De hamerkop is een echt dier en de wetenschappelijke naam (Hypsignathus monstrosus) verwijst naar zijn monsterlijke uiterlijk. Inderdaad, websites en sociale media beschrijven de verschijning van de hamerkoppige vleermuis als 'het evenbeeld van een duivel' en beweren zelfs dat het een cryptid is die bekend staat als de 'Jersey Devil'. Ondanks zijn angstaanjagende eigenschappen is deze vleermuis echter een zachtaardige fruiteter. Toch moet je niet te dichtbij komen, want het is een van de drie soorten Afrikaanse fruitknuppels waarvan wordt aangenomen dat ze het Ebola-virus dragen.
De hamerkoppige vleermuis is een soort megabat en de grootste vleermuis afkomstig uit Afrika. Zowel mannen als vrouwen zijn grijsachtig bruin, met bruine oren en vluchtmembranen, en plukjes witte vacht aan de basis van de oren. Een volwassen vleermuis varieert van 7,7 tot 11,2 in lichaamslengte, met een spanwijdte van 27,0 tot 38,2 in. Mannetjes variëren in gewicht van 8,0 tot 15,9 oz, terwijl vrouwen 7,7 tot 13,3 oz wegen.
Mannelijke hamerharige vleermuizen zijn groter dan vrouwtjes en zien er zo anders uit dan hun partners dat het gemakkelijk zou zijn om te denken dat ze tot een andere soort behoorden. Alleen de mannetjes hebben grote, langwerpige koppen. Vrouwelijke hamerharige vleermuizen hebben het uiterlijk met de vossen die de meeste fruitvleermuizen gebruiken.
De hamerknuppel wordt soms verward met de epauletted fruitknuppel van Wahlberg (Epomophorus wahlbergi), die tot dezelfde familie behoort maar kleiner is.
Hammer-head vleermuizen komen voor in equatoriaal Afrika op hoogtes onder 1800 m (5900 ft). Ze geven de voorkeur aan vochtige habitats, waaronder rivieren, moerassen, mangroven en palmbossen.
Vleermuizen met hamerkop zijn frugivoren, wat betekent dat hun dieet volledig uit fruit bestaat. Hoewel vijgen hun favoriete voedsel zijn, eten ze ook bananen, mango's en guaves. De vleermuis heeft een langere darm dan die van een insectenetende soort, waardoor hij meer eiwitten uit zijn voedsel kan opnemen. Er is alleen melding van een vleermuis die een kip eet, maar er is geen vleesetende activiteit onderbouwd.
De vleermuizen worden door mensen en roofvogels gejaagd. Ze zijn ook gevoelig voor ernstige parasietenplagen. Hammer-head vleermuizen zijn gevoelig voor infectie door mijten en Hepatocystis carpenteri, een protozoa dat de lever beïnvloedt. De soort is een vermoedelijk reservoir voor het Ebola-virus, maar vanaf 2017 zijn alleen antilichamen tegen het virus (niet het virus zelf) in de dieren gevonden. Of de vleermuizen ebola-infectie op mensen kunnen overbrengen, is onbekend.
Overdag rusten de vleermuizen in bomen, vertrouwend op hun kleuring om ze te camoufleren tegen roofdieren. Ze plukken en eten fruit 's nachts. Een reden waarom grote vleermuizen zoals de hamerkop vleermuis nachtelijk zijn, is omdat hun lichamen aanzienlijke hitte genereren wanneer ze vliegen. Als u 's nachts actief bent, voorkomt u dat de dieren oververhit raken.
Fokken vindt plaats tijdens droge seizoenen voor sommige populaties en op elk moment van het jaar voor anderen. De meeste leden van deze vleermuissoort reproduceren zich via het paren van lekken. Bij dit type paring verzamelen mannen zich in groepen van 25 tot 130 personen om een paringsritueel uit te voeren dat bestaat uit klapperen met vleugels en luid toeteren. Vrouwtjes vliegen door de groep om potentiële partners te evalueren. Wanneer de selectie van een vrouw wordt gemaakt, landt ze naast een man en vindt paring plaats. In sommige populaties met hamerhaaien doen mannen hun vertoning om vrouwen aan te trekken, maar vormen geen groepen.
Vrouwtjes baren meestal een nakomeling. De tijd die nodig is voor de zwangerschap en het spenen is onduidelijk, maar het is bekend dat vrouwen sneller volwassen worden dan mannen. Vrouwtjes worden op 6-jarige leeftijd geslachtsrijp. Het kost mannen een heel jaar om hun kop met hamerkop te ontwikkelen en ongeveer 18 maanden voordat ze volwassen worden. De vleermuis heeft een levensverwachting van dertig jaar in het wild.
De staat van instandhouding van de hamerkoppige vleermuis is voor het laatst geëvalueerd in 2016. De vleermuis is gecategoriseerd als "minste zorg". Hoewel op het dier wordt gejaagd als bush-vlees, beslaat het een groot geografisch bereik en heeft de totale bevolking geen snelle achteruitgang meegemaakt.