Equivalentiepunt Definitie

Het equivalentiepunt is een chemieterm die u tegenkomt als u een titratie uitvoert. Het is technisch echter van toepassing op elke zuur-base of neutralisatiereactie. Hier is de definitie en een blik op methoden die zijn gebruikt om het te identificeren.

Equivalentiepunt Definitie

Het equivalentiepunt is het punt in een titratie waarbij de hoeveelheid toegevoegde titrant voldoende is om de analytoplossing volledig te neutraliseren. Het aantal mol titrant (standaardoplossing) is gelijk aan het aantal mol van de oplossing met onbekende concentratie. Dit wordt ook wel het stoïchiometrische punt genoemd, omdat hier de mol zuur gelijk is aan de hoeveelheid die nodig is om de equivalente mol base te neutraliseren. Merk op dat dit niet noodzakelijk betekent dat de verhouding van zuur tot base 1: 1 is. De verhouding wordt bepaald door de evenwichtige chemische zuur-base vergelijking.

Het equivalentiepunt is niet hetzelfde als het eindpunt van een titratie. Het eindpunt verwijst naar het punt waarop een indicator van kleur verandert. Vaker wel dan niet, vindt de kleurverandering plaats nadat het equivalentiepunt al is bereikt. Het gebruik van het eindpunt om gelijkwaardigheid te berekenen introduceert natuurlijk een fout.

Belangrijkste afhaalrestaurants: equivalentiepunt

• Het equivalentiepunt of stoichiometrische punt is het punt in een chemische reactie wanneer er precies genoeg zuur en base is om de oplossing te neutraliseren.
• In een titratie is het waar de mol titrant gelijk is aan de mol oplossing met onbekende concentratie. De zuur / base-verhouding is niet noodzakelijk 1: 1, maar moet worden bepaald met behulp van de evenwichtige chemische vergelijking.
• Methoden voor het bepalen van het equivalentiepunt omvatten kleurverandering, pH-verandering, neerslagvorming, verandering in geleidbaarheid of temperatuurverandering.
• In een titratie is het equivalentiepunt niet hetzelfde als het eindpunt.

Methoden voor het vinden van het equivalentiepunt

Er zijn verschillende manieren om het equivalentiepunt van een titratie te identificeren:

Kleur verandering - Sommige reacties veranderen van nature van kleur op het equivalentiepunt. Dit kan worden gezien bij redoxtitratie, met name bij overgangsmetalen, waarbij de oxidatietoestanden verschillende kleuren hebben.

pH-indicator - Een gekleurde pH-indicator kan worden gebruikt, die van kleur verandert naargelang de pH. De indicatorkleurstof wordt toegevoegd aan het begin van de titratie. De kleurverandering op het eindpunt is een benadering van het equivalentiepunt.

Neerslag - Als zich als gevolg van de reactie een onoplosbaar neerslag vormt, kan dit worden gebruikt om het equivalentiepunt te bepalen. Het zilverkation en chloride-anion reageren bijvoorbeeld om zilverchloride te vormen, dat onoplosbaar is in water. Het kan echter moeilijk zijn om neerslag te bepalen, omdat de deeltjesgrootte, kleur en sedimentatiesnelheid het moeilijk kunnen maken om het te zien.

Geleiding - Ionen beïnvloeden de elektrische geleidbaarheid van een oplossing, dus wanneer ze met elkaar reageren, verandert de geleidbaarheid. Geleidbaarheid kan een moeilijke methode zijn om te gebruiken, vooral als er andere ionen in de oplossing aanwezig zijn die kunnen bijdragen aan de geleidbaarheid. Geleidbaarheid wordt gebruikt voor sommige zuur-base reacties.

Isotherme calorimetrie - Het equivalentiepunt kan worden bepaald door de hoeveelheid warmte te meten die wordt geproduceerd of geabsorbeerd met behulp van een apparaat dat een isotherme titratiecalorimeter wordt genoemd. Deze methode wordt vaak gebruikt in titraties met biochemische reacties, zoals enzymbinding.

spectroscopie: Spectroscopie kan worden gebruikt om het equivalentiepunt te vinden als het spectrum van de reactant, het product of de titrant bekend is. Deze methode wordt gebruikt om het etsen van halfgeleiders te detecteren.

Thermometrische titrimetrie: In thermometrische titrimetrie wordt het equivalentiepunt bepaald door het meten van de snelheid van temperatuurverandering die wordt veroorzaakt door een chemische reactie. In dit geval geeft het buigpunt het equivalentiepunt van een exotherme of endotherme reactie aan.

amperometrie: Bij een ampometrische titratie wordt het equivalentiepunt gezien als een verandering in de gemeten stroom. Amperometrie wordt gebruikt wanneer de overtollige titrant kan worden verminderd. De methode is bijvoorbeeld nuttig bij het titreren van een halogenide met Ag⁺ omdat het niet wordt beïnvloed door neerslagvorming.

bronnen

• Khopkar, S.M. (1998). Basisconcepten van analytische chemie (2e editie). New Age International. pp. 63-76. ISBN 81-224-1159-2.
• Patnaik, P. (2004). Dean's Analytical Chemistry Handbook (2e editie). McGraw-Hill Prof Med / Tech. pp. 2.11-2.16. ISBN 0-07-141060-0.
• Skoog, D.A .; West, D.M .; Holler, F.J. (2000). Analytische chemie: een inleiding, 7e ed. Emily Barrosse. pp. 265-305. ISBN 0-03-020293-0.
• Spellman, F.R. (2009). Handboek water- en afvalwaterzuiveringsinstallaties (2 ed.). CRC Druk. p. 545. ISBN 1-4200-7530-6.
• Vogel, A.I .; J. Mendham (2000). Vogel's tekstboek van kwantitatieve chemische analyse (6e ed.). Prentice Hall. p. 423. ISBN 0-582-22628-7.