Definitie en voorbeelden van een pathologische leugenaar

Een pathologische leugenaar is een persoon die chronisch grandioze leugens vertelt die de grenzen van geloofwaardigheid kunnen oprekken of overschrijden. Terwijl de meeste mensen liegen of op zijn minst de waarheid buigen, doen pathologische leugenaars dit gewoonlijk. Of pathologisch liegen al dan niet als een afzonderlijke psychische aandoening moet worden beschouwd, wordt nog steeds besproken in de medische en academische wereld.

Belangrijkste leerpunten

• Pathologische leugenaars liegen gewoonlijk om aandacht of sympathie te krijgen.
• De leugens die worden verteld door pathologische leugenaars zijn meestal grandioos of fantastisch van opzet.
• Pathologische leugenaars zijn altijd de helden, heldinnen of slachtoffers van de verhalen die ze verzinnen.

Normale leugens versus pathologische leugens

De meeste mensen vertellen af ​​en toe 'normale' leugens als een afweermechanisme om de gevolgen van de waarheid te voorkomen (bijv. 'Zo was het toen ik hem vond.') Wanneer een leugen wordt verteld om een ​​vriend op te vrolijken of de gevoelens van een ander te sparen ( bijv. "Uw kapsel ziet er geweldig uit!"), het kan worden beschouwd als een strategie om positief contact te vergemakkelijken.

Pathologische leugens hebben daarentegen geen sociale waarde en zijn vaak bizar. Ze kunnen verwoestende negatieve gevolgen hebben voor degenen die het hen vertellen. Naarmate de omvang en frequentie van hun leugens toenemen, verliezen pathologische leugenaars vaak het vertrouwen van hun vrienden en familie. Uiteindelijk mislukken hun vriendschappen en relaties. In extreme gevallen kan pathologisch liegen leiden tot juridische problemen, zoals smaad en fraude. 

Pathologische leugenaars versus dwangmatige leugenaars

Hoewel vaak door elkaar gebruikt, zijn de termen "pathologische leugenaar" en "dwangmatige leugenaar" verschillend. Pathologische en dwangmatige leugenaars maken er allebei een gewoonte van om leugens te vertellen, maar ze hebben verschillende motieven om dat te doen. 

Pathologische leugenaars worden over het algemeen gemotiveerd door een verlangen om aandacht of sympathie te krijgen. Aan de andere kant hebben dwangmatige leugenaars geen herkenbaar motief om te liegen en zullen ze dat doen, ongeacht de situatie op dat moment. Ze liegen niet in een poging problemen te voorkomen of enig voordeel te behalen ten opzichte van anderen. Dwangmatige leugenaars voelen zich misschien machteloos om te voorkomen dat ze liegen. 

Geschiedenis en oorsprong van pathologisch liegen

Terwijl liegen - het opzettelijk doen van een onware verklaring - zo oud is als het menselijk ras, werd het gedrag van pathologisch liegen voor het eerst gedocumenteerd in de medische literatuur door de Duitse psychiater Anton Delbrueck in 1891. In zijn studies constateerde Delbrueck dat veel van de leugens zijn patiënten vertelden dat ze zo fantastisch waren dat de stoornis in een nieuwe categorie hoorde die hij 'pseudologia phantastica' noemde.

De Amerikaanse psychiater Dr. Charles Dike, die in een nummer van het Journal of the American Academy of Psychiatry and Law schreef, definieerde pathologisch liegen verder als 'vervalsing die volledig onevenredig is aan elk zichtbaar doel, kan uitgebreid en zeer gecompliceerd zijn en zich manifesteren een periode van jaren of zelfs een heel leven, bij afwezigheid van duidelijke krankzinnigheid, zwakzinnigheid of epilepsie. "

Kenmerken en tekens van pathologische leugenaars

Pathologische leugenaars worden gedreven door duidelijke, typisch identificeerbare motieven, zoals het versterken van hun ego of zelfrespect, het zoeken naar sympathie, het rechtvaardigen van schuldgevoelens of het uitleven van een fantasie. Anderen liegen misschien gewoon om hun verveling te verminderen door drama te creëren.

In 1915 schreef pionierende psychiater William Healy, M.D. “Alle pathologische leugenaars hebben een doel, d.w.z. hun eigen persoon te versieren, iets interessants te vertellen, en een egomotief is altijd aanwezig. Ze liegen allemaal over iets dat ze willen bezitten of zijn. '

Houd er rekening mee dat ze meestal hun leugens vertellen voor zelfbevrediging, hier zijn enkele veel voorkomende identificerende kenmerken van pathologische leugenaars.

• Hun verhalen zijn fantastisch bizar: Als het eerste wat je denkt is "Echt niet!", Luister je misschien naar een verhaal verteld door een pathologische leugenaar. Hun verhalen verbeelden vaak fantastische omstandigheden waarin ze grote rijkdom, macht, moed en roem bezitten. Ze zijn meestal klassieke 'naamdruppelaars', die beweren goede vrienden te zijn met beroemde mensen die ze misschien nog nooit hebben ontmoet. 
• Ze zijn altijd de held of het slachtoffer: Pathologische leugenaars zijn altijd de sterren van hun verhalen. Op zoek naar bewondering zijn het altijd helden of heldinnen, nooit schurken of tegenstanders. Ze zijn op zoek naar medeleven en zijn altijd de hopeloos lijdende slachtoffers van schandelijke omstandigheden.
• Ze geloven het echt: Het oude gezegde "als je een leugen vaak genoeg vertelt, begin je te geloven" geldt voor pathologische leugenaars. Soms geloven ze hun verhalen zo volledig dat ze op een gegeven moment het bewustzijn verliezen van het feit dat ze liegen. Als gevolg hiervan kunnen pathologische leugenaars afstandelijk of egocentrisch lijken, met weinig zorg voor anderen.
• Ze hebben geen reden nodig om te liegen: Pathologisch liegen wordt beschouwd als een chronische neiging gedreven door een aangeboren persoonlijkheidskenmerk. Dat wil zeggen, pathologische leugenaars hebben geen externe motivatie nodig om een ​​leugen te vertellen; hun motivatie is intern (bijv. op zoek naar bewondering, aandacht of sympathie).
• Hun verhalen kunnen veranderen: Grandioze, complexe fantasieën zijn moeilijk elke keer op dezelfde manier te vertellen. Pathologische leugenaars stellen zichzelf vaak bloot door vaak materiële details over hun verhalen te veranderen. Ze zijn misschien gewoon niet meer in staat zich precies te herinneren hoe ze de leugen de vorige keer hebben verteld, hun overdreven zelfbeelden brengen hen ertoe het verhaal verder te verfraaien met elke vertelling.  
• Ze houden er niet van om getwijfeld te worden: Pathologische leugenaars worden meestal defensief of ontwijkend wanneer de geloofwaardigheid van hun verhalen in twijfel wordt getrokken. Wanneer ze door feiten in een hoek worden gedreven, zullen ze zichzelf vaak verdedigen door nog meer leugens te vertellen.

bronnen

• Dike, Charles C., "Pathological Lying Revisited," Journal of the American Academy of Psychiatry and Law, Vol. 33, nummer 3, 2005.
• "De waarheid over dwangmatige en pathologische leugenaars." Psychologia.co
• Healy, W., & Healy, M. T. (1915). "Pathologisch liegen, beschuldiging en oplichting: een onderzoek in de forensische psychologie." The Journal of Abnormal Psychology, 11 (2), 130-134.