Francesco Redi Oprichter van Experimental Biology

Francesco Redi was een Italiaanse natuuronderzoeker, arts en dichter. Naast Galileo was hij een van de belangrijkste wetenschappers die Aristoteles 'traditionele wetenschappelijke studie uitdaagde. Redi verwierf bekendheid met zijn gecontroleerde experimenten. Een reeks experimenten weerlegde het populaire idee van spontane generatie - een overtuiging dat levende organismen kunnen voortkomen uit niet-levende materie. Redi wordt de "vader van de moderne parasitologie" en de "oprichter van experimentele biologie" genoemd.

Snelle feiten

Geboorte: 18 februari 1626 in Arezzo, Italië

Dood: 1 maart 1697, in Pisa, begraven in Arezzo

Nationaliteit: Italiaans (Toscaans)

Onderwijs: Universiteit van Pisa in Italië

Gepubliceerd werks: Francesco Redi op Vipers (Osservazioni intorno alle vipere), Experimenten over het genereren van insecten (Esperienze Intorno alla Generazione degli Insetti), Bacchus in Toscane (Bacco in Toscana)

Belangrijke wetenschappelijke bijdragen

Redi bestudeerde giftige slangen om populaire mythen over hen te verdrijven. Hij toonde aan dat het niet waar is dat adders wijn drinken, dat slangenvergif slikken giftig is of dat vergif wordt gemaakt in de galblaas van een slang. Hij ontdekte dat gif niet giftig was tenzij het in de bloedbaan terechtkwam en dat de progressie van gif in de patiënt kon worden vertraagd als een ligatuur werd aangebracht. Zijn werk legde de basis voor de wetenschap van de toxicologie.

Vliegen en spontane generatie

Een van Redi's beroemdste experimenten onderzocht spontane generatie. Destijds geloofden wetenschappers in het Aristotelische idee van abiogenesis, waarin levende organismen zijn voortgekomen uit niet-levende materie. Mensen geloofden dat rottend vlees in de loop van de tijd spontaan maden produceerde. Redi las echter een boek van William Harvey over generatie waarin Harvey speculeerde dat insecten, wormen en kikkers zouden kunnen voortkomen uit eieren of zaden die te klein zijn om te worden gezien. Redi bedacht en voerde het nu beroemde experiment uit, waarbij zes potten, half in open lucht en half bedekt met fijn gaas dat luchtcirculatie mogelijk maakte maar vliegen buiten hield, gevuld waren met ofwel een onbekend object, een dode vis of rauw kalfsvlees. De vis en het kalfsvlees rotten in beide groepen, maar maden vormden zich alleen in de potten open voor lucht. Geen maden ontwikkeld in de pot met het onbekende object.

Hij voerde andere experimenten uit met maden, waaronder een waarbij hij dode vliegen of maden in verzegelde potten met vlees plaatste en observeerde dat levende maden niet verschenen. Toen hij echter levende vliegen plaatste, werden ze in een pot met vlees geplaatst, maar er verschenen maden. Redi concludeerde dat maden afkomstig waren van levende vliegen, niet van rottend vlees of van dode vliegen of maden.

De experimenten met maden en vliegen waren belangrijk, niet alleen omdat ze spontane generatie weerlegden, maar ook omdat ze controlegroepen gebruikten, waarbij de wetenschappelijke methode werd gebruikt om een ​​hypothese te testen.

parasitologie

Redi beschreef en tekende illustraties van meer dan honderd parasieten, waaronder teken, neusvliegen en de lever van de schapenlever. Hij maakte een onderscheid tussen de aardworm en de rondworm, die beide vóór zijn studie als helminten werden beschouwd. Francesco Redi voerde chemotherapie-experimenten in de parasitologie uit, die opmerkelijk waren omdat hij een experimentele controle gebruikte. In 1837 noemde de Italiaanse zoöloge Filippo de Filippi het larvale stadium van de parasitaire bot "redia" ter ere van Redi.

Poëzie

Redi's gedicht "Bacchus in Toscane" werd na zijn dood gepubliceerd. Het wordt beschouwd als een van de beste literaire werken van de 17e eeuw. Redi onderwees de Toscaanse taal, ondersteunde het schrijven van een Toscaans woordenboek, was lid van literaire verenigingen en publiceerde andere werken.

Ontvangst

Redi was een tijdgenoot van Galileo, die geconfronteerd werd met tegenstand van de kerk. Hoewel Redi's experimenten in tegenspraak waren met de toenmalige opvattingen, had hij niet hetzelfde soort problemen. Dit is misschien te wijten aan de verschillende persoonlijkheden van de twee wetenschappers. Hoewel beide uitgesproken waren, sprak Redi de kerk niet tegen. Redi concludeerde bijvoorbeeld naar zijn werk over spontane generatie omne vivum ex vivo ("Alle leven komt van het leven").

Het is interessant om op te merken dat ondanks zijn experimenten, Redi geloofde dat spontane generatie kon optreden, bijvoorbeeld met darmwormen en galvliegen.

Bron

Altieri Biagi; Maria Luisa (1968). Lingua e cultura di Francesco Redi, medico. Florence: L. S. Olschki.