Faience - 's werelds eerste hightech keramiek

Faience (Egyptische faience, geglazuurd kwarts of gesinterd kwartszand genoemd) is een volledig vervaardigd materiaal dat misschien is gemaakt om de heldere kleuren en glans van moeilijk te verkrijgen edelstenen en halfedelstenen na te bootsen. Faience wordt 'eerste hightech keramiek' genoemd en is een kiezelhoudende verglaasde (verwarmde) en glost (geglazuurde maar niet gestookte) keramiek, gemaakt van een lichaam van fijn gemalen kwarts of zand, bedekt met een alkalisch-kalk-silicaglazuur-glazuur. Het werd gebruikt in sieraden in heel Egypte en het Nabije Oosten vanaf ongeveer 3500 v.Chr. Vormen van faience zijn te vinden in de Middellandse Zee en Azië in de Bronstijd, en faience-objecten zijn teruggevonden in archeologische vindplaatsen van de Indus-, Mesopotamische, Minoïsche, Egyptische en Westerse Zhou-beschavingen.

Faience afhaalrestaurants

• Faience is een vervaardigd materiaal, gemaakt in veel recepten maar voornamelijk uit kwartszand en frisdrank. 
• Objecten gemaakt van faience zijn kralen, plaques, tegels en beeldjes.
• Het werd voor het eerst ontwikkeld in Mesopotamië of Egypte ongeveer 5500 jaar geleden en werd gebruikt in de meeste mediterrane bronstijdculturen.
• Faience werd rond 1100 BCE op de Ancient Glass-weg naar China verhandeld.

Origins

Geleerden suggereren, maar zijn niet volledig verenigd, dat faience werd uitgevonden in Mesopotamia aan het einde van het 5e millennium v.Chr. En vervolgens werd geëxporteerd naar Egypte (misschien was het andersom). Bewijs voor het 4e millennium v.Chr. Productie van faience is gevonden op de Mesopotamische sites van Hamoukar en Tell Brak. Faience-objecten zijn ook ontdekt op predynastieke Badarian-locaties (5000-3900 v.Chr.) In Egypte. Archeologen Mehran Matin en Moujan Matin wijzen erop dat het mengen van rundermest (gewoonlijk gebruikt voor brandstof), koperen kalk als gevolg van kopersmelting en calciumcarbonaat een glanzende blauwe glazuurlaag op objecten creëert. Dat proces kan hebben geresulteerd in de uitvinding van faience en bijbehorende glazuren tijdens de Chalcolithische periode. 

De oude glazen weg

Faience was een belangrijk handelsartikel tijdens de bronstijd: het Uluburun-scheepswrak van de late 14e eeuw v.Chr. Had meer dan 75.000 faience-kralen in zijn lading. Faience-kralen verschenen plotseling in de centrale vlakten van China tijdens de opkomst van de Westerse Zhou-dynastie (1046-771 v.Chr.). Duizenden kralen en hangers zijn teruggevonden in de begrafenissen van West-Zhou, vele in de graven van gewone mensen. Volgens chemische analyse waren de vroegste (1040s-950 v.Chr.) Incidentele invoer uit de noordelijke Kaukasus of de Steppe-regio, maar door 950 lokaal geproduceerde soda-rijke faience en vervolgens werden aardige faience-objecten gemaakt over een breed gebied van Noord- en Noordwest-China. Het gebruik van faience in China verdween met de Han-dynastie.

Het uiterlijk van faience in China is toegeschreven aan het handelsnetwerk bekend als de Ancient Glass Road, een reeks handelsroutes over land van West-Azië en Egypte naar China tussen 1500-500 v.Chr. Een voorloper van de Han Dynasty Silk Road, de Glass Toad verplaatst faience, halfedelstenen zoals lapis lazuli, turkoois en nefrietjade en glas onder andere handelsgoederen die de steden Luxor, Babylon, Teheran, Nishnapur, Khotan verbinden, Tasjkent en Baotou.

Faience bleef als een productiemethode gedurende de Romeinse periode in de eerste eeuw v.Chr.

Productiepraktijken

Diverse bloemenhangers gemaakt van faience uit het oude Egyptische nieuwe koninkrijk, dynastie 18 of 19 (ca. 1400-1200 v.Chr.), In het Metropolitan Museum of Art in New York. STAN HONDA / AFP / Getty Images

In Egypte omvatten objecten gevormd uit oude faience amuletten, kralen, ringen, scarabeeën en zelfs enkele kommen. Faience wordt beschouwd als een van de eerste vormen van glas maken.

Recent onderzoek naar Egyptische faience-technologie geeft aan dat recepten in de loop van de tijd en van plaats tot plaats zijn veranderd. Sommige van de veranderingen die gepaard gaan met het gebruik van soda-rijke plantenas als fluxadditieven - flux helpt de materialen samen te smelten bij verwarming op hoge temperatuur. Kortom, componentmaterialen in glas smelten bij verschillende temperaturen, en om faience bij elkaar te houden moet je de smeltpunten matigen. De archeoloog en materiaalwetenschapper Thilo Rehrenheeft betoogd dat de verschillen in glazen (inclusief maar niet beperkt tot faience) mogelijk meer te maken hebben met de specifieke mechanische processen die worden gebruikt om ze te maken, in plaats van het variëren van het specifieke mengsel van plantaardige producten.

