Ver weg in de richting van het sterrenbeeld Maagd, ongeveer 31 miljoen lichtjaar van de aarde, hebben astronomen een heel onwaarschijnlijk uitziend sterrenstelsel gevonden dat in het hart een superzwaar zwart gat verbergt. De technische naam is M104, maar de meeste mensen verwijzen ernaar met de bijnaam: de "Sombrero Galaxy". Door een kleine telescoop, deze verre stellaire stad doet een beetje op een grote Mexicaanse hoed lijken. De Sombrero is ongelooflijk enorm, met het equivalent van 800 miljoen keer de massa van de zon, plus een verzameling bolvormige clusters en een brede ring van gas en stof. Dit sterrenstelsel is niet alleen enorm, maar het vliegt ook van ons weg met een snelheid van duizend kilometer per seconde (ongeveer 621 mijl per seconde). Dat is erg snel!
Eerst dachten astronomen dat de Sombrero een sterrenstelsel van het elliptische type was met een ander plat sterrenstelsel erin. Dit komt omdat het er elliptischer uitzag dan plat. Bij nadere beschouwing bleek echter dat de gezwollen vorm wordt veroorzaakt door een bolvormige halo van sterren rond het centrale gebied. Het heeft ook die enorme stofstrook die gebieden met stergeboorten bevat. Het is dus waarschijnlijk een zeer strak gewonden spiraalvormig sterrenstelsel, hetzelfde type melkwegstelsel als de Melkweg. Hoe is het zo gekomen? De kans is groot dat meerdere botsingen met andere sterrenstelsels (en een fusie of twee) een spiraalstelsel hebben veranderd in een complexer galactisch beest. Waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop en de Spitzer Space Telescope hebben veel details in dit object onthuld, en er is nog veel meer te leren!
De stofring die in de "rand" van de Sombrero zit, is erg intrigerend. Het gloeit in infrarood licht en bevat het grootste deel van het stervormende materiaal van de melkweg - materialen zoals waterstofgas en stof. Het omringt volledig de centrale kern van de melkweg en lijkt behoorlijk breed. Toen astronomen met de Spitzer Space Telescope naar de ring keken, leek deze zeer helder in infrarood licht. Dat is een goede indicatie dat de ring het centrale sterrengeboortegebied van de melkweg is.
Veel sterrenstelsels hebben superzware zwarte gaten in hun hart, en de Sombrero is geen uitzondering. Het zwarte gat heeft meer dan een miljard keer de massa van de zon, allemaal weggestopt in een klein gebied. Het lijkt een actief zwart gat te zijn dat materiaal opeet dat toevallig zijn pad kruist. Het gebied rond het zwarte gat zendt een enorme hoeveelheid röntgen- en radiogolven uit. Het gebied dat zich uitstrekt vanaf de kern straalt wel wat zwakke infraroodstraling uit, die kan worden teruggevoerd op verwarmingsactiviteit die wordt bevorderd door de aanwezigheid van het zwarte gat. Interessant is dat de kern van het sterrenstelsel een aantal bolvormige clusters lijkt te hebben die rondzwermen in krappe banen. Er kunnen maar liefst 2000 van deze zeer oude groeperingen van sterren in een baan om de kern zijn en op een of andere manier gerelateerd zijn aan de zeer grote omvang van de galactische uitstulping die het zwarte gat herbergt.
Terwijl astronomen de algemene locatie van de Sombrero Galaxy kennen, werd de exacte afstand pas recent bepaald. Het lijkt ongeveer 31 miljoen lichtjaar verwijderd te zijn. Het reist niet alleen door het universum, maar lijkt een metgezel voor de dwergstelsels te hebben. Astronomen weten niet helemaal zeker of de Sombrero deel uitmaakt van een groep sterrenstelsels die de Maagd Cluster wordt genoemd of misschien een lid van een kleinere bijbehorende groep sterrenstelsels.
De Sombrero Galaxy is een favoriet doelwit voor amateur-sterrenkijkers. Het kost wat moeite om het te vinden, en het vereist wel een goede achtertuin-achtige reikwijdte om dit sterrenstelsel te bekijken. Een goede sterrenkaart laat zien waar het sterrenstelsel zich bevindt (in het sterrenbeeld Maagd), halverwege tussen Maagd's ster Spica en het kleine sterrenbeeld Corvus de Kraai. Oefen met sterrenhoppen naar de Melkweg en ga daarna lekker zitten kijken! En je volgt een lange rij amateurs die de Sombrero hebben bekeken. Het werd ontdekt door een amateur in de jaren 1700, een man met de naam Charles Messier, die een lijst samenstelde van 'vage, vage objecten' waarvan we nu weten dat ze clusters, nevels en sterrenstelsels zijn.