Kwamen mensen voor het eerst in Afrika?

De Out of Africa (OOA), of Afrikaanse vervanging, hypothese is een goed ondersteunde theorie. Het beweert dat elk levend mens afstamt van een kleine groep Homo sapiens (afgekort Hss) individuen in Afrika, die zich vervolgens verspreidden in de wijdere wereld, en eerdere vormen zoals Neanderthalers en Denisovans ontmoetten en verdrongen. Vroege grote voorstanders van deze theorie werden geleid door de Britse paleontoloog Chris Stringer in directe oppositie tegen wetenschappers die de multiregionale hypothese ondersteunden, die betoogde dat Hss verschillende keren evolueerde homo erectus in verschillende regio's.

De Out of Africa-theorie werd in het begin van de jaren negentig versterkt door onderzoek naar mitochondriale DNA-studies door Allan Wilson en Rebecca Cann, die suggereerde dat alle mensen uiteindelijk afstamden van één vrouw: Mitochondrial Eve. Tegenwoordig heeft de overgrote meerderheid van de wetenschappers aanvaard dat mensen evolueerden in Afrika en naar buiten migreerden, waarschijnlijk in meerdere dispersies. Recent bewijs heeft echter aangetoond dat enige seksuele interactie tussen Hss en Denisovans en Neanderthalers plaatsvond, hoewel hun bijdrage op dit moment aan Homo sapiens DNA wordt als tamelijk klein beschouwd.

Vroege menselijke archeologische vindplaatsen

Waarschijnlijk was de 430.000 jaar oude meest invloedrijke site voor paleontologen 'meest recente verandering in het begrijpen van evolutieprocessen Homo heidelbergensis site van Sima de los Huesos in Spanje. Op deze site bleek een grote gemeenschap van mensachtigen een breder scala aan skeletmorfologie te omvatten dan eerder werd overwogen binnen één soort. Dat heeft geleid tot een herbeoordeling van soorten in het algemeen. In wezen stond Sima de los Huesos toe dat paleontologen Hss konden identificeren met minder strenge verwachtingen.

Een paar van de archeologische vindplaatsen die verband houden met vroege Hss-overblijfselen in Afrika zijn:

• Jebel Irhoud (Marokko). De oudste bekende Hss-site ter wereld is Jebel Irhoud, in Marokko, waar de skeletresten van vijf archaïsche Homo sapiens zijn gevonden naast gereedschappen uit het Midden-Stenen Tijdperk. Met 350.000-280.000 jaar oud vertegenwoordigen de vijf mensachtigen het best gedateerde bewijs van een vroege 'premoderne' fase in Homo sapiens evolutie. De menselijke fossielen in Irhoud omvatten een gedeeltelijke schedel en onderkaak. Hoewel ze enkele archaïsche kenmerken behouden, zoals een langwerpige en lage hersenkraker, wordt gedacht dat ze meer lijken op Hss-schedels gevonden in Laetoli in Tanzania en Qafzeh in Israël. Stenen werktuigen op de site komen uit het Midden-Stenen Tijdperk en de assemblage omvat Levallois-vlokken, schrapers en unifaciale punten. Het dierlijk bot op de locatie vertoont aanwijzingen voor menselijke modificatie en houtskool geeft het waarschijnlijke gecontroleerde gebruik van vuur aan.
• Omo Kibish (Ethiopië) bevatte het gedeeltelijke skelet van een Hss die ongeveer 195.000 jaar geleden stierf, samen met Levallois-vlokken, bladen, kernafsnijdelementen en pseudo-Levallois-punten.
• Bouri (Ethiopië) bevindt zich in het Middle Awash-studiegebied van Oost-Afrika en omvat vier archeologische en paleontologische dragende leden die tussen 2,5 miljoen en 160.000 jaar geleden dateerden. Het Upper Herto-lid (160.000 jaar BP) bevatte drie hominine crania geïdentificeerd als Hss, geassocieerd met Acheulean overgangsgereedschap uit het Midden-Stenen Tijdperk, inclusief handbijlen, hakmessen, schrapers, Levallois vlokgereedschap, kernen en bladen. Hoewel Hss vanwege zijn leeftijd niet als Hss wordt beschouwd, bevat Bouri's Herto Lower Member (260.000 jaar geleden) latere Acheulean-artefacten, waaronder fijn gemaakte bifaces en Levallois-vlokken. Er zijn geen mensachtige overblijfselen gevonden binnen het Lower Member, maar het zal waarschijnlijk opnieuw worden geëvalueerd gezien de resultaten bij Jebel Irhoud.

