Elasmotherium

De grootste van alle prehistorische neushoorns van het Pleistoceen-tijdperk, Elasmotherium was echt een enorm stuk megafauna, en des te imposanter dankzij zijn dikke, ruige vacht (dit zoogdier was nauw verwant aan de hedendaagse Coelodonta, ook bekend als de "wollige neushoorn") en de enorme hoorn op het einde van zijn snuit. Deze hoorn, die was gemaakt van keratine (hetzelfde eiwit als mensenhaar), is misschien vijf of zes voet lang en was waarschijnlijk een seksueel gekozen kenmerk, mannen met grotere hoorns die vrouwen beter kunnen aantrekken tijdens de paartijd. Ondanks al zijn omvang, omvang en vermeende agressiviteit, was Elasmotherium echter nog steeds een relatief zachte herbivoor - en een goed aangepast aan het eten van gras in plaats van bladeren of struiken, zoals blijkt uit zijn bijna komisch zware, platte tanden en gebrek aan karakteristieke snijtanden.

Elasmotherium bestaat uit drie soorten. E. caucasicum, zoals je uit zijn naam kunt afleiden, werd het in de vroege 20e eeuw ontdekt in de Kaukasus in Centraal-Azië; bijna een eeuw later, in 2004, werden sommige van deze exemplaren opnieuw geclassificeerd als E. chaprovicum. De derde soort, E. sibiricum, is bekend van verschillende Siberische en Russische fossielen die in de vroege 19e eeuw zijn opgegraven. Elasmotherium en zijn verschillende soorten lijken te zijn geëvolueerd van een ander, eerder "elasmothere" zoogdier van Eurazië, Sinotherium, dat ook in het late Plioceen-tijdperk leefde. Wat betreft de exacte relatie van Elasmotherium met moderne neushoorns, het lijkt een tussenvorm te zijn geweest; "neushoorn" zou niet noodzakelijkerwijs de eerste associatie zijn die een tijdreiziger zou maken wanneer hij voor het eerst een glimp van dit beest zou zien!

Omdat Elasmotherium tot het hoogtepunt van de moderne tijd overleefde en pas na de laatste ijstijd stierf, was het bekend bij de vroege menselijke kolonisten van Eurazië - en heeft het misschien de Unicorn-legende geïnspireerd. (Zie 10 Mythische beesten geïnspireerd door prehistorische dieren.) Verhalen van een mythisch gehoornd beest dat vaag lijkt op Elasmotherium en de Indrik wordt genoemd, zijn te vinden in middeleeuwse Russische literatuur, en een vergelijkbaar dier wordt genoemd in oude teksten uit Indiase en Perzische beschavingen; één Chinese rol verwijst naar een "viervoudig met het lichaam van een hert, de staart van een koe, de kop van een schaap, de ledematen van een paard, de hoeven van een koe en een grote hoorn." Het is heel goed mogelijk dat deze verhalen in de middeleeuwse Europese cultuur zijn geïmporteerd via vertaling door monniken of mond-tot-mondreclame door reizigers, waardoor het geboorte is gegeven aan wat we tegenwoordig kennen als de eenhoornige Eenhoorn (die, toegegeven, veel meer op een paard lijkt dan een neushoorn!)

Naam:

Elasmotherium (Grieks voor "verguld beest"); uitgesproken als eh-LAZZ-moe-THEE-ree-um

Habitat:

Vlaktes van Eurazië

Historisch tijdperk:

Pleistoceen-Modern (twee miljoen-10.000 jaar geleden)

Grootte en gewicht:

Ongeveer 20 voet lang en 3-4 ton

Eetpatroon:

Gras

Onderscheidende kenmerken:

Grote maat; dikke vacht; lange, enkele hoorn op snuit