Fascinerende feiten over pygmee zeepaardjes

Het gewone pygmee zeepaardje of het zeepaardje van Bargibant is een van de kleinste bekende gewervelde dieren. Dit zeepaardje is vernoemd naar de duiker die de soort in 1969 ontdekte tijdens het verzamelen van exemplaren voor het Noumea Aquarium in Nieuw-Caledonië.

Deze kleine, deskundige camouflagekunstenaar gedijt onder de gorgonische koralen in het geslacht Muricella, waaraan ze hun lange grijpstaart vasthouden. Gorgonische koralen zijn meer algemeen bekend als een zeefan of zweep. 

Beschrijving

Zeepaardjes van Bargibant hebben een maximale lengte van 2,4 cm, dat is minder dan 1 inch. Ze hebben een korte snuit en vlezig lichaam, met veel knobbeltjes die hen helpen opgaan in de knobbelige setting van het koraal. Op hun hoofd hebben ze een wervelkolom boven elk oog en op elke wang.

Er zijn twee bekende kleurmorfen van de soort: lichtgrijs of paars met roze of rode knobbeltjes, die worden gevonden op gorgonisch koraal Muricella plectana, en geel met oranje knobbeltjes, die worden gevonden op Gorgonian koraal Muricella paraplectana.

De kleur en vorm van dit zeepaardje komt bijna perfect overeen met de koralen waarop het leeft. Bekijk een video van deze kleine zeepaardjes om hun ongelooflijke vermogen om op te gaan in hun omgeving te ervaren.

Classificatie

• Koninkrijk: animalia
• stam: chordata
• Klasse: Actinopterygii
• Bestellen: stekelbaarsachtigen
• Familie: Syngnathidae
• Geslacht: Zeepaardje
• Soorten: bargibanti

Dit pygmee zeepaardje is een van de 9 bekende soorten pygmee zeepaardje. Vanwege hun verbazingwekkende camouflagevermogen en kleine formaat, zijn veel pygmee zeepaardjes soorten pas in de afgelopen 10 jaar ontdekt, en meer kunnen worden ontdekt. Bovendien hebben veel soorten verschillende kleurmorfen, waardoor identificatie nog moeilijker wordt.

Voeden

Over deze soort is niet veel bekend, maar men denkt dat ze zich voeden met kleine schaaldieren, zoöplankton en mogelijk het weefsel van de koralen waarop ze leven. Net als grotere zeepaardjes beweegt voedsel snel door hun spijsverteringsstelsel, zodat ze bijna constant moeten eten. Voedsel moet ook in de buurt liggen, omdat zeepaardjes niet ver kunnen zwemmen.

Reproductie

Er wordt gedacht dat deze zeepaardjes monogaam kunnen zijn. Tijdens het vrijen veranderen mannen van kleur en krijgen de aandacht van een vrouw door zijn hoofd te schudden en met zijn rugvin te klapperen.

Pygmee zeepaardjes zijn ovoviviparous, maar in tegenstelling tot de meeste dieren, draagt ​​het mannetje de eieren, die zich in een aan zijn onderzijde bevinden. Wanneer paring optreedt, brengt het vrouwtje haar eieren over in de buidel van het mannetje, waar hij de eieren bevrucht. Ongeveer 10-20 eieren worden in één keer gedragen. De draagtijd is ongeveer 2 weken. Het jonge luik ziet eruit als nog kleinere, mini-zeepaardjes.

Habitat en distributie

Pygmee zeepaardjes leven op Gorgonian koralen uit Australië, Nieuw-Caledonië, Indonesië, Japan, Papoea-Nieuw-Guinea en de Filippijnen, in waterdiepten van ongeveer 52-131 voet.

Behoud

Pygmee zeepaardjes worden vermeld als gegevensgebrek op de IUCN Rode Lijst vanwege gebrek aan gepubliceerde gegevens over populatiegrootte of trends voor de soort. 

bronnen

• Feng, A. 2009. Pygmee zeepaardjes. Fusedjaw.com. Bezocht op 30 januari 2016.
• Lourie, S.A., A.C.J. Vincent en H.J. Hall, 1999. Zeepaardjes: een identificatiegids voor de soorten van de wereld en hun behoud. Project Seahorse, Londen. 214 p. In Froese, R. en D. Pauly. Editors. 2015. FishBase (10/2015). Bezocht op 30 januari 2016.
• McGrouther, M. Pygmy Seahorse,. Australian Museum. Geraadpleegd op 30 januari 2016. bargibantiHippocampus Whitley, 1970
• Project Seahorse. 2003. Hippocampus bargibanti. De IUCN Rode lijst van bedreigde soorten 2003: e.T10060A3158205. Bezocht op 30 januari 2016.
• Stockton, N. 2014. Baby pygmee zeepaardjes zijn nog leuker dan je denkt. Bedrade. Bezocht op 30 januari 2016.