Afrika verlaten

Geleerden zijn het er grotendeels over eens dat onze moderne soort (Homo sapiens) ontstond in 195-160.000 jaar geleden in Oost-Afrika, hoewel die datums vandaag duidelijk worden herzien. Het vroegst bekende pad uit Afrika vond waarschijnlijk plaats tijdens Marine Isotope Stage 5e, of tussen 130.000-115.000 jaar geleden, langs de Nijl Corridor en in de Levant, bewezen door middelste paleolithische vindplaatsen in Qazfeh en Skhul. Die migratie (soms verwarrend "Out of Africa 2" genoemd omdat deze meer recent werd voorgesteld dan de oorspronkelijke OOA-theorie maar verwijst naar een oudere migratie) wordt algemeen beschouwd als een "mislukte verspreiding" omdat slechts een handvol Homo sapiens sites zijn geïdentificeerd als zijnde zo oud buiten Afrika. Een nog steeds controversiële site die begin 2018 werd gemeld, is de Misliya-grot in Israël, waarvan wordt gezegd dat deze een HSS-maxilla bevat die wordt geassocieerd met volwaardige Levallois-technologie en dateert van 177.000-194.000 BP. Fossiel bewijs van welke aard dan ook, dit is zeldzaam en het kan te vroeg zijn om dat volledig uit te sluiten.

Een latere pols uit Noord-Afrika, die ten minste 30 jaar geleden werd erkend, vond plaats van ongeveer 65.000-40.000 jaar geleden [MIS 4 of vroege 3] via Arabië. Die groep, zo geloven wetenschappers, leidde uiteindelijk tot de menselijke kolonisatie van Europa en Azië en de uiteindelijke vervanging van Neanderthalers in Europa.

Het feit dat deze twee pulsen plaatsvonden, is tegenwoordig grotendeels onbetwist. Een derde en in toenemende mate overtuigende migratie van mensen is de zuidelijke dispersiehypothese, die stelt dat er een extra golf van kolonisatie plaatsvond tussen die twee beter bekende pulsen. Het groeiend archeologisch en genetisch bewijs ondersteunt deze migratie vanuit zuidelijk Afrika langs de kust naar het oosten en naar Zuid-Azië.

Denisovans, Neanderthalers en wij

In de afgelopen tien jaar is er steeds meer bewijs dat, hoewel vrijwel alle paleontologen het erover eens zijn dat mensen in Afrika zijn geëvolueerd en vandaar zijn vertrokken. We hebben andere menselijke soorten ontmoet - met name Denisovans en Neanderthalers - toen we de wereld in trokken. Het is mogelijk dat de latere Hss ook in wisselwerking stond met de nakomelingen van de eerdere puls. Alle levende mensen zijn nog steeds één soort. Het valt nu echter niet te ontkennen dat we verschillende niveaus van de mengeling van soorten delen die zich in Eurazië hebben ontwikkeld en zijn uitgestorven. Die soorten zijn niet langer bij ons, behalve als kleine stukjes DNA.

De paleontologische gemeenschap is nog steeds enigszins verdeeld over wat dat voor dit oude debat betekent: John Hawks beweert dat "we nu allemaal multiregionalisten zijn", maar Chris Stringer was het er onlangs niet mee eens door te zeggen: "we zijn allemaal niet-Afrikanen die multiregionale accepteren bijdragen."

