De frontale lobben zijn een van de vier belangrijkste lobben of regio's van de hersenschors. Ze bevinden zich in de voorste regio van de hersenschors en zijn betrokken bij beweging, besluitvorming, probleemoplossing en planning.
De frontale lobben kunnen worden onderverdeeld in twee hoofdgebieden: de prefrontale cortex en de motorische cortex. De motorische cortex bevat de premotorische cortex en primaire motorische cortex. De prefrontale cortex is verantwoordelijk voor de expressie van de persoonlijkheid en de planning van complex cognitief gedrag. De premotorische en primaire motorische gebieden van de motorische cortex bevatten zenuwen die de uitvoering van vrijwillige spierbewegingen regelen.
Richtinggevend bevinden de frontale lobben zich in het voorste gedeelte van de hersenschors. Ze zijn direct voor de pariëtale lobben en superieur aan de temporale lobben. De centrale sulcus, een grote diepe groef, scheidt de pariëtale en frontale lobben.
De frontale lobben zijn de grootste hersenlobben en zijn betrokken bij verschillende functies van het lichaam, waaronder:
De rechter frontale kwab regelt de activiteit aan de linkerkant van het lichaam en de linker frontale kwab regelt de activiteit aan de rechterkant. Een gebied van de hersenen dat betrokken is bij de taal- en spraakproductie, bekend als het gebied van Broca, bevindt zich in de linker frontale kwab.
De prefrontale cortex is het voorste deel van de frontale lobben en beheert complex cognitief proces zoals geheugen, planning, redeneren en probleemoplossing. Dit gebied van de frontale lobben functioneert om ons te helpen doelen te stellen en te handhaven, negatieve impulsen in bedwang te houden, evenementen op tijd te organiseren en onze individuele persoonlijkheden te vormen.
De primaire motorische cortex van de frontale kwabben is betrokken bij vrijwillige beweging. Het heeft zenuwverbindingen met het ruggenmerg, waardoor dit hersengebied spierbewegingen kan regelen. Beweging in de verschillende delen van het lichaam wordt geregeld door de primaire motorische cortex, waarbij elk gebied is gekoppeld aan een specifiek gebied van de motorische cortex.
Lichaamsdelen die een fijne motorische controle vereisen, nemen grotere delen van de motorische cortex in, terwijl lichaamsdelen die eenvoudiger bewegingen vereisen minder ruimte innemen. Bijvoorbeeld, gebieden van de motorische cortex die beweging in het gezicht, de tong en de handen regelen, nemen meer ruimte in beslag dan gebieden verbonden met de heupen en romp.
De premotorische cortex van de frontale lobben heeft neurale verbindingen met de primaire motorische cortex, ruggenmerg en hersenstam. De premotorische cortex stelt ons in staat om juiste bewegingen te plannen en uit te voeren als reactie op externe signalen. Dit corticale gebied helpt bij het bepalen van de specifieke richting van een beweging.
Schade aan de frontale kwabben kan leiden tot een aantal problemen, zoals een verlies van fijne motoriek, spraak en taalverwerkingsproblemen, denkproblemen, een onvermogen om humor te begrijpen, een gebrek aan gezichtsuitdrukking en veranderingen in persoonlijkheid. Schade aan de frontale kwab kan ook leiden tot dementie, geheugenstoornissen en een gebrek aan impulscontrole.