De originele faience-kleuren zijn gemaakt door koper (om een ​​turquoise kleur te krijgen) of mangaan (om zwart te krijgen) toe te voegen. Rond het begin van de glasproductie, ongeveer 1500 v.Chr., Werden extra kleuren gecreëerd, waaronder kobaltblauw, mangaanpaars en loodantimonaatgeel.

Faience-glazuren

Tot op heden zijn drie verschillende technieken voor het produceren van faience-glazuren geïdentificeerd: toepassing, uitbloeiing en cementering. In de applicatiemethode past de pottenbakker een dikke slurry van water en glazuuringrediënten (glas, kwarts, kleurstof, vloeimiddel en kalk) toe op een object, zoals een tegel of pot. De slurry kan op het object worden gegoten of geverfd en wordt herkend door de aanwezigheid van penseelstrepen, druppels en onregelmatigheden in dikte.

De efflorescentiemethode omvat het malen van kwarts of zandkristallen en het mengen ervan met verschillende niveaus van natrium, kalium, calcium, magnesium en / of koperoxide. Dit mengsel wordt gevormd tot vormen zoals kralen of amuletten en vervolgens worden de vormen blootgesteld aan warmte. Tijdens het verwarmen creëren de gevormde vormen hun eigen glazuur, in wezen een dunne harde laag van verschillende heldere kleuren, afhankelijk van het specifieke recept. Deze objecten worden geïdentificeerd door standaardtekens waar de stukken werden geplaatst tijdens het droogproces en variaties in glazuurdikte.

De Qom-techniek

De cementeringsmethode of Qom-techniek (vernoemd naar de stad in Iran waar de methode nog steeds wordt gebruikt), omvat het vormen van het object en het begraven in een glasmengsel bestaande uit alkaliën, koperverbindingen, calciumoxide of hydroxide, kwarts en houtskool. Het object- en beglazingsmengsel wordt gebakken op ~ 1000 graden Celsius en er vormt zich een glazuurlaag op het oppervlak. Na het bakken wordt het overgebleven mengsel verkruimeld. Deze methode laat een uniforme glasdikte achter, maar is alleen geschikt voor kleine objecten zoals kralen.

Replicatie-experimenten reproduceerden de cementeringsmethode en identificeerden calciumhydroxide, kaliumnitraat en alkalichloriden als essentiële stukken van de Qom-methode.

Middeleeuwse faience

Middeleeuwse faience, waaraan faience zijn naam ontleent, is een soort felgekleurd geglazuurd aardewerk ontwikkeld tijdens de Renaissance in Frankrijk en Italië. Het woord is afgeleid van Faenza, een stad in Italië, waar fabrieken die het met tin geglazuurde aardewerk majolica (ook gespeld als maiolica) maken, de overhand hadden. Majolica zelf is afgeleid van Noord-Afrikaans islamitisch traditiekeramiek en wordt verondersteld vreemd genoeg ontwikkeld te zijn uit de regio Mesopotamië in de 9e eeuw CE.

De oogverblindende islamitische patronen in de 14e-eeuwse Jameh-moskee met uitzicht op unieke faience mihrab, Yazd, Iran. efesenko / iStock Redactionele / Getty Images Plus

Faience-geglazuurde tegels sieren veel gebouwen uit de middeleeuwen, waaronder die van de islamitische beschaving, zoals het Bibi Jawindi-graf in Pakistan, gebouwd in de 15e eeuw CE, de 14e-eeuwse Jamah-moskee in Yazd, Iran of de Timurid-dynastie (1370-1526) Necropool Shah-i-Zinda in Oezbekistan.

Geselecteerde bronnen

• Boschetti, Cristina, et al. "Vroege bewijzen van glasachtige materialen in Romeinse mozaïeken uit Italië: een archeologisch en archeologisch geïntegreerd onderzoek." Journal of Cultural Heritage 9 (2008): e21-e26. Afdrukken.
• Carter, Alison Kyra, Shinu Anna Abraham en Gwendolyn O. Kelly. "Actualisering van de maritieme parelhandel in Azië: een inleiding." Archeologisch onderzoek in Azië 6 (2016): 1-3. Afdrukken.
• Lei, Yong en Yin Xia. "Onderzoek naar productietechnieken en herkomst van faienceparels uitgegraven in China." Journal of Archaeological Science 53 (2015): 32-42. Afdrukken.
• Lin, Yi-Xian, et al. "Het begin van Faience in China: een overzicht en nieuw bewijs." Journal of Archaeological Science 105 (2019): 97-115. Afdrukken.
• Matin, Mehran en Moujan Matin. "Egyptische faience-beglazing door de cementeringsmethode deel 1: een onderzoek naar de samenstelling van het glaspoeder en het glazuurmechanisme." Journal of Archaeological Science 39.3 (2012): 763-76. Afdrukken.
• Sheridan, Alison en Andrew Shortland. "'... kralen die aanleiding hebben gegeven tot zoveel dogmatisme, controverse en uitslagspeculatie'; Faience in Groot-Brittannië en Ierland in de vroege bronstijd." Schotland in het oude Europa. De neolithische en vroege bronstijd van Schotland in hun Europese context. Edinburgh: Society of Antiquaries of Scotland, 2004. 263-79. Afdrukken.
• Tite, M.S., P.Manti en A.J. Shortland. "Een technologische studie van Ancient Faience uit Egypte." Journal of Archaeological Science 34 (2007): 1568-83. Afdrukken.