Drie theorieën

De drie belangrijkste theorieën over de verspreiding van mensen waren tot voor kort:

• Multiregionale theorie 
• Theorie uit Afrika
• Zuidelijke verspreidingsroute

Maar met al het bewijs dat van over de hele wereld binnenkomt, suggereren paleoantropoloog Christopher Bae en collega's dat er nu vier variaties zijn van de OOA-hypothese, die uiteindelijk elementen van alle drie de originele bevat:

• Een enkele verspreiding tijdens MIS 5 (130.000-74.000 BP)
• Meerdere dispersies vanaf MIS 5
• Een enkele verspreiding tijdens MIS 3 (60.000-24.000 BP)
• Meerdere dispersies vanaf MIS 3

bronnen

Akhilesh, Kumar. "Vroege Midden-paleolithische cultuur in India rond 385-172 ka-reframes Uit Afrika-modellen." Shanti Pappu, Haresh M. Rajapara, et al., Nature, 554, pagina's 97-101, 1 februari 2018.

Árnason, Úlfur. "De Out of Africa-hypothese en de afkomst van recente mensen: Cherchez la femme (et l'homme)" Gene, 585 (1): 9-12. doi: 10.1016 / j.gene.2016.03.018, Amerikaanse National Library of Medicine National Institutes of Health, 1 juli 2016.

Bae, Christopher J. "Over de oorsprong van moderne mensen: Aziatische perspectieven." Katerina Douka, Michael D. Petraglia, Vol. 358, uitgave 6368, eaai9067, Science, 8 december 2017.

Haviken, John. "Neandertals Live!" John Hawks Weblog, 6 mei 2010.

Hershkovitz, Israël. "De vroegste moderne mensen buiten Afrika." Gerhard W. Weber, Rolf Quam, et al., Vol. 359, Issue 6374, pp. 456-459, Science, 26 januari 2018.

Hölzchen, Ericson. "Evaluatie van hypotheses uit Afrika door middel van agent-gebaseerde modellen." Christine Hertler, Ingo Timm, et al., Volume 413, Part B, ScienceDirect, 22 augustus 2016.

Hublin, Jean-Jacques. "Nieuwe fossielen uit Jebel Irhoud, Marokko en de Pan-Afrikaanse oorsprong van Homo Sapiens." Abdelouahed Ben-Ncer, Shara E. Bailey, et al., 546, pagina's 289-292, Nature, 8 juni 2017.

Lamb, Henry F. "150.000-jarig paleoklimaatrecord uit Noord-Ethiopië ondersteunt vroege, meervoudige verspreiding van moderne mensen uit Afrika." C. Richard Bates, Charlotte L. Bryant, et al., Scientific Reports volume 8, Artikelnummer: 1077, Nature, 2018.

Marean, Curtis W. "Een evolutionair antropologisch perspectief op moderne menselijke oorsprong." Jaaroverzicht van Anthropology, Vol. 44: 533-556, Jaarverslagen, oktober 2015.

Marshall, Michael. "De vroege uittocht van de mensheid uit Afrika." The New Scientist, 237 (3163): 12, ResearchGate, februari 2018.

Nicoll, Kathleen. "Een herziene chronologie voor Pleistocene paleolakes en het Midden-Stenen Tijdperk - Midden Paleolithische culturele activiteit in Bîr Tirfawi - Bîr Sahara in de Egyptische Sahara." Quaternary International, Deel 463, Deel A, ScienceDirect, 2 januari 2018.

Reyes-Centeno, Hugo. "Het testen van moderne menselijke verspreidingsmodellen uit Afrika en implicaties voor moderne menselijke oorsprong." Journal of Human Evolution, Volume 87, ScienceDirect, oktober 2015.

Richter, Daniel. "Het tijdperk van de mensachtige fossielen uit Jebel Irhoud, Marokko, en de oorsprong van het Midden-Stenen Tijdperk." Rainer Grün, Renaud Joannes-Boyau, et al., 546, pagina's 293-296, Nature, 8 juni 2017.

Stringer, C. "Paleo-antropologie: over de oorsprong van onze soort." J Galway-Witham, Nature, 546 (7657): 212-214, Amerikaanse National Library of Medicine National Institutes of Health, juni 2017.