Definitie van sociale controle

Sociologen definiëren sociale controle als de manier waarop de normen, regels, wetten en structuren van de samenleving menselijk gedrag reguleren. Het is een noodzakelijk onderdeel van de sociale orde, want samenlevingen zouden niet kunnen bestaan ​​zonder controle over hun populaties.

Sociale controle bereiken

Sociale controle wordt bereikt door sociale, economische en institutionele structuren. Samenlevingen kunnen niet functioneren zonder een overeengekomen en afgedwongen sociale orde die het dagelijks leven en een complexe taakverdeling mogelijk maakt. Zonder dat zou chaos en verwarring heersen.

Het levenslange proces van socialisatie dat elke persoon ervaart, is de primaire manier waarop sociale orde zich ontwikkelt. Door dit proces wordt mensen vanaf hun geboorte geleerd welke gedrags- en interactie-verwachtingen ze gemeen hebben met hun familie, leeftijdsgenoten, gemeenschap en grotere samenleving. Socialisatie leert ons hoe we op geaccepteerde manieren moeten denken en ons gedragen en daarmee onze deelname aan de samenleving effectief controleert.

De fysieke organisatie van de samenleving is ook een onderdeel van sociale controle. Geasfalteerde straten en verkeerslichten reguleren, althans in theorie, het gedrag van mensen wanneer ze voertuigen besturen. Automobilisten weten dat ze niet door stopborden of rode lichten moeten rijden, hoewel sommigen dat toch doen. En voor het grootste deel beheren trottoirs en zebrapaden voetgangersverkeer. Voetgangers weten dat ze niet midden op straat moeten rennen, hoewel jaywalking vrij gebruikelijk is. Ten slotte bepaalt de structuur van plaatsen, zoals gangpaden in supermarkten, hoe we ons door dergelijke bedrijven verplaatsen.

Wanneer we niet voldoen aan sociale verwachtingen, worden we geconfronteerd met een soort correctie. Deze correctie kan vele vormen aannemen, waaronder verwarde en afkeurende looks of moeilijke gesprekken met familie, collega's en gezagsdragers. Weigering om te voldoen aan sociale verwachtingen kan ook leiden tot ernstige uitkomsten zoals sociale verbanning.

Twee soorten sociale controle

Sociale controle kan twee vormen aannemen: informeel of formeel. Informele sociale controle behelst conformiteit met de normen en waarden van de samenleving, evenals de goedkeuring van een geloofssysteem dat is aangeleerd door het proces van socialisatie. Deze vorm van sociale controle wordt afgedwongen door familieleden en primaire verzorgers, leerkrachten, coaches, collega's en collega's.

EyesWideOpen / Getty-afbeeldingen

Beloningen en straf dwingen informele sociale controle af. Beloning neemt vaak de vorm aan van lof of complimenten, goede cijfers, vacatures en sociale populariteit. Straf heeft vaak betrekking op relaties die eindigen, plagen of belachelijk maken, slechte cijfers, ontslagen worden van het werk of het staken van de communicatie.

Stad, staat en federale agentschappen zoals de politie of het leger dwingen formal sociale controle. In veel gevallen is een eenvoudige aanwezigheid van de politie voldoende om deze vorm van controle te bereiken. In andere gevallen kan de politie ingrijpen in een situatie die onwettig of gevaarlijk gedrag inhoudt om het wangedrag te stoppen en sociale controle te behouden.

 Alex Livesey / Getty Images

Andere overheidsinstanties, waaronder instanties die bouwcodes reguleren of de goederen die bedrijven verkopen, handhaven ook formele sociale controle. Uiteindelijk is het aan formele instanties zoals de rechterlijke macht en het strafsysteem om sancties uit te vaardigen wanneer iemand de wetten overtreedt die formele sociale controle definiëren.

Bijgewerkt door Nicki Lisa Cole, Ph.D.