Racisme verwijst naar een verscheidenheid aan praktijken, overtuigingen, sociale relaties en fenomenen die werken om een raciale hiërarchie en sociale structuur te reproduceren die superioriteit, macht en voorrecht voor sommigen oplevert, en discriminatie en onderdrukking voor anderen. Het kan verschillende vormen aannemen, waaronder representatief, ideologisch, discursief, interactief, institutioneel, structureel en systemisch.
Racisme bestaat wanneer ideeën en aannames over raciale categorieën worden gebruikt om een raciale hiërarchie en een raciaal gestructureerde samenleving te rechtvaardigen en te reproduceren die de toegang tot hulpbronnen, rechten en privileges op basis van ras onrechtmatig beperkt. Racisme komt ook voor wanneer dit soort onrechtvaardige sociale structuur wordt veroorzaakt door het falen om verantwoording af te leggen over ras en zijn historische en hedendaagse rol in de samenleving.
In tegenstelling tot een woordenboekdefinitie, is racisme, zoals gedefinieerd op basis van sociaalwetenschappelijk onderzoek en theorie, veel meer dan op ras gebaseerd vooroordeel - het bestaat wanneer een onevenwicht in macht en sociale status wordt gegenereerd door hoe we ras begrijpen en ernaar handelen.
Racisme neemt zeven hoofdvormen aan, volgens de sociale wetenschappen. Zelden bestaat iemand op zichzelf. In plaats daarvan functioneert racisme meestal als een combinatie van ten minste twee vormen die tegelijkertijd samenwerken. Deze zeven vormen van racisme werken onafhankelijk en samen om racistische ideeën, racistische interacties en gedrag, racistische praktijken en beleid, en een algemene racistische sociale structuur te reproduceren.
Afbeeldingen van racistische stereotypen komen veel voor in de populaire cultuur en media, zoals de historische neiging om mensen van kleur als criminelen en als slachtoffers van criminaliteit te beschouwen in plaats van in andere rollen, of als achtergrondfiguren in plaats van als hoofdrolspelers in film en televisie. Ook gebruikelijk zijn raciale karikaturen die racistisch zijn in hun voorstellingen, zoals "mascottes" voor de Cleveland Indians, Atlanta Braves en de Washington Redskins.
De kracht van representatief racisme - of racisme uitgedrukt in hoe raciale groepen worden vertegenwoordigd in de populaire cultuur - is dat het een hele reeks racistische ideeën omvat die inferioriteit en vaak domheid en onbetrouwbaarheid impliceren, in beelden die de samenleving circuleren en onze cultuur doordringen. Hoewel degenen die niet direct worden geschaad door representatief racisme het misschien niet serieus nemen, helpt de aanwezigheid van dergelijke afbeeldingen en onze interactie met hen op een vrijwel constante basis om de racistische ideeën die eraan verbonden zijn levend te houden.
Ideologie is een woord dat sociologen gebruiken om te verwijzen naar de wereldvisies, overtuigingen en gezond verstand, die normaal zijn in een samenleving of cultuur. Dus ideologisch racisme is een soort racisme dat in die dingen kleurt en manifesteert. Het verwijst naar wereldbeelden, overtuigingen en gezond verstandideeën die zijn geworteld in raciale stereotypen en vooroordelen. Een verontrustend voorbeeld is het feit dat veel mensen in de Amerikaanse samenleving, ongeacht hun ras, geloven dat mensen met een witte en lichte huid intelligenter zijn dan mensen met een donkere huid en op verschillende andere manieren superieur zijn.
Historisch gezien ondersteunde en rechtvaardigde deze specifieke vorm van ideologisch racisme de opbouw van Europese koloniale rijken en het VS-imperialisme door de onrechtmatige verwerving van land, mensen en hulpbronnen over de hele wereld. Tegenwoordig omvatten enkele veel voorkomende ideologische vormen van racisme de overtuiging dat zwarte vrouwen seksueel promiscue zijn, dat Latina-vrouwen "vurig" of "opvliegend" zijn en dat zwarte mannen en jongens crimineel georiënteerd zijn. Deze vorm van racisme heeft een negatieve invloed op mensen in kleur als geheel omdat het hen toegang tot en / of succes binnen het onderwijs en de professionele wereld ontzegt en hen onderwerpt aan verhoogde politiebewaking, pesterijen en geweld, onder andere negatieve uitkomsten.
Racisme wordt vaak taalkundig uitgedrukt, in het "discours" dat we gebruiken om te praten over de wereld en de mensen daarin. Dit soort racisme wordt uitgedrukt als racistische uitlatingen en haatdragende taal, maar ook als codewoorden waarin raciale betekenissen zijn ingebed, zoals 'getto', 'misdadiger' of 'gangsta'. Net zoals representatief racisme racistische ideeën via afbeeldingen communiceert, discursief racisme communiceert ze door de eigenlijke woorden die we gebruiken om mensen en plaatsen te beschrijven. Het gebruik van woorden die op stereotiepe raciale verschillen vertrouwen om expliciete of impliciete hiërarchieën te communiceren, bestendigt de racistische ongelijkheden die in de samenleving bestaan.
Racisme neemt vaak een interactieve vorm aan, wat betekent dat het tot uitdrukking komt in hoe we met elkaar omgaan. Een blanke of Aziatische vrouw die op een trottoir loopt, kan bijvoorbeeld de straat oversteken om te voorkomen dat ze een zwarte of Latino-man op de voet volgt omdat ze impliciet bevooroordeeld is om deze mannen als potentiële bedreigingen te zien. Wanneer een persoon van kleur verbaal of fysiek wordt aangevallen vanwege zijn ras, is dit interactief racisme. Wanneer een buur de politie belt om een inbraak te melden omdat ze hun zwarte buur niet herkennen, of wanneer iemand automatisch aanneemt dat een persoon van kleur een werknemer op laag niveau of een assistent is, hoewel ze een manager, een uitvoerende macht kunnen zijn, of eigenaar van een bedrijf, dit is interactief racisme. Haatmisdrijven zijn de meest extreme manifestatie van deze vorm van racisme. Interactief racisme veroorzaakt dagelijks stress, angst en emotionele en fysieke schade aan gekleurde mensen.
Racisme neemt institutionele vorm aan op de manier waarop beleid en wetten worden opgesteld en in praktijk worden gebracht via maatschappelijke instellingen, zoals de tientallen jaren lange reeks politie- en juridisch beleid die bekend staat als 'The War on Drugs', die onevenredig gerichte buurten en gemeenschappen heeft zijn voornamelijk samengesteld uit mensen van kleur. Andere voorbeelden zijn het Stop-N-Frisk-beleid van New York City dat overwegend gericht is op zwarte en Latino-mannen, de praktijk onder makelaars en hypotheekverstrekkers om mensen met kleur niet toe te staan om onroerend goed te bezitten in bepaalde buurten en hen dwingen om minder wenselijke hypotheken te accepteren tarieven en educatief trackingbeleid dat kinderen van kleur naar corrigerende klassen en handelsprogramma's leidt. Institutioneel racisme bewaart en voedt de rassenkloven in rijkdom, onderwijs en sociale status, en dient om witte suprematie en privileges in stand te houden.
Structureel racisme verwijst naar de voortdurende, historische en langetermijnreproductie van de geracialiseerde structuur van onze samenleving door een combinatie van alle bovengenoemde vormen. Structureel racisme manifesteert zich in wijdverspreide raciale segregatie en stratificatie op basis van onderwijs, inkomen en rijkdom, de terugkerende verplaatsing van gekleurde mensen uit buurten die processen van gentrificatie ondergaan, en de overweldigende last van milieuvervuiling die wordt gedragen door mensen van kleur gezien zijn nabijheid tot hun gemeenschappen. Structureel racisme leidt tot grootschalige, maatschappijbrede ongelijkheden op basis van ras.
Veel sociologen beschrijven racisme in de VS als 'systemisch' omdat het land is gebaseerd op racistische overtuigingen die racistisch beleid en praktijken hebben gecreëerd, en omdat die erfenis vandaag leeft in het racisme dat overal in ons sociale systeem heerst. Dit betekent dat racisme is ingebouwd in het fundament van onze samenleving, en daarom heeft het de ontwikkeling van sociale instellingen, wetten, beleid, overtuigingen, mediarepresentaties en gedragingen en interacties beïnvloed, naast vele andere dingen. Volgens deze definitie is het systeem zelf racistisch, dus het effectief aanpakken van racisme vereist een systeembrede aanpak die niets ononderzocht laat.
Sociologen observeren een verscheidenheid aan stijlen of soorten racisme binnen deze zeven verschillende vormen. Sommigen kunnen openlijk racistisch zijn, zoals het gebruik van racistische opmerkingen of haatdragende taal, of beleid dat opzettelijk mensen discrimineert op basis van ras. Anderen kunnen worden verborgen, voor zichzelf gehouden, verborgen voor het publiek, of verdoezeld door kleurenblind beleid dat beweert rasneutraal te zijn, hoewel ze racistische gevolgen hebben. Hoewel iets op het eerste gezicht niet duidelijk racistisch lijkt, kan het in feite racistisch blijken te zijn wanneer men de implicaties ervan door een sociologische lens onderzoekt. Als het steunt op stereotypische noties van ras en een raciaal gestructureerde samenleving reproduceert, dan is het racistisch.
Vanwege het gevoelige karakter van ras als een gespreksonderwerp in de Amerikaanse samenleving, zijn sommigen gaan denken dat racisme gewoon racen is, of iemand identificeren of gebruiken die ras gebruikt. Sociologen zijn het hier niet mee eens. In feite benadrukken veel sociologen, raswetenschappers en antiracistische activisten het belang van erkenning en verantwoording van ras en racisme als nodig bij het nastreven van sociale, economische en politieke rechtvaardigheid.