Einsteinium Feiten Element 99 of Es

 Einsteinium is een zacht zilver radioactief metaal met atoomnummer 99 en elementensymbool Es. Zijn intense radioactiviteit maakt het blauw gloeien in het donker. Het element is genoemd ter ere van Albert Einstein. 

Ontdekking

Einsteinium werd voor het eerst geïdentificeerd in de neerslag van de eerste waterstofbomexplosie in 1952, de nucleaire test van Ivy Mike. Albert Ghiorso en zijn team aan de Universiteit van Californië in Berkeley hebben samen met Los Alamos en Argonne National Laboratories Es-252 gedetecteerd en later gesynthetiseerd, dat een karakteristiek alfa-verval vertoont met een energie van 6,6 MeV. Het Amerikaanse team noemde schertsend element 99 "pandamonium" omdat de Ivy Mike-test de codenaam Project Panda had gekregen, maar de officieel voorgestelde naam was "einsteinium", met elementensymbool E. De IUPAC keurde de naam goed maar ging met het symbool Es.

Het Amerikaanse team concurreerde met een Zweeds team van het Nobel Institute for Physics in Stockholm om de elementen 99 en 100 te ontdekken en te benoemen. De Ivy Mike-test was geclassificeerd. Het Amerikaanse team publiceerde resultaten in 1954, met de testresultaten vrijgegeven in 1955. Het Zweedse team publiceerde resultaten in 1953 en 1954.

Eigenschappen van Einsteinium

Einsteinium is een synthetisch element, waarschijnlijk niet van nature gevonden. Het oer-einsteinium (van toen de aarde ontstond) zou, als het bestond, inmiddels zijn vervallen. Opeenvolgende neutronenvangstgebeurtenissen uit uranium en thorium zouden theoretisch natuurlijk einsteinium kunnen produceren. Momenteel wordt het element alleen geproduceerd in kernreactoren of uit kernwapenproeven. Het wordt gemaakt door andere actiniden met neutronen te bombarderen. Hoewel er niet veel element 99 is gemaakt, is het het hoogste atoomnummer dat in voldoende hoeveelheden wordt geproduceerd om in zijn pure vorm te worden gezien.

Een probleem bij het bestuderen van einsteinium is dat radioactiviteit van het element zijn kristalrooster beschadigt. Een andere overweging is dat einsteiniummonsters snel vervuild raken wanneer het element in dochterkernen vervalt. Es vervalt bijvoorbeeld in Bk-249 en vervolgens Cf-249 met een snelheid van ongeveer 3% van het monster per dag.

Chemisch gezien gedraagt ​​einsteinium zich net als andere actiniden, die in wezen radioactieve overgangsmetalen zijn. Het is een reactief element dat meerdere oxidatietoestanden vertoont en gekleurde verbindingen vormt. De meest stabiele oxidatietoestand is +3, die lichtroze is in waterige oplossing. De +2-fase is in vaste toestand weergegeven, waardoor het de eerste tweewaardige actinide is. De +4-toestand wordt voorspeld voor de dampfase maar is niet waargenomen. Naast gloeien in het donker door radioactiviteit, geeft het element warmte af in de orde van 1000 watt per gram. Het metaal is opmerkelijk omdat het paramagnetisch is.

Alle isotopen van einsteinium zijn radioactief. Ten minste negentien nucliden en drie nucleaire isomeren zijn bekend. De isotopen variëren in atoomgewicht van 240 tot 258. De meest stabiele isotoop is Es-252, die een halfwaardetijd van 471,7 dagen heeft. De meeste isotopen vervallen binnen 30 minuten. Eén nucleair isomeer van Es-254 heeft een halfwaardetijd van 39,3 uur.

Het gebruik van einsteinium wordt beperkt door de kleine beschikbare hoeveelheden en hoe snel zijn isotopen vervallen. Het wordt gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek om de eigenschappen van het element te leren kennen en andere superzware elementen te synthetiseren. In 1955 werd bijvoorbeeld einsteinium gebruikt om het eerste monster van het element mendelevium te produceren.

Op basis van dierstudies (ratten) wordt einsteinium als een toxisch radioactief element beschouwd. Meer dan de helft van de ingenomen Es wordt afgezet in botten, waar het 50 jaar blijft. Een kwart gaat naar de longen. Een fractie van een procent gaat naar voortplantingsorganen. Ongeveer 10% wordt uitgescheiden.

Einsteinium-eigenschappen

Elementnaam: einsteinium

Element symbool: Es

Atoomnummer: 99

Atoomgewicht: (252)

Ontdekking: Lawrence Berkeley National Lab (VS) 1952

Elementgroep: actinide, f-block element, overgangsmetaal