser vermeld onder Bijlage I in CITES, wat betekent dat handel voor commerciële doeleinden verboden is.

Naast zijn prachtige schelp en hawklike snavel, omvatten andere identificerende kenmerken van de karetschildpad overlappende scutes, en 4 laterale scutes aan elke kant van zijn schild, een smalle, puntige kop en twee zichtbare klauwen op hun flippers. 

Classificatie

• Koninkrijk: animalia
• stam: chordata
• Klasse: Reptilia
• Bestellen: Testudines
• Familie: Cheloniidae
• Geslacht: Eretmochelys
• Soorten: imbricate

Habitat en distributie

Hawksbill-schildpadden beslaan een groot bereik dat zich uitstrekt over alle koudste wateren ter wereld. Ze reizen honderden kilometers tussen voeder- en nestplaatsen. Grote nestplaatsen zijn in de Indische Oceaan (bijv. Seychellen, Oman), het Caribisch gebied (bijv. Cuba, Mexico), Australië en Indonesië.

Hawsbills foerageren rond koraalriffen, zeegrasbedden, in de buurt van mangroven en in modderige lagunes.

Voeden

Een onderzoek door Dr. Anne Meylan van het Florida Marine Research Institute heeft aangetoond dat 95% van het dieet van een Hawkbill bestaat uit sponzen (lees meer over het Hawkbill-dieet). In het Caribisch gebied voeden deze schildpadden zich met meer dan 300 soorten spons. Dit is een interessante voedselkeuze - sponzen hebben een skelet gemaakt van naaldvormige spicules (gemaakt van silicium, dat is glas, calcium of eiwit), wat in wezen betekent, zoals James R. Spotila in zijn boek Sea Turtles zei, "een havik maag is gevuld met kleine glazen scherven. "

Reproductie

Vrouwelijke hawksbills nestelen op stranden, vaak onder bomen en andere vegetatie. Ze leggen ongeveer 130 eieren per keer, en dit proces duurt 1-1,5 uur. Ze gaan 13-16 dagen terug naar zee voordat ze een ander nest leggen. Hatchlings wegen 0,5 gram als ze uitkomen en brengen hun eerste 1-3 jaar op zee door, waar ze kunnen leven op vlotten van Sargassum. Gedurende deze tijd eten ze algen, zeepokken, viseieren, manteldieren en schaaldieren. Wanneer ze 8-15 inch bereiken, komen ze dichter bij de kust, waar ze voornamelijk sponzen eten naarmate ze groter worden.

Behoud

Hawksbill-schildpadden worden vermeld als kritisch bedreigd op de IUCN Redlist. De lijst met bedreigingen voor hawsbills is vergelijkbaar met die van de andere 6 soorten schildpadden. Ze worden bedreigd door het oogsten (vanwege hun schaal, vlees en eieren), hoewel handelsverboden de bevolking lijken te helpen. Andere bedreigingen zijn habitatvernietiging, vervuiling en bijvangst in vistuig.

bronnen

• CITES. Handelsstatus in Hawksbill-schildpadden (online). CITES-website. Bezocht op 20 februari 2011, vanaf augustus 2015, niet langer toegankelijk.
• Mortimer, J.A & Donnelly, M. 2008. Eretmochelys imbricata (Online) IUCN 2010. IUCN Rode lijst van bedreigde soorten. Versie 2010.4. Bezocht op 20 februari 2011.
• NOAA-visserij. Hawksbill-schildpad (Eretmochelys imbricata). Bezocht op 10 augustus 2015.
• Spotila, James R. Sea Turtles: A Complete Guide to their Biology, Behaviour and Conservation 2004. The Johns Hopkins University Press.
• Turtles.org De Atlantische groene schildpad (online). Bezocht op 16 februari 2011.
• Waller, Geoffrey, ed. SeaLife: een complete gids voor het mariene milieu. Smithsonian Institution Press. Washington, D.C. 